Η συνεχιζόμενη εξόντωση της άγριας ζωής από την ανθρωπότητα περικόπτει το δέντρο της ζωής, συμπεριλαμβανομένου του κλάδου στον οποίο τοποθετούμαστε, σύμφωνα με μια νέα νέα ανάλυση.
Περισσότερα από 300 διαφορετικά είδη θηλαστικών έχουν εξαφανιστεί από ανθρώπινες δραστηριότητες. Η νέα έρευνα υπολογίζει τη συνολική μοναδική εξελικτική ιστορία που χάθηκε, ως αποτέλεσμα που θα είχε προκύψει σε 2,5 δις χρόνια.
Επιπλέον, ακόμη και αν η καταστροφή των άγριων περιοχών, η λαθροθηρία και η ρύπανση τερματιστούν μέσα σε 50 χρόνια και τα ποσοστά εξαφάνισης υποχωρήσουν στα φυσικά επίπεδα, θα χρειάζονταν ακόμη 5 έως 7 εκατομμύρια χρόνια για να ανακάμψει ο φυσικός κόσμος.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι έχει ξεκινήσει ήδη μια έκτη μαζική εξαφάνιση της ζωής στη Γη, προωθούμενη από την καταστροφή της άγριας πανίδας από την ανθρώπινη δραστηριότητα και πως το 83% των άγριων θηλαστικών έχει ήδη εξαφανιστεί.
Η νέα μελέτη θέτει το πλαίσιο της εξέλιξης και της εξαφάνισης ειδών για δισεκατομμύρια χρόνια πριν την άφιξη των σύγχρονων ανθρώπων.
«Κάνουμε κάτι που θα διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια πέρα από μας», δήλωσε ο Ματ Ντέιβις στο Πανεπιστήμιο Aarhus στη Δανία, ο οποίος ηγήθηκε της νέας έρευνας. «Δείχνει τη σοβαρότητα του τι κάνουμε τώρα. Εισερχόμαστε σε μια φάση εξαφάνισης παρόμοιας κλίμακας με αυτή που σκότωσε τους δεινόσαυρους. Αυτό είναι αρκετά τρομακτικό. Αρχίζουμε να κόβουμε ολόκληρο το δέντρο της ζωής, συμπεριλαμβανομένου του κλάδου στον οποίο είμαστε σήμερα», είπε.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, δεν συσχετίζει απλώς τον αριθμό των χαμένων ειδών, καθώς καταγράφει πόσο μοναδικό είναι κάθε είδος με εξελικτικούς όρους.
Στην έρευνα καταγράφεται το χρονικό διάστημα που κάθε χαμένο είδος είχε περάσει εξελισσόμενο από τότε που εμφανίστηκε, μια μέτρηση που ονομάζεται φυλογενετική ποικιλομορφία. Υπάρχουν, για παράδειγμα, εκατοντάδες είδη μύγαλης, αλλά πλέον μόνο δύο είδη ελεφάντων.
Επομένως, η απώλεια των ελεφάντων είναι σαν να κόβουμε ένα μεγάλο κλαδί από το δέντρο της ζωής, είπε ο Ντέιβις, ενώ η απώλεια ενός είδους μύγαλης θα ήταν σαν να κόβουμε ένα μικρό κλαδί.
Από την έλευση και κυριαρχία των σύγχρονων ανθρώπων πριν το έτος 1500, 2 δισ. χρόνια εξελικτικής ιστορίας χάθηκαν εξαιτίας της εξαφάνισης των θηλαστικών, υπολόγισαν οι ερευνητές.
Από το 1500 και έπειτα, άλλα 500 εκατομμύρια χρόνια χάθηκαν.
Εάν ο σημερινός υψηλός ρυθμός εξαφάνισης συνεχιστεί για 50 χρόνια, άλλα 1,8 δισ. χρόνια φυλογενετικής ποικιλότητας θα εξαφανιστούν, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά είδη θηλαστικών, αλλά όλα αυτά θα πρέπει να εξελιχθούν για 5-7 εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον για να επανέλθουν στο επίπεδο της ποικιλομορφίας πριν από την άφιξη των σύγχρονων ανθρώπων, εκτιμούν οι ερευνητές.
Ο Ντέιβις είπε ότι κάθε χαμένο είδος είχε την δική του εγγενή αξία, αλλά η απώλεια των πιο διακριτών πλασμάτων ήταν πιο καταστροφική.
Οι απώλειες έχουν ήδη επηρεάσει τα οικοσυστήματα, είπε, ιδιαίτερα η εξαφάνιση της «μεγαπανίδας» που περιλαμβάνει είδη όπως οι ελέφαντες, αλλά και τους ρινόκερους και τις πολικές αρκούδες. Αυτά τα τεράστια πλάσματα ζούσαν σε μεγάλο μέρος της Γης πριν την έλευση του ανθρώπου και αυτά είναι που διαδραματίζουν πιο καθοριστικό ρόλο.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να φέρουμε τα επίπεδα εξαφάνισης πίσω σε φυσιολογικά επίπεδα αλλά πως πρέπει να προσπαθήσουμε να σώσουμε και να δώσουμε προτεραιότητα στη διατήρηση των ειδών.