The Romanoffs: Συγνώμη κύριε (δημιουργέ του Mad Men), ποιος είστε;

The Romanoffs: Συγνώμη κύριε (δημιουργέ του Mad Men), ποιος είστε; Facebook Twitter
H Kerry Bishé πρωταγωνιστεί στο δεύτερο επειδόδιο της σειρας. Φωτο: Jan Thijs/Amazon Studios
3

Άγνωστο αν ο Μάθιου Γουάινερ – ο δημιουργός του αξέχαστου «Mad Men» - είχε στο μυαλό του να εκμεταλλευτεί έστω και εμμέσως την φετινή εκατονταετηρίδα της εκτέλεσης του τσάρου Νικολάου Β' και της οικογένειάς του, τελευταίων μελών της δυναστείας των Ρομανώφ στο ρωσικό θρόνο.

Όποιος/α πάντως παρασυρθεί από τον τίτλο της νέας, υπερφιλόδοξης σειράς του αλλά και από τους τίτλους αρχής κάθε επεισοδίου όπου παρουσιάζεται δραματοποιημένη η σφαγή της τσαρικής οικογένειας υπό τους ήχους του κομματιού "Refugee" του συχωρεμένου του Tom Petty, και πιστέψει ότι πρόκειται ενδεχομένως για δραματική σειρά εποχής, θα απογοητευτεί.


Όποιος/α πάντως παρασυρθεί από τον τίτλο της νέας, υπερφιλόδοξης σειράς του αλλά και από τους τίτλους αρχής κάθε επεισοδίου όπου παρουσιάζεται δραματοποιημένη η σφαγή της τσαρικής οικογένειας υπό τους ήχους του κομματιού "Refugee" του συχωρεμένου του Tom Petty, και πιστέψει ότι πρόκειται ενδεχομένως για δραματική σειρά εποχής, θα απογοητευτεί.


Αλλά και όσοι γνωρίζουν ότι η σειρά αφορά σύγχρονες καταστάσεις ανά τον πλανήτη (είναι γυρισμένη σε διάφορες χώρες, αποπνέοντας έναν αέρα εξωτικού και μάλλον επιφανειακού κοσμοπολιτισμού) και εστιάζει σε ξεχωριστές ανά επεισόδιο (δεν υπάρχει καμιά σύνδεση πλοκής ή χαρακτήρων μεταξύ τους) ιστορίες ανθρώπων που είναι ή πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των Ρομανώφ, είναι πολύ πιθανόν να απογοητευτούν. Και επίσης να εξαντληθούν από τη διάρκεια των οκτώ επεισοδίων που φτάνουν ως τη μιάμιση ώρα.


Και πάλι όμως όλα αυτά τα αποθαρρυντικά και δυσοίωνα στοιχεία – ποιος δηλαδή θα κάτσει να δει οχτώ επεισόδια μεγάλου μήκους άσχετα μεταξύ τους; την έχουμε ψωνίσει, έτσι; - δεν θα είχαν καμιά σημασία εν τέλει αν οι οκτώ τηλεταινίες (ουσιαστικά) είχαν κάτι από το πολυεπίπεδο, σαγηνευτικά ατμοσφαιρικό και απείρως διεισδυτικό σύμπαν που ανέδειξε το Mad Men σε μια από τις κορυφαίες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών. Κάτι ενδεχομένως βαθύ θέλει να πει ο Γουάινερ με αυτές τις ιστορίες «ανθολογίας» - ίσως κάτι περί ψευδαισθήσεων μεγαλείου, γενεαλογικού ψώνιου και παρωχημένου κοσμοπολιτισμού σ' έναν κόσμο όπου οι εμιγκρέδες, οι απάτριδες και οι πρόσφυγες είναι εντελώς άλλου τύπου και προέλευσης – αλλά δεν είναι σαφές τι ακριβώς.

The Romanoffs: Συγνώμη κύριε (δημιουργέ του Mad Men), ποιος είστε; Facebook Twitter
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ, που τουλάχιστον φαίνεται να το διασκεδάζει και η Κριστίνα Χέντρικς.


