Deutsche Welle: "Χωρίς διαγραφή χρέους, κανένα οικονομικό θαύμα".

Deutsche Welle: "Χωρίς διαγραφή χρέους, κανένα οικονομικό θαύμα". Facebook Twitter
9

Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα «οικονομικού θαύματος», πιστεύει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ- Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης:

«Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα».

Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:

«Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς».

H Γερμανία δεν ήθελε λιτότητα και αποπληρωμή

Deutsche Welle: "Χωρίς διαγραφή χρέους, κανένα οικονομικό θαύμα". Facebook Twitter

Η διαγραφή του γερμανικού χρέους ήταν προϋπόθεση για το «οικονομικό θαύμα»

Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Ας σημειωθεί ότι το γερμανικό χρέος το 1953 αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ. Ακόμα και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι βρίσκονται σε κίνδυνο μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Σήμερα το ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 160% και μόνο οι πολύ αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι θα μειωθεί στο 120%.

Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν «φρέσκο» χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.

Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους

Deutsche Welle: "Χωρίς διαγραφή χρέους, κανένα οικονομικό θαύμα". Facebook Twitter

«Κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια», λέει η ιστορικός Ρόμπεκ Γιασίνσκι

Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. «Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα», λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ. Κατά την άποψή του μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ειδικός, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά τανκς.

«Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα».

Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα. Παρόλα αυτά οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Deutsche Welle

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλισσα Καμίλα: Παρίες της βασιλικής οικογένειας τα παιδιά της - Μπήκαν κρυφά στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία

Διεθνή / Βασίλισσα Καμίλα: Παρίες τα παιδιά της - Μπήκαν κρυφά στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία

