Καταρχάς, θα ήθελα να δηλώσω πόσο συμπαθώ και πόσο εκτιμώ και πόσο σέβομαι τον Ζακ Γαλιφιανάκη ως κωμικό και ως καλλιτέχνη και ως άτομο. Υπάρχει στο Netflix ένα εξαιρετικό παλιότερο "stand up comedy special" με τίτλο "Zach Galifianakis: Live at the Purple Onion" (2007) όπου ο μακρινός μας εξάδελφος ελίσσεται εντυπωσιακά, παρά την κοψιά του, ανάμεσα στο κλασικό stand up και σε ένα ιδιοφυώς ελευθεριακό performance.
Σε κάποιο σημείο αυτής της παράστασης, σοβαρεύει απότομα και θυμάται τον θείο του, επιφανή πολιτευτή των Δημοκρατικών στη Βόρειο Καρολίνα και την ρατσιστική καμπάνια ύβρεων και υποτιμητικών υποκοριστικών που είχε δεχτεί στην προεκλογική του εκστρατεία επειδή είχε αυτό το μεγάλο ελληνικό επίθετο. Μικρός ήταν ο Ζακ όταν το βίωσε αυτό και τότε ήταν που αποφάσισε να μην πειράξει ποτέ το επίθετο του για να τη σπάει σε όσο πιο πολλούς ρατσιστές και ανεγκέφαλους γίνεται. «Τη μισώ τη Δεξιά! Τη μισώ με πάθος», καταλήγει πριν ξαναμπεί σε σουρεάλ mode για το υπόλοιπο σόου.
Εμείς βλέπουμε τους διάσημους να αντιμετωπίζουν με βδελυγμία ή/και οργή τις αγρίως προσβλητικές ερωτήσεις του «παρουσιαστή» Ζακ, αλλά στο ενδιάμεσο που έχει κοπεί στο μοντάζ έχουν πέσει κάτω από τα γέλια. Χόλιγουντ ρε φίλε... Όλα fake.
Σε «πατριωτικό» ύφος (για πλάκα όμως αυτή τη φορά) την είχε πει και στην Τζένιφερ Άνιστον που αντίθετα απ' αυτόν κυκλοφορεί με αμερικανοποιημένο επίθετο σε κάποιο από τα παλαιότερα επεισόδια του "Between Two Ferns", του ολιγόλεπτου σόου όπου ο Γαλιφιανάκης παίζει τον ρόλο του ζαβού, συμπλεγματικού και προσβλητικού παρουσιαστή του πιο low budget talk show στην ιστορία των τηλεοπτικών μεταδόσεων, εκνευρίζοντας αφόρητα τους διάσημους καλεσμένους του. Αυτή η κουλή ιδέα εξελίχθηκε σε cult (και mainstream πλέον) σουξέ που επισκίασε το άλλο άξιο πόνημα του των τελευταίων ετών, την τσαπλινικού πάθους, κωμική τεχνικά (αλλά δραματική ουσιαστικά) τηλεοπτική σειρά "Baskets".
Δεν κρίνω το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη εξακολουθούν να τον συνδέουν κυρίως με το franchise του "The Hangover" – απολύτως λογικό, μιλάμε για προϊόν και πατέντα που αγαπήθηκε και υιοθετήθηκε απανταχού στον πλανήτη. Αυτό που δεν μοιάζει λογικό εκ πρώτης όψεως, είναι το πώς ένα κουλό, περιστασιακό και τόσο ιδιοσυγκρασιακά μονοδιάστατο (αλλά γι΄αυτό εν τέλει και τόσο σπαρταριστό) σκετς ιντερνετικής αντίληψης και vintage αφαίρεσης σαν το "Between Two Ferns" («μεταξύ δύο φίκων», πιάνει και στα ελληνικά το λογοπαίγνιο) που γράφει και «παρουσιάζει» εδώ και χρόνια στο παράλληλο σύμπαν του ο Γαλιφιανάκης, θα έφτανε να φιλοξενήσει μέχρι και τον Ομπάμα;
Και τώρα ξαφνικά το "Between two Ferns" έγινε και 90λεπτη ταινία που ανέβηκε αντιπροχθές στο Netflix, τίγκα στους γκεστ σταρ – από τον Μάθιου Μακόναχι και τον Κιάνου Ριβς, την Μπρι Λάρσον και τον Πίτερ Ντίνκλατζ (και τον Ντέιβιντ Λέτερμαν που ως συνταξιούχος έχει αναληφθεί σε κάουμποϊ ζεν πεδία με το γένι και τις μπότες) και κανείς δεν κατάλαβε ακόμα πώς και γιατί.
Όλες οι «συνεντεύξεις» και οι συνευρέσεις με τις διασημότητες έχουν πλάκα, αλλά επειδή πρόκειται για ταινία μεγάλου μήκους (λες και δεν ήταν μια χαρά ένα – ένα τα σφηνάκια), υπάρχει και μια πλοκή με χαρακτήρες μυθοπλασίας (σε mockumentary φορμάτ) που θέλει τον ήρωά μας και το συνεργείο του να μπλέκουν σε ένα οδοιπορικό που θα τους οδηγήσει από το ανυπόληπτο τοπικό κανάλι απ΄ όπου εκπέμπουν, στα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα και στη μεγάλη ζωή. «Δεν θέλω πια να γελάνε με μένα, θέλω να γελάνε μαζί μου!» αναφωνεί ο πρωταγωνιστής όταν του επισημαίνουν ότι δεν το έχει με τα απύθμενα βάθη υποκρισίας της υψηλής ζώνης θεαματικότητας.
Οι όποιες ενστάσεις πάντως δεν σημαίνουν ότι δεν αξίζει να δει κανείς το "Between Two Frens: The Movie" από την άνεση του καναπέ του. Ακόμα κι αν στο φινάλε της ταινίας, πέφτουν μαζί με τους τίτλους διάφορα "bloopers" από τα γυρίσματα που αποκαλύπτουν τον μηχανισμό πίσω από τη λειτουργία του "Between Two Frens". Εμείς βλέπουμε τους διάσημους να αντιμετωπίζουν με βδελυγμία ή/και οργή τις αγρίως προσβλητικές ερωτήσεις του «παρουσιαστή» Ζακ, αλλά στο ενδιάμεσο που έχει κοπεί στο μοντάζ έχουν πέσει κάτω από τα γέλια. Χόλιγουντ ρε φίλε... Όλα fake.
σχόλια