Το πρώτο επεισόδιο εξαντλείται γρήγορα στο δέος των δημιουργών ότι βρίσκονται στο σύγχρονο Παρίσι (καφέ, Σηκουάνας, κλονισμένη αριστοκρατία, γοητευτικά κορίτσια με μαντήλες κλπ) και ακολούθως χάνεται σε μια αβάσταχτη ελαφρότητα που θυμίζει τις εκνευριστικά κενές, επιφανειακές και ανούσιες κινηματογραφικές περιηγήσεις του Γούντι Άλεν ανά την Ευρώπη.

Στο δεύτερο, που επιλέγει ως σκηνικό μια βαθιά Αμερική των Μεσοδυτικών Πολιτειών και των ληθαργικών προαστίων, απόγονος των Ρομανώφ είναι ένας άντρας με κατάθλιψη που τρώγεται από μια λαχτάρα για κάτι που δεν είναι σίγουρος τι μπορεί να είναι. Ούτε κι εμείς. Τελικά, συνειδητοποιεί κατόπιν επιφοιτήσεως ότι το πρόβλημα είναι ότι ζει έναν αποτυχημένο γάμο. Θα μπορούσε σίγουρα να έχει φτάσει σ' αυτή την συνταρακτική διαπίστωση πολύ νωρίτερα.


Το τρίτο ήταν και το πιο ελκυστικό – ένα κράμα μαύρης κωμωδίας και μοντέρνου γκραν γκινιόλ με φόντο τα γυρίσματα στην Αυστρία μιας σειράς με θέμα το τέλος των Ρομανώφ (αυτό είναι που λέμε «μετα – αφήγηση»),την οποία σκηνοθετεί μια φαινομενικά εντελώς τρελή και για τα σίδερα πρώην σταρ και νυν δημιουργός «σοβαρού» σινεμά (την υποδύεται με πλήρη σχιζοφρενικό οίστρο και σαρδόνιο σαρκασμό η Ιζαμπέλ Ιπέρ, που τουλάχιστον φαίνεται να το διασκεδάζει) και πρωταγωνιστεί στο ρόλο της σταρ από το Χόλιγουντ η καημένη η Κριστίνα Χέντρικς.

Αυτό που θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξύπνιο και διεστραμμένα ελκυστικό, καταλήγει να αφήνει τη γεύση ενός πλατειασμένου και λουστραρισμένου επεισοδίου από το Black Mirror. Έλεος κύριε Γουάινερ, κοντέψαμε κάποιες στιγμές να αμφισβητήσουμε κι εσένα αλλά κυρίως την κρίση μας ως φανατικοί λάτρες του Mad Men.


Μέχρι το τρίτο έφτασα λοιπόν και δεν βλέπω να μου περισσεύει χρόνος να δω κι άλλο με την χλωμή προοπτική ότι κάτι συγκλονιστικό θα συμβεί που θα αλλάξει την αρνητική ετυμηγορία. Βλέπω εδώ όμως τώρα ότι στο τέταρτο επεισόδιο παίζει ΚΑΙ η Νταϊάν Λέιν ΚΑΙ η Αμάντα Πιτ. Άντε, ίσως ένα ακόμα...

 

THE ROMANOFFS Trailer Season 1 (2018)

TV & Media
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λαζόπουλος για Νίκο Ρωμανό: «Όλοι έχουν δικαίωμα ν' ακούγονται, ιδιαίτερα όσοι έχουν εκτίσει την ποινή τους»

TV & Media / Λαζόπουλος για Νίκο Ρωμανό: «Όλοι έχουν δικαίωμα ν' ακούγονται, ιδιαίτερα όσοι έχουν εκτίσει την ποινή τους»

«Ήταν πολύ μικρός το βράδυ που σκοτώθηκε ο φίλος του, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος» - Aιχμές για το επιλεκτικό δημόσιο βήμα που συνοδεύεται από δημοσιογραφική επιείκεια σε άλλα πρόσωπα
LIFO NEWSROOM
«Να αντισταθούμε στην κακιστοκρατία»: Μετά από 25 χρόνια, ο Πολ Κρούγκμαν αποχαιρετά τους New York Times