Αν και τα παιδιά, τα εγγόνια και η αδελφή της βασίλισσας Καμίλα έκαναν για πρώτη φορά Χριστούγεννα με τη βασιλική οικογένεια, δεν πήγαν μαζί με τους γαλαζοαίματους στην εκκλησία
ΕΥΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
@paradiser jr.Μεταπολεμικά δεν στηρίχθηκε απλώς, σχεδόν υιοθετήθηκε. ΑΠό μόνη της και χωρίς κουρέματα και ανοχές δεν ήταν δυνατόν να φτάσει σε κάποιου τύπου βιωτικό επίπεδο, ακόμα κι αν οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες έιχαν μείνει ανέγγιχτες από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, ακόμα κι αν τα εργοστάσια χάλυβα εξακολουθούσαν να λειτουργούν. Πολύ απλά, γιατί οι μισθοί, χωρίς την έξωθεν βοήθεια, θα ήταν σε επίπεδα τριτου κόσμου (ήγουν και κανένας δεν θα ήθελε να μεταναστεύσει κ.ο.κ.). Με την πτώση του τείχους, αν η Γαλλία τα έστηνε, ένωση δεν θα πραγματοποιούνταν, η απόφαση ήταν αμιγώς πολιτική, και κόστισε τρισεκατομμύρια στους Ευρωπαίους πολίτες. Στα περί Ελλάδος, η συζήτηση είναι μεγάλη, θαρρώ πως το θέμα εδώ είναι η Γερμανία.
Δεν νομίζω ότι το θέμα είναι η Γερμανία ή η στάση της σήμερα σε ότι αφορά την Ευρωπαική πολιτική.Ας πούμε ότι το χρέος είχε διαφορετική αντιμετώπιση, δεν επιβάλλονταν τόσο σκληρά μέτρα, άδικα μέτρα κοκ. Το θέμα είναι η ελληνική οικονομία. Ποιος πραγματικά πιστεύει ότι αυτό το μπάχαλο θα ήταν βιώσιμο? Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο ούτε καν σκέψεις σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να οδηγηθεί η οικονομία. Τι θέλουμε να στηριχθεί? Η παραγωγή? Αν ναι, τι μπορούμε να παράγουμε και πως? Πως μπορούμε να ενισχύσουμε την παραγωγή? Να έρθουν ξένοι επενδυτές? Να στηρίξουμε εγχώριους νέους επιχειρηματίες? Ωραία μεταπολεμικά η Γερμανία υιοθετήθηκε, δεν αντιλέγω. Αλλά και η Ελλάδα να υιοθετηθεί, τι θα κάνει?????
Aahaladita Προφανώς και δε μπαίνει θέμα ααλογίας, ουσιαστικά δεν μπαίνει για καμιά χώρα με καμιά χώρα. ΕΠίσης κάθε χώρα έχει τα δικά της να την κατατρέχουν (πχ η Γερμανία, ουδέποτε ευτύχησε να έχει πολιτικούς της προκοπής, ο Κολ σήμερα φαντάζει ογκόλιθος μπροστά στην κόρη του Πάστορα, ο Σμιτ το ίδιο μπροστά στον ΚΟλ, ο Μπράντ ακόμμα περισσότερο κ.ο.κ.). Εν ολίγοις πάντως, η Γερμανία έχει ένα μοναδικό "χάρισμα": να τα κάνει όλα ρόιδο τουλάχιστον σε Ευρωπαϊκό επιπεδο και στο τέλος να καταστρέφεται κι η ίδια (ίδε Α, Β ΠΠ). Φυσικά το σενάριο θα επαναληφθεί και με τα της Ευρωζώνης, εκεί θα καταλήξει το μπάχαλο, εις την νιοστήν. Και μετά. άντε πάλι ενοχές.
Aahaladita, η μεταπολεμική Γερμανία να δεις δομικές και οικοδομικές αδυναμίες. Πέρα από τα χαρισμένα του ΒΠΠ, να έχοουμε πάντα υπόψιν και τα άλλα τόσα που εισπράχθηκαν (και) μέσω ΕΕ για να καλυγθεί το κόστος της ενοποίησης (μια πολιτική απόφαση, κατ' αρχήν της κυβέρνησης της Δ. Γερμανίας, μην το ξεχνάμε).
Προφανώς, αφού επρόκειτο για μία κατεστραμμένη οικονομικά και ηθικά χώρα από τον πόλεμο, τον ναζισμό κλπ. Δεν μπορείς να πεις όμως ότι ήταν ένα τίποτα πριν τον πόλεμο ή ότι δεν εκμεταλλεύτηκε τα όποια πλεονεκτήματα στο έπακρο μετά. Δεν λέω ότι είμαστε ή ήμασταν ένα τίποτα αλλά η Ελλάδα έχει τα ίδια σχεδόν θέματα από την εποχή της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Η Ε.Ε. κατάστρεψε κάποιες δομές αλλά και οι επιδοτήσεις που πήγαν; Είναι πολύπλοκο, η προβληματική σχέση εξουσιαστικών δομών και οικονομίας, η εργασιακή κουλτούρα της κάθε χώρας, τα γεωπολιτικά... Το θέμα βέβαια δεν είναι το κατά πόσο η Γερμανία είχε ή έχει δομικές αδυναμίες αλλά το κατά πόσο η Ελλάδα θα ήταν ΑΝΑΛΟΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ με τη Γερμανία του σήμερα που λύνει και δένει. Ε, γι' αυτό αμφιβάλω εγώ.
@interimΕίναι βέβαιο ότι η Γερμανία στηρίχθηκε οικονομικά τόσο μεταπολεμικά όσο και την εποχή της πτώσης του Τείχους. Αλλά παρ ότι ήταν οικονομικά στα γόνατα υπήρχε βιομηχανική υποδομή, η οποία δεν καταστράφηκε ολοσχερώς. Στην μεταπολεμική Ελλάδα τι υπήρξε? Εμφύλιος. Μετά τον Εμφύλιο? Ποια μεταπολεμική ¨κυβέρνηση¨ασχολήθηκε με τις δομές της οικονομίας? Οι όποιες μικρές παραγωγικές μονάδες είχαν χαθεί στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα και οι άνεργοι έφευγαν τη δεκαετία του εξήντα σωρηδόν για να δουλέψουν στις φάμπρικες όχι μόνο της Γερμανίας. Η Ελλάδα είχε την ευκαιρία εντασσόμενη στους κόλπους της ΕΟΚ να εκμεταλλευτεί ένα σωρό πράγματα. Ακόμα και να εκσυγχρονίσει τον αγροτικό/κτηνοτροφικό τομέα. Αντ' αυτού δεν έγινε καμία σοβαρή προσπάθεια να τεθούν κάποιες βάσεις στην οικονομία. Το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν ότι με το χρήμα που έμπαινε στα ταμεία της χώρας πληρώνονταν επιδοτήσεις ή γίνονταν προσλήψεις στο δημόσιο. Όποιος δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο άνοιγε τη δική του επιχείρηση, συνήθως εμπόριο εισαγόμενων ειδών ή είχε δοσοληψίες με το δημόσιο.Πιστεύω πως και αν διαγραφόταν όλο το χρέος και μας έδιναν και φρέσκο χρήμα on top πάλι μετά από μερικά χρόνια η χώρα πάλι θα χρωστούσε τα μαλλιοκέφαλά της γιατί ακόμα δεν υπάρχει ένα σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας. Τα χρήματα θα κατασπαλούνταν για την εύρεση και εξόρυξη υδρογονοανθράκων και άλλου συναφή τύπου ουτοπικών πρότζεκτ....
Η Deutsche Welle απλά δηλώνει τα προφανή αν και πρόκειται για γερμανικό κανάλι, την ίδια ώρα που όταν τα λένε αυτά Έλληνες οι υπόλοιποι Έλληνες(!!!) μιλούν για λαϊκισμό και γελοιότητες. Η αλήθεια είναι αυτή, αν και οι αδαείς προτιμούν να το κάνουν γαργάρα και να μιλούν για την σημερινή πανίσχυρη Γερμανία. Αν είχαμε κι εμείς την τύχη της, ίσως κι εμείς σήμερα να είμασταν μια ανάλογη οικονομική δύναμη, προφανώς όμως κάποιοι δεν το ήθελαν αυτό.
Μέχρι το πανίσχυρη Γερμανία καλά το πήγαινες... αλλά η Ελλάδα σαν χώρα έχει πάμπολλες δομικές αδυναμίες τόσο σε οικονομικό, όσο και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο. Πιο αξιοπρεπής ίσως αλλά ΑΝΑΛΟΓΗ οικονομική ΔΥΝΑΜΗ; Αυτό βρίσκεται στο άλλο άκρο της θεωρίας της Ψωροκώσταινας!
Να μην λέμε και ξαναλέμε τα ίδια. Χωρίς τη διαγραφή χρέους, την "ανοχή" των δυτικών (μέσω αγορών γερμανικών προϊόντων), τις διευκολύνσιες των τραπεζών και τον πακτωλόεπενδύδεων από μεγάλους κεφαλαιούχους, η Γερμανία θα εξελισσόταν σε μια σχεδόν κτηνοτροφική οικονομία και σήμερα θα ήταν κάτι σα τη Σλοβακία. ο "Γάμος της Μαρίας Μπράουν" του Φασμπίντερ και το "1,2,3" του Μπίλυ ΟΥάιλντερ λένε πολλά περισσότερα για το Γερμανικό θαύμα. Φυσικά υπήρχε ο "εξ ανατολών" κίνδυνος και μια αδύναμη Γερμανία, ειδικά τα χρόια των 50s θα ήτα μεγάλο αγκάθι για το "δυτικό μπλοκ". Η ιστορία του προσφάτως αποβιώσαντος ιδρυτού της Media Markt είναιεπίσης αποκαλυπτική. Προσωπικά, πέρα από τα χρήματα, μια χαρά θα μου ερχόταν να μας επέστρεφαν τα ελληνικά καλούδια από το μουσείο της Περγάμου (και τα αντίστοιχα στους Τούρκους), λεηλατημένα ως επί το πλείστον επί ΒΠΠ, όχι για τίποτ' άλλο, έτσι, ως αναγνώριση του πλιατσικου.