Για πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο χτες ήταν η πιο λυπητερή -μέχρι τώρα- μέρα του Μουντιάλ. Δυο λατινοαμερικάνικες χώρες, που λατρεύουν το ποδόσφαιρο και που τις λατρεύει το ποδοσφαιρόφιλο κοινό, βγάζουν ήδη εισιτήρια επιστροφής. Η μία φτιάχνει και βαλίτσες, η άλλη ελπίζει στο θαύμα.
Το Περού γιόρτασε ξέφρενα την πρόκρισή του στα τελικά Μουντιάλ μετά από 32 ολόκληρα χρόνια. Ήταν πολύ σημαντική επιστροφή γι΄αυτήν τη μικρή και πανέμορφη χώρα που στο παρελθόν έβγαλε μεγάλους ποδοσφαιριστές, όπως ο Τεόφιλο Κουμπίγιας, και ταλανίστηκε από την οικονομική κρίση, τις κλιματικές καταστροφές, τις ανισότητες και μια μεγάλη αεροπορική τραγωδία που αποδεκάτισε την Εθνική της ομάδα το 1987.
Κανείς δεν ξέρει αν η πολυπόθητη επιτυχία ήρθε επειδή οι Περουβιανοί έδιωξαν επιτέλους τον φόβο, όπως λέει αυτό το ωραίο βιντεάκι ή επειδή οι παίκτες της Εθνικής κατάλαβαν ότι το αλκοόλ, τα ξενύχτια κι οι γυναίκες πριν τα ματς δεν οδηγούσαν πουθενά, όπως είπε πρόσφατα ο παλιός διεθνής Ρομπέρτο Παλάσιος που απέτυχε να προκριθεί σε πέντε (!) Παγκόσμια Κύπελλα και γνωρίζει καλύτερα.
Κάπου εδώ η ιστορία μάς κλείνει το μάτι. Ακριβώς σαράντα χρόνια πριν από αυτά τα ατυχή αποτελέσματα, στις 21 Ιουνίου του 1978, οι δυο ομάδες έπαιξαν μεταξύ τους σε έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου που τον βαραίνουν πολλές σκιές. Η Αργεντινή νίκησε 6-0 και προκρίθηκε στον τελικό με διαφορά τερμάτων εις βάρος της Βραζιλίας. Στις 25 Ιουνίου θα κατακτήσει το Μουντιάλ που τόσο επιθυμούσε ένας λαός και η στρατιωτική χούντα στην εξουσία
Πάντως, πλήθος Περουβιανοί ταξίδεψαν στη Ρωσία και χτες στο Γεκατερίνεμπουργκ χιλιάδες θεατές φορώντας τις ωραιότερες φανέλες του πλανήτη, λευκές με κόκκινη διαγώνια ρίγα, ξελαρυγγιάζονταν στον εθνικό ύμνο.
Αλλά κι αυτοί που έμειναν πίσω ζουν από πολύ κοντά τα πάντα. Σε ειδικές εκπομπές στην τηλεόραση, οι «madres mundialistas », οι μανάδες των διεθνών ποδοσφαιριστών, βλέπουν καθημερινά σε ζωντανή μετάδοση την άφιξη του αεροπλάνου σε ρωσικό έδαφος, τις προπονήσεις, τους αγώνες, και συγκινούνται, στέλνουν φιλιά, πίνουν πίσκο σάουρ και δίνουν συμβουλές στα βλαστάρια τους που δεν μπορούν να τις ακούσουν.
Απόλυτο είδωλο το «Παιδί του Λαού», ο αρχηγός Πάολο Γκερέρο, που, όπως συμβαίνει στα είδωλα, βρέθηκε μετά από αβάσταχτο σασπένς στο Μουντιάλ, καθώς μόλις λίγες μέρες πριν αναστάλθηκε η ποινή του για μια υπόθεση ντόπινγκ.
Η γιορτή όμως τελειώνει εδώ, καθώς χτες το απόγευμα το Περού έχασε και το δεύτερό του ματς, απέναντι στη μέτρια Γαλλία. Το βράδυ, νέο χτύπημα για τους λάτρεις του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου: η ασυνάρτητη Αργεντινή έφαγε τρία γκολ από την Κροατία και έχει πλέον ελάχιστες ελπίδες να προκριθεί.
Κάπου εδώ η ιστορία μάς κλείνει το μάτι. Ακριβώς σαράντα χρόνια πριν από αυτά τα ατυχή αποτελέσματα, στις 21 Ιουνίου του 1978, οι δυο ομάδες έπαιξαν μεταξύ τους σε έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου που τον βαραίνουν πολλές σκιές. Η Αργεντινή νίκησε 6-0 και προκρίθηκε στον τελικό με διαφορά τερμάτων εις βάρος της Βραζιλίας. Στις 25 Ιουνίου θα κατακτήσει το Μουντιάλ που τόσο επιθυμούσε ένας λαός και η στρατιωτική χούντα στην εξουσία.