Media / «Να αντισταθούμε στην κακιστοκρατία»: Μετά από 25 χρόνια, ο Πολ Κρούγκμαν αποχαιρετά τους New York Times

Στην τελευταία του στήλη για την εφημερίδα ο επιφανής αρθρογράφος και κάτοχος του Νόμπελ Οικονομίας αναζητά την ελπίδα σε μια εποχή βαθιάς πικρίας και δυσαρέσκειας.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Ήμουν σίγουρη ότι θα διαβάσω αρνητικά για αυτή τη δουλειά του Γουαινερ.Όλοι περιμεναν να δουν ένα νέο Mad Men, και πήραν μερικές ιστορίες ασύνδετες. Αυτή είναι η επιφανειακή ανάγνωση. Είδα τα πρώτα 4 επεισόδια που τα βρήκα απολαυστικά, καθώς εμφανώς ο Γουάινερ αποτίει φόρο τιμης στον Γούντι, Λυντς (φώτα αυτοκινήτου σε νυχτερινή διαδρομή επ. 3), σε ταινίες όπως 12 angry men και γενικά σε ό,τι αγαπά, μέσα από σύγχρονα, κοσμοπολίτικα παραμύθια αστικής παράνοιας. Είναι άσκοπο να μιλάμε και να κρίνουμε από τα 3-4 επεισόδια, χωρίς να δούμε και το τελευταίο, που δεν ξέρω αν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε τον τίτλο, αλλά είναι κάπως The one that holds everything (κλείσιμο ματιού στα Φιλαράκια;)Δεν θέλει να αποδείξει τίποτα και μας το τρίβει στα μούτρα και καλά κάνει. Ούτε να ξεπεράσει τον εαυτό του προσπαθεί. Είναι σα να έχει πάρει το θράσος του Λυντς που έστησε ένα ολόκληρο νέο Twin Peaks χωρίς καμία απάντηση πουθενά, μόνο και μόνο για την εμπειρία. Η ατμόσφαιρα είναι και αυτή ένας χαρακτήρας των έργων και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες, ακόμα και οι αλαφροίσκιωτοι, είναι προσεκτικά χτισμένοι. Αλοίμονο αν θέλατε να δείτε την Χέντρικς να άγεται και να φέρεται με στενά κόκκινα φορέματα σε νέες περιπέτειες. Πριν τα παρουσιάσει, μίλησε για το λεπτό χιούμορ που θα τα διέπει, εξου και το Romanoffs αντί για Romanov. Το χιούμορ αλλάζει ανάλογα με το περβάλλον. Στην πρώτη που είναι Παρίσι εχει κάτι από την κρυάδα των Γαλλικών χιομοροιστοριών, στο άλλο με το ζευγάρι, την επιφανειακή προσέγγιση των Αμερικάνων. Κρίμα που βαρεθήκατε, είναι γιατί βιαστήκατε και ο Γυάινερ θέλει το χρόνο του.
Αγαπητή Maggie, πολύ εύστοχες όλες οι παρατηρήσεις σου.Πραγματι αυτά θέλει να θίξει ο Weiner,και προσπαθεί. Το πρόβλημα είναι πως είναι βαρετό όσο δεν πάει,και δεν καταφέρνει τίποτε απο όλα αυτά, ούτε πο 600 χιλιόμετρα μακριά. Ίσως γτ εχει την εντύπωση πως ,ακόμα και οι πιο φανατικοί του Mad Men θα καθήσουμε να δούμε 90 λεπτά δημιουργικού αδιεξόδου ,με την κακη εννοια (και μάλιστα εμείς που εχουμε δει 7 φορές σε binge την προηγούμενη δημιουργία του,όχι φυσικά μόνο για τα στενά κόκκινα φορέματα της Χέντρικς αλλα για την σπουδή της πάνω στην ταυτότητα και τον θάνατο). ΑΝ ήταν μισάωρα - το πολύ, φαεινό παράδειγμα το Homecoming του Sam Esmail- ίσως κάτι να γινόταν.