Καλεσμένη του Γρηγόρη Αρναούτογλου βρέθηκε η Μπέττυ Βακαλίδου, η οποία μίλησε για τη ζωή της και την παράσταση «Κόκκινα Φανάρια» που πρωταγωνιστεί.
Η ηθοποιός αναφέρθηκε στην παράσταση «Κόκκινα Φανάρια», όπου πρωταγωνιστεί και το πώς ο Βασίλης Μπισμπίκης πέρασε βιωματικά στοιχεία στον ρόλο της. «Είναι μια δικαίωση, εμείς τότε – και ειδικά εγώ – βάλαμε τον σπόρο και διαπιστώνουμε ότι, μετά από χρόνια, φύτρωσε και προσφέρει σκιά στους ταλαίπωρους. Γίνονται πράγματα. Προχωράμε σαν άνθρωποι, ο κόσμος έχει γίνει λίγο πιο ανοιχτόμυαλος, κάνουν δουλειά και όλοι οι ακτιβιστές για την ορατότητα, γιατί αυτή είναι πλέον το ζητούμενο», δήλωσε.
«Ο Βασίλης Μπισμπίκης χρησιμοποιεί μία μέθοδο όπου ζητά, κατά τη διάρκεια των προβών, τα βιογραφικά όλων σαν ήρωες του έργου, στο δικό μου σαν Μαντάμ Παρί εγώ έβαλα πολλά στοιχεία μέσα. Τα χτένισε ο Βασίλης με τον Χρήστο Νικολόπουλο που κάνει τη διασκευή. Και ναι βγαίνουν πολύ προσωπικά πράγματα, που είναι όντως συγκινητικά και κάποιες φορές δεν αντέχω» είπε.
Εγκατέλειψα την οικογένειά μου στα 15 μου -Δεν τους συγχώρησα
«Μου έχει τύχει ως trans, παλιά να μην μου νοικιάζουν διαμέρισμα. Το ήθελα πολύ αυτό το διαμέρισμα, ήταν πολύ ωραίο στο Καλαμάκι. Χρησιμοποίησα το ναυτικό φυλλάδιο από τότε που ήμουν ναυτικός και είπα ότι είναι ο σύζυγός μου και έτσι τους ξεγέλασα έτσι», θυμήθηκε η κα Βακαλίδου.
Η ηθοποιός μοιράστηκε την απόρριψη που βίωσε από τους γονείς της, όταν μίλησε ελεύθερα, λέγοντας ότι δεν τους έχει συγχωρέσει. «Αυτό ήταν η αιτία και η αφορμή να εγκαταλείψω το σπίτι μου και την οικογένειά μου, λίγο πριν κλείσω τα 15. Δεν τους ξαναείδα ποτέ. Έχουν πεθάνει οι γονείς, όπως και κάποια αδέρφια. Δυο τρεις ήταν χειρότεροι από τους γονείς. Έκανα μια τελευταία προσπάθεια το 1998. Μίλησα με τη μητέρα μου, η οποία αρνήθηκε επίμονα να με δει και μου είπε ότι ο πατέρας μου έχει πεθάνει. Δεν δέχτηκε να με συναντήσει και κρατούσα το τηλέφωνο αρκετή ώρα μήπως μου πει πάρε ξανά. Δεν το έκανε».
«Αυτή η πληγή δεν γιατρεύεται ποτέ αλλά δεν αιμορραγεί κιόλας, όταν έχεις μάθει να χειρίζεται λίγο τα πράγματα. Συμφιλιώθηκα με όσα μου έχουν συμβεί. Τα τραύματα παραμένουν».
«Πάντοτε όταν κάνω φιλικές σχέσεις είτε ερωτικές υποσυνείδητα υπάρχει μία διαρκής αναζήτηση ενός υποκατάστατου οικογένειας».
Ερωτηθείσα εάν μπόρεσε ποτέ να τους δικαιολογήσει, η Βακαλίδου απάντησε: «Σε μένα συνέβησαν αυτά όσο ήμουν παιδί, μόλις είχαν μπει στην εφηβεία. Η κακοποίηση είχε αρχίσει από τα 12 μου περίπου, έκανα κάποιες προσπάθειες, δεν κατάφερα να συμφιλιωθώ μαζί τους και έτσι έφυγα. Όχι, δεν τους έχω συγχωρέσει, δεν έχω μπει στη διαδικασία. Αρνούμαι να μπω στη διαδικασία να τους συγχωρήσω, δεν έχει νόημα άλλωστε».
Στη συνέχεια, αποκάλυψε τον τίτλο σεναρίου ταινίας που έγραψαν ο Κώστας Αυγέρης και ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης με τις αφηγήσεις της. «Έχω απαιτήσει ο τίτλος να είναι. Θέλω να είναι «Άι στο διάλο μάνα». και αναφέρεται στη δική της μητέρα. «Μόνο για τη δική μου μητέρα γιατί βλέπω ότι υπάρχουν πολλές μητέρες τρανς ατόμων ή γκέι ανθρώπων που τους αγκαλιάζουν, τους συμπαρίστανται. Εγώ δεν το ένιωσα αυτό, ομολογώ γίνομαι σκληρή, φαίνομαι σκληρή ίσως. Όχι δεν τους έχω συγχωρήσει και δεν μπαίνω καν σε αυτή τη διαδικασία τώρα».
«Μέχρι τα 19 έμεινα σε αναμορφωτήριο μετά αναγκαστικά έβαλα ένα ναυτικό φυλλάδιο και ταξίδεψα με τα καράβια για 2 χρόνια(…) Μετά το έσκασα στην Αμερική και ξαναγύρισα γιατί έπρεπε να τελειώσω το στρατιωτικό μου».
Η Μπέττυ Βακαλίδου έθιξε το ζήτημα της εύρεσης εργασίας από τρανς. «Εκείνα τα χρόνια ήταν μονόδρομος η πορνεία. Ακόμη και τώρα είναι. Βέβαια, μόλις πριν λίγους μήνες το κράτος (άρχισε να) επιδοτεί επιχειρήσεις που θα προσλάβουν τρανς άτομα. Μόνο μία τρανς βρέθηκε να το κάνει και αυτή γιατί δεν αντιμετώπισε δυσκολία στην επιλογή της δουλειάς, γιατί είχε φιλίες με μια οικογένεια που έχει κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και την προσέλαβαν. Από εκεί και πέρα έχουν εμφανιστεί και τρανς, οι οποίες δηλώνουν ότι είναι επιλογή τους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Παλιά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση ήταν μονόδρομος, δεν βρίσκαμε δουλειά. Είναι δύσκολο ακόμη και τώρα», τόνισε.
