Μαύρη κωμωδία, θρίλερ διαρκών ανατροπών, κομεντί γυναικείας φίλιας, ρομαντικό δράμα, «άντρες, πεταμένα λεφτά»... Με όποιο είδος ή υπο-είδος ή σύγχρονο μυθοπλαστικό υβρίδιο αποφασίσει να σταμπάρει κανείς τη νέα σειρά δέκα επεισοδίων (κατ' αρχάς – είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει και δεύτερος κύκλος) του Netflix, το στοιχείο που κυριαρχεί είναι η παρουσία της Κριστίνα Άπλγκεϊτ.
Να μην αδικήσουμε και την έτερη πρωταγωνίστρια, την επίσης διηνεκώς αγαπητή Λίντα Καρντελίνι, όμως τι χαρά, τι ευτυχία που επιτέλους βρέθηκε μια σειρά να αξιοποιήσει πλήρως τα ιδιαίτερα και πολύπλευρα υποκριτικά (κωμικά κυρίως, αλλά και δραματικά) χαρίσματα της ηθοποιού με την οποία μεγαλώσαμε μαζί και γνωρίσαμε πρώτη φορά ως Κέλι Μπάντι πριν από 32 ολόκληρα όταν ξεκίνησε το «Παντρεμένοι με παιδιά».
Δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί το "Dead to Me" (παρά το ημίωρο φορμάτ του) ως sitcom, δηλαδή ως «κωμωδία καταστάσεων», από τη στιγμή που είναι τίγκα στις καταστάσεις και φειδωλό στην αμιγή κωμωδία.
Σα να κατανοεί την επιθυμία πολλών θεατών να δουν την Κριστίνα Άπλγκεϊτ σε πλήρη ανάπτυξη, η σειρά μοιάζει να της κάνει όλα τα χατίρια. Υπάρχει ακόμα και μια σκηνή που ο χαρακτήρας της εμφανίζεται να χορεύει σε πρόβα μιούζικαλ, όπως είχε χορέψει και η ίδια στο ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ πριν μερικά χρόνια με το "Sweet Charity" – είχε τραυματιστεί όμως και αναγκάστηκε να σταματήσει.
Η σκηνή δεν έχει καμιά σχέση με την πλοκή της σειράς, χαλάλι της όμως. Είναι άψογη στο ρόλο της Τζεν, ο άντρας της οποίας (φιλόδοξος και μάλλον αποτυχημένος μουσικός που άφηνε πάνω της όλα τα βάρη της οικογένειας) χάνει τη ζωή του σε τροχαίο αφού έχει εγκαταλειφθεί από το όχημα που τον χτύπησε.
Σε μια ομάδα διαχείρισης πένθους με άλλα άτομα που έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα, θα γνωρίσει την Τζούντι και κάπως έτσι ξεκινά μια σχέση αμοιβαίας εξάρτησης ανάμεσά τους αλλά και μια αλληλουχία ανατροπών που θυμίζει –όπως και το εκθαμβωτικά προνομιακό και απολύτως καλιφορνέζικο σκηνικό της σειράς– μια άλλη πρόσφατη σειρά με κλονισμένες αλλά πάντα δυναμικές και αποφασιστικές γυναίκες και ελλειμματικούς (το λιγότερο) άντρες: το Big Little Lies. Με λιγότερα ευτυχώς (στην περίπτωση του "Dead to Me") στοιχεία high-end σαπουνόπερας.
Η σχέση των δύο γυναικών περνά από σαράντα κύματα –από το «τρομερό μυστικό» της Τζούντι που μαθαίνει ο θεατής στο τέλος του πρώτου επεισοδίου μέχρι το «κρεμασμένο στον αέρα» φινάλε του δέκατου και τελευταίου επεισοδίου του πρώτου κύκλου– και κάποιος χαρακτήρισε τη σειρά ως την Generation X εκδοχή του "Grace & Frankie".
Νόστιμη παρατήρηση αλλά το "Dead to Me" έχει πολύ πιο έντονα στοιχεία μυστηρίου και δράματος από την κομεντί με τις υπερήλικες κολλητές που πρωταγωνιστούν η Τζέιν Φόντα και η Λίλι Τόμλιν. Δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί το "Dead to Me" (παρά το ημίωρο φορμάτ του) ως sitcom, δηλαδή ως «κωμωδία καταστάσεων», από τη στιγμή που είναι τίγκα στις καταστάσεις και φειδωλό στην αμιγή κωμωδία.
Όχι ότι λείπει το χιούμορ, το πνεύμα και η σάτιρα, απλά δεν είναι η σειρά που χαρίζει απλόχερα το γέλιο: Το ότι φερ' ειπείν η Τζεν είναι μια κυριλέ γυναίκα κοντά στα πενήντα που ακούει στο αυτοκίνητο death metal στη διαπασών δεν παρουσιάζεται ως στοιχείο απροσδόκητης φάρσας αλλά ως λυτρωτική κραυγή απόγνωσης.
Η «μικρομεσαία» διάρκεια των επεισοδίων και οι ανατροπές στην πλοκή, ειδικά στο πρώτο μισό της σειράς, διευκολύνουν την διαδικασία του "binge watching", το πρόβλημα όμως που χαρακτηρίζει τόσες πολλές σειρές ειδικά του Netflix –η ισχνή πλοκή που απλώνεται με το ζόρι σε διψήφιο συχνά αριθμό επεισοδίων– εντοπίζεται και εδώ. Υπάρχουν όμως αρκετές αρετές οι οποίες υπερβαίνουν αυτή την αδυναμία, με πιο σημαντική βεβαίως την παρουσία της Κριστίνα Άπλγκεϊτ. Στεκόμαστε ευγνωμονούντες.
Δείτε το τρέιλερ της σειράς.
σχόλια