Η Zeinab Khalaf βρίσκεται στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου κρατώντας ένα νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά της. Το χαμόγελο στο πρόσωπό της 19χρονης Συρίας προσφυγοπούλας δεν αποκαλύπτει τις κακουχίες που πέρασε η ίδια και η οικογένειά της μέχρι να φτάσουν στη Γερμανία για να γεννήσει το γιο της.
Συναντήσαμε για πρώτη φορά τη Zeinab μαζί με άλλους πρόσφυγες στα σερβικά σύνορα στα μέσα Σεπτεμβρίου, μεταδίδει το ρεπορτάζ του ΝΒC NEWS.com
Η αστυνομία είχε μόλις κάνει χρήση δακρυγόνων σε μια προσπάθεια να τους σταματήσει να περάσουν στην Ουγγαρία.
Όταν η Zeinab εισέπνευσε το αέριο, κατέρρευσε μπροστά στα μάτια μας - και την κάμερα.
«Ο φόβος μου δεν ήταν για τον εαυτό μου, ήταν ως επί το πλείστον για το μωρό», λέει η 19χρονη Σύρια. «Ζούσα με την ελπίδα ότι κινούταν στην κοιλιά μου και ήταν ζωντανός».
Για να ξεφύγουν από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, η Zeinab και ο σύζυγός της έπρεπε να περάσουν μέσα από τουλάχιστον έξι χώρες. Τώρα, στην ασφάλεια και τη ζεστασιά του νοσοκομείου, η Zeinab θυμάται ακόμα τις τέσσερις φορές που επιχείρησαν να διασχίσουν το Αιγαίο για να φτάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα.
«Όταν ανατράπηκε η βάρκα», θυμάται, «όλοι έκλαιγαν και φώναζαν. Νομίζαμε ότι δεν πρόκειται να επιβιώσουμε».
Έχοντας επιβιώσει από το θαλάσσιο ταξίδι, και έχοντας στα πόδια ακόμα μώλωπες από την πτώση στην Σερβία, η ετοιμόγεννη Zeinab έπρεπε να διασχίσει την Κροατία και στη συνέχεια να ταξιδέψει στην Ουγγαρία και την Αυστρία.
«Φοβόμουν», λέει, «δεν είχα καμία επιλογή παρά μόνο να συνεχίσω για να μην χαθώ».
Της πήρε 23 ημέρες για να φτάσει στη Γερμανία, όπου ένας γιατρός την εξέτασε για πρώτη φορά μετά από μήνες. «Επιτέλους ήμουν χαρούμενη» λέει η 19χρονη πρόσφυγας.
Ο γιος της γεννήθηκε 2 κιλά και 600 γραμμάρια και είναι απόλυτα υγιής σήμερα, παρά την ταλαιπωρία που υπέστη η μητέρα του, ενώ τον μετέφερε. Και δεν είναι η μόνη.
Χιλιάδες πρόσφυγες έχουν φτάσει στις ευρωπαϊκές ακτές τους τελευταίους μήνες, απεγνωσμένοι να ξεφύγουν από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και άλλες εμπόλεμες και φτωχές χώρες. Πολλές από τις γυναίκες είναι μητέρες όπως και η Zeinab, οι οποίες φέρουν στην αγκαλιά τους, ή την μήτρα τους, τα μωρά που γίνονται τα νέα παιδιά της Ευρώπης.
Η Δρ Cornelia Schu είναι επικεφαλής μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων που συμβουλεύουν τη γερμανική κυβέρνηση σχετικά με τα θέματα μετανάστευσης. Ερωτηθείς για το πώς η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει τον τεράστιο αριθμό των μικρών παιδιών που φτάνουν εδώ, κουνάει αμήχανα το κεφάλι της.
«Έχουμε μακρύ δρόμο», λέει. «Κανείς δεν μας είπε ότι θα έρθουν τόσα πολλά άτομα».
Η εμπειρία της Zeinab δείχνει ότι η Γερμανία δεν ήταν προετοιμασμένη γι 'αυτήν ή για το νεογέννητο μωρό της. Όταν φύγουν από το σύγχρονο νοσοκομείο όπου γεννήθηκε, ο Azad (που σημαίνει "ελευθερία" στην κουρδική γλώσσα) θα πάει με τη μητέρα του σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στα περίχωρα της Fulda.
«Η Γερμανία, η οικονομική ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να προσφέρει στον Azad, μόνο μια σκηνή ως πρώτο σπίτι για το χειμώνα που έρχεται» λέει η μητέρα του.
Όλα αυτά ανησυχούν τη Zeinab, αλλά δεν μετανιώνει για το επικίνδυνο ταξίδι που την έφερε εδώ. «Θέλω τον Azad να είναι Γερμανός πολίτη» τονίζει.
Αλλά ένας τοκετός στη Γερμανία δεν εγγυάται ότι το μωρό θα έχει γερμανικό διαβατήριο. Μόνο όσα παιδιά γεννήθηκαν από μετανάστες γονείς που ήταν νόμιμοι για τουλάχιστον οκτώ χρόνια, χορηγείται αυτομάτως η ιθαγένεια. Ωστόσο, σύμφωνα με την Δρ Schu, οι Σύριοι οι οποίοι υποβάλλουν αίτηση για άσυλο αποκτούν το δικαίωμα να παραμείνουν στο περίπου 88% των περιπτώσεων, πράγμα που σημαίνει Azad θα έχει κατά πάσα πιθανότητα την ευκαιρία να μεγαλώσει στην Γερμανία, μακριά