Ξεκίνησα να γράφω για το Walking Dead -το κορυφαίο αυτό adventure της Telltale που βασίζεται στα εκπληκτικά κόμιξ του Kirkman- αλλά κάθε δεύτερη λέξη κολλάω! Είναι που προσπαθώ να φανταστώ την έκπληξη του όποιου στελέχους της εν λόγω εταιρίας σηκώθηκε ένα πρωί να πάει στο γραφείο του, προσπαθώντας να κατεβάσει καμιά καλή ιδέα για το επόμενο project (το οποίο και θα διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το "κατάπτυστο" Jurassic Park που προηγήθηκε) μέχρι που στην πορεία αντιλήφθηκε ότι στα συρτάρια του είχε παραπεταμένο το licence του κόμικ στο οποίο βασίστηκε η πιο επιτυχημένη αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά των τελευταίων 2 ετών!
Κάπου εδώ να πούμε πως η ιστορία μας διαδραματίζεται... όχι, εντάξει. Αν δεν είχες κλειστεί σε καμιά σπηλιά όλον αυτό τον καιρό, ξέρεις ακριβώς για τι μιλάμε.
Το Walking Dead: The Game θεωρητικά δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους μηχανισμούς του αφού συνεχίζουμε από εκεί που αφήσαμε το... ακατονόμαστο, μόνο που αυτή τη φορά το βάρος πέφτει στους γρίφους και τους διαλόγους. Τι στο διάβολο άλλωστε, adventure φτιάχνουμε. Κι αν στον τομέα των γρίφων δεν παρατηρήσεις και τίποτα το αξιοπρόσεκτο (δε φταις εσύ, η φαντασία τους τα φταίει), το αυτό ΔΕΝ ισχύει και για το σενάριο.
Η δύναμη του Walking Dead ήταν πάντα αυτή άλλωστε. Το horror περιτύλιγμα δεν ήταν ποτέ σημείο εστίασης της ιστορίας του. Από την πρώτη στιγμή, όποια εκδοχή της δουλειάς του Kirkman κι αν αγγίξεις, θα καταλάβεις ότι ο τίτλος της απλά υπενθυμίζει στους επιζώντες αυτού του μετά-αποκαλυπτικού κόσμου την τραγικότητα της κατάστασης τους. Έδω ο άνθρωπος είναι πολύ συχνά το τρομακτικότερο τέρας.
Με τη βοήθεια του ίδιου του Kirkman λοιπόν (τι πάει να πει "ποιος είναι πιά αυτός ο Kirkman;" ντροπή...) τα παλικάρια της Telltale κατάφεραν να δημιουργήσουν μια παράλληλη με αυτήν του κόμικ ιστορία, χρησιμοποιώντας κυρίως ολοκαίνουργους χαρακτήρες (αλλά όχι μόνο, όπως θα ανακαλύψεις), η εξέλιξη της οποίας και οι τροπές που αυτή παίρνει σίγουρα δε θα σε αφήσουν αδιάφορο, ενώ και το episodic στοιχείο (το παιχνίδι χωρίζεται σε πέντε επεισόδια τα οποία κυκλοφορούν σχεδόν κάθε μήνα) που χαρακτηρίζει κάθε κυκλοφορία της εταιρίας δείχνει να κολλάει "γάντι" στο συγκεκριμένο τίτλο.
Σε πιο πεζά θέματα τώρα, τα πανέμορφα ημί-cellshaded γραφικά έρχονται να σε βοηθήσουν να απολαύσεις ακόμα περισσότερο την εμπειρία που έχει να σου προσφέρει το παιχνίδι (παραπέμποντας μάλιστα και πάλι στο κόμικ και όχι τόσο στο τηλεοπτικό του ξαδερφάκι, παρά το γεγονός ότι δεν είναι ασπρόμαυρα), ενώ και ο χειρισμός του φαίνεται να έγινε optimized από την αρχική PC έκδοση για να λειτουργεί σχεδόν αψεγάδιαστα με τα joypads των κονσολών και το touch-screen των iOS συσκευών, ερχόμενος έτσι να προσθέσει το δικό το λιθαράκι σε ένα ομολογουμένως εξαιρετικά καλοδουλεμένο -και τεχνικά- σύνολο.
Σε κάτι λιγότερο από ένα μήνα το παιχνίδι θα ολοκληρωθεί με την κυκλοφορία του πέμπτου και τελευταίου επεισοδίου του. Μέχρι το επικό (όπως αναμένεται) φινάλε, έχεις όλο το χρόνο λοιπόν να χαθείς κι εσύ σε έναν κόσμο που έχει φαινομενικά τελειώσει και οι ζωντανοί νεκροί που τον διασχίζουν δεν είναι απαραίτητα τα ζόμπι.
σχόλια