Ήταν αυτή η νίκη το μεγαλύτερο σκάνδαλο σε Παγκόσμιο Κύπελλο; Το ματς πουλήθηκε; Ποιο ήταν το αντίτιμο;
Πολλοί λένε ότι κάποιοι Περουβιανοί παίκτες δωροδοκήθηκαν. Κατά προτίμηση αμυντικοί. Ανάμεσά τους ο Ροντόλφο Μάντζο που γλιστρούσε ασταμάτητα αντί να μαρκάρει τον Μάριο Κέμπες που έβαλε δυο γκολ.
Μετά το Μουντιάλ, ο Μάντζο παίρνει μεταγραφή για την αργεντίνικη Βελέζ Σάρσφιλντ, όπου θα κάτσει έναν χρόνο, δεν θα παίξει κανένα ματς και θα πληρωθεί 150 χιλιάδες δολάρια. Για τον τερματοφύλακα Οράσιο Κιρόγα, τα κίνητρα ίσως ήταν πιο αγνά: αν και Αργεντίνος, γεννημένος στο Ροσάριο, πολιτογραφήθηκε Περουβιανός λίγες εβδομάδες πριν και όλοι τον κοιτούσαν έτσι κι αλλιώς με μισό μάτι να τρώει το ένα γκολ μετά το άλλο .
Μια άλλη εκδοχή εμπλέκει το κολομβιανό καρτέλ του Κάλι το οποίο υποτίθεται ότι μεσολάβησε εκ μέρους της κυβέρνησης της Αργεντινής. Κέρδος για όλους τους εμπλεκόμενους: γύρω στα 200 εκ. δολάρια.
Η τρίτη εκδοχή είναι η πιο ανατριχιαστική και, τελικά, η πιο πιθανή.
Λίγο πριν αρχίσει το ματς, ο αιμοσταγής Αργεντίνος δικτάτορας Χόρχε Βιντέλα και ο Αμερικάνος Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ επισκέπτονται τα αποδυτήρια της Εθνικής Περού.
Τουλάχιστον ασυνήθιστο. Ο Βιντέλα θα μιλήσει με θέρμη για την αλληλεγγύη που πρέπει να δείχνουν οι λαοί της Νότιας Αμερικής με τα τόσα κοινά συμφέροντα. Οικονομικά και πολιτικά. Ο Περουβιανός συνάδελφός του Φρανσίσκο Μοράλες Μπερμούδες, τηλεφωνεί δυο φορές στον αρχηγό της ομάδας και του ζητάει να μεταφέρει στους παίκτες τα συγχαρητήριά του για όσα είχαν κάνει μέχρι τότε, ανεξάρτητα με το τι θα κάνουν με την Αργεντινή. Με ιδιαίτερη επιμονή σε αυτό το τελευταίο σημείο.
Αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι, δυο εβδομάδες μετά το Μουντιάλ, η Αργεντινή θα στείλει στη φίλη χώρα 50 εκ. δολάρια ως έκτακτη οικονομική βοήθεια.
Το 2012, σε δικαστήριο στην Αργεντινή παρουσιάστηκαν στοιχεία που φαίνεται να αποδεικνύουν ότι ο Μοράλες Μπερμούδες πρόσφερε το ματς στον Βιντέλα με αντάλλαγμα την «εξαφάνιση» δεκατριών Περουβιανών αντικαθεστωτικών.
Σύμφωνα με τις μεθόδους του Βιντέλα, τα υποψήφια θύματα θα έμπαιναν σε ένα αεροπλάνο και θα ρίχνονταν απλά στον Ρίο ντελ Πλάτα. Κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι εξοντώθηκαν με αυτόν τον τρόπο από τη χούντα, η οποία, στο πλαίσιο μιας τρομακτικής συμμαχίας, με όνομα «Επιχείρηση Κόνδορας», αναλάμβανε να απαλλάξει και άλλα διδακτορικά καθεστώτα της περιοχής – Χιλή, Βολιβία, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη – από τους ενοχλητικούς.
Οι δεκατρείς Περουβιανοί τη γλίτωσαν. Βρέθηκαν σε ένα μπουντρούμι στην Αργεντινή αλλά η μεταφορά κι η φυλάκισή τους έγιναν αντιληπτές από διεθνείς οργανώσεις και παρατηρητές ανθρώπινων δικαιωμάτων και ο Βιντέλα αναγκάστηκε να τους αφήσει να φύγουν στη Γαλλία. Με μια προϋπόθεση: ο άνθρωπος που αγόρασε ένα ματς με τη ζωή δεκατριών ανθρώπων, απαίτησε να πληρώσει η Γαλλία τα αεροπορικά εισιτήριά τους.
σχόλια