Οι πρώτες ανεπαίσθητες ενδείξεις γνωστικής εξασθένησης μπορεί να αποκαλυφθούν από τις πινελιές ενός ζωγράφου, πολλά χρόνια πριν από τη διάγνωση της άνοιας, σύμφωνα με επιστήμονες.
Όπως αναφέρει η Guardian, ο αμφιλεγόμενος ισχυρισμός έγινε από ψυχολόγους, οι οποίοι μελέτησαν διάσημους καλλιτέχνες -από τον ιδρυτή του γαλλικού ιμπρεσιονισμού Κλωντ Μονέ μέχρι τον εξπρεσιονιστή Βίλεμ ντε Κούνινγκ. Αν και ο Μονέ δεν είχε εμφανή σημάδια νοητικής εξασθένησης, ο Κούνινγκ διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ περισσότερο από μία δεκαετία πριν τον θάνατό του, το 1997.
Η Alex Forsythe από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, ανέλυσε περισσότερους από 2.000 πίνακες ζωγραφικής επτά διάσημων καλλιτεχνών και διαπίστωσε, όπως πιστεύει η ίδια, ότι υπάρχουν προοδευτικές αλλαγές στη δουλειά εκείνων που παρουσίασαν Αλτσχάιμερ. Οι αλλαγές αυτές έγιναν εμφανείς, όταν οι καλλιτέχνες βρίσκονταν στη δεκαετία των 40 ετών.
Αν και ενδιαφέροντα, τα ευρήματα είναι εξαιρετικά αβέβαια λόγω του μικρού αριθμού καλλιτεχνών που συμμετείχαν στη μελέτη, σχολιάζει η Guardian. Η Forsythe ανέφερε ότι δεν πρόκειται για ένα νέο τεστ για την άνοια, αλλά ελπίζει ότι τα ευρήματα αυτά θα ανοίξουν νέους δρόμους για την έρευνα της ασθένειας. «Δεν πιστεύω πως αυτό είναι ένα εργαλείο για διάγνωση, ωστόσο θεωρώ ότι θα δώσει έναυσμα για να ανοίξουν νέοι δρόμοι στην έρευνα της άνοιας», δήλωσε.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα λογισμικό ψηφιακής απεικόνισης για να υπολογίσουν πώς ένα μαθηματικό στοιχείο που ονομάζεται πυκνότητα φράκταλ (fractal density) διέφερε στους πίνακες καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Οι επτά καλλιτέχνες που μελετήθηκαν ήταν οι Μονέ, Πάμπλο Πικάσο και Μαρκ Σαγκάλ -οι οποίοι δεν είχαν εμφανή σημάδια εγκεφαλικής νόσου- οι Σαλβαδόρ Νταλί και Νόρβαλ Μόρισο -οι οποίοι είχαν Πάρκινσον- και ο ντε Κούνινγκ και ο Τζέιμς Μπρουκς, ένας άλλος εξπρεσιονιστής που διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ το 1985.
Τα φράκταλ είναι γεωμετρικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικά μεγέθη. Στα έργα ζωγραφικής, εμφανίζονται όταν τα σχέδια που γίνονται από τις πιο μικρές πινελιές επαναλαμβάνονται σε μεγαλύτερες κλίμακες. Η διάσταση φράκταλ είναι ένα μέτρο της πολυπλοκότητας φράκταλ, όπου ένα έργο τέχνης με μεγάλη διάσταση φράκταλ έχει μια υψηλή αναλογία από λεπτά έως χοντροκομμένα φράκταλ μοτίβα. Η Forsythe διαπίστωσε ότι οι πίνακες είχαν διάφορες διαστάσεις φράκταλ στη διάρκεια της καριέρας ενός καλλιτέχνη, αλλά στις περιπτώσεις των Κούνινγκ και Μπρουκς το μέτρο άλλαξε δραματικά και μειώθηκε απότομα καθώς οι καλλιτέχνες γερνούσαν.
σχόλια