Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου απάντησε στην επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το άρθρο που δημοσιεύτηκε στους New York Times, στη σημερινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών.
Στην τοποθέτησή του, σημείωσε μεταξύ άλλων πως «στα άρθρα του διεθνή Τύπου δεν πρέπει να αποδίδεται ούτε υπερβάλλουσα σημασία, ούτε όμως και αδιαφορία, σε καμία περίπτωση», τονίζοντας πως «για την ορθή εκτίμησή τους χρειάζεται να εξετάζονται ποιος γράφει, τι γράφει και που το γράφει».
Στη συνέχεια, αναφερθείς στον αρθρογράφο Alexander Clapp, ο κ. Οικονόμου σχολίασε: «Ο κ. Clapp είναι ένας ανεξάρτητος αρθρογράφος, ο οποίος μελετά και διαβάζει την ελληνική πραγματικότητα εδώ και καιρό, από μια συγκεκριμένη και φορτισμένη οπτική γωνία, κάτι το οποίο φυσικά αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του. Ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων στο εξωτερικό, οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως ένα δοκιμαστικό σωλήνα κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών, που θα οδηγούσαν σε μια μεγάλη διεθνή ανατροπή, ιδίως μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Οι άνθρωποι που συμμερίζονται την αντίληψή του, δεν αποτελούν πλειοψηφία σε κανένα κοινωνικό χώρο, πόσο μάλλον στα κέντρα λήψης των αποφάσεων».
Σε κάθε περίπτωση, σημειώνει ωστόσο πως «η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αναλωθεί σε μια ιδεολογική μάχη με αρθρογράφους και με δεξαμενές σκέψης. Αυτό είναι έργο των διανοουμένων. Ούτε φυσικά με "δολοφονία χαρακτήρων" ή τη δαιμονοποίηση των απόψεων», και προβαίνει σε δύο παρατηρήσεις «σε σχέση με τη σπουδή του κ. Τσίπρα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν σημαία τους τις απόψεις του κ. Clapp».
Ολόκληρη η τοποθέτηση του Γιάννη Οικονόμου σχετικά με τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για άρθρο που δημοσιεύτηκε στους NYT:
Καταρχάς, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι στο διεθνή Τύπο γράφονται κείμενα τόσο εγκωμιαστικά όσο και επικριτικά για την Πατρίδα μας και την Κυβέρνηση. Στα άρθρα του διεθνή Τύπου δεν πρέπει να αποδίδεται ούτε υπερβάλλουσα σημασία, ούτε όμως και αδιαφορία, σε καμία περίπτωση. Για την ορθή εκτίμησή τους χρειάζεται να εξετάζονται ποιος γράφει, τι γράφει και που το γράφει. Οι ΝΥΤ είναι μια καταξιωμένη εφημερίδα, η οποία δίνει βήμα – και σωστά – σε διάφορων αποχρώσεων αρθρογράφους, όταν τα κείμενά τους έχουν να κάνουν με έκφραση γνώμης και όχι με γεγονότα.
Ο κ. Clapp είναι ένας ανεξάρτητος αρθογράφος, ο οποίος μελετά και διαβάζει την ελληνική πραγματικότητα εδώ και καιρό, από μια συγκεκριμένη και φορτισμένη οπτική γωνία, κάτι το οποίο φυσικά αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του. Ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων στο εξωτερικό, οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως ένα δοκιμαστικό σωλήνα κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών, που θα οδηγούσαν σε μια μεγάλη διεθνή ανατροπή, ιδίως μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Οι άνθρωποι που συμμερίζονται την αντίληψή του, δεν αποτελούν πλειοψηφία σε κανένα κοινωνικό χώρο, πόσο μάλλον στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Οφείλω, μάλιστα, να παρατηρήσω ότι οι αναλύσεις και οι προβλέψεις του κύκλου αυτού, για την υπέρβαση του «μετακαπιταλισμού» δοκιμάστηκαν πικρά από τον τρόπο που πολιτεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, αλλά και από την πολιτική διαδρομή του προσώπου που θεωρήθηκε η μεγάλη ελπίδα της παγκοσμίου νέο-αριστεράς, του κ. Βαρουφάκη.
Ο κ. Clapp και άλλοι με παρόμοιες ιδέες προτείνουν τη δική τους ερμηνεία και αφήγηση για τα πράγματα και επαναλαμβάνω καλώς κάνουν, άλλωστε η ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης είναι κατάκτηση της φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Το πόσους πείθουν είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία και με δεδομένο ότι η πραγματικότητα αντιστέκεται σε όσα γράφουν και προτείνουν και η Ιστορία, έως σήμερα, δεν έχει δικαιώσει καμία από τις προβλέψεις και τις προσδοκίες τους.
Η Κυβέρνηση, όμως, δεν πρόκειται να αναλωθεί σε μια ιδεολογική μάχη με αρθρογράφους και με δεξαμενές σκέψης. Αυτό είναι έργο των διανοουμένων. Ούτε φυσικά με «δολοφονία χαρακτήρων» ή τη δαιμονοποίηση των απόψεων. Σε σχέση, όμως, με τη σπουδή του κ Τσίπρα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν σημαία τους τις απόψεις του κ Clapp, θέλω να προβώ σε δύο παρατηρήσεις:
Χτες προσπάθησαν να προσδώσουν κοσμοϊστορικές πολιτικές διαστάσεις σε ένα άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στους New York Times. Δεν είδαμε, όμως, μέχρι σήμερα την Αντιπολίτευση να επικροτεί θετικά δημοσιεύματα ή δημοσιογραφικές έρευνες που βασίζονταν σε στοιχεία και που δημοσιεύονταν σε έντυπα του εξωτερικού, να αναδεικνύουν επιτεύγματα της χώρας. Το κάνουν για ένα άρθρο γνώμης freelance ρεπόρτερ, που δεν ανήκει καν στο επιτελείο της εφημερίδας. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αναδείξει επικριτικά και μόνο, συνιστά πρόδηλη προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Πόσο μάλλον όταν επρόκειτο για άρθρο φιλοξενούμενου συντάκτη, που δεν εκφράζει καν τις επίσημες απόψεις της εφημερίδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να παραγάγει πρωτογενή δική του πολιτική, βλέπουμε ότι επιμένει να επιδίδεται σε ένα πολιτικό οριενταλισμό: Να δέχεται, δηλαδή, να αναμασά πολιτικές θεωρίες, που έχουν φτιαχτεί για την Ελλάδα από ανθρώπους που έχουν την ασφάλεια να ζουν αλλού, ώστε να μην ζήσουν τις συνέπειες των ονειροβασιών τους, όπως συνέβη από το 2015 μέχρι το 2019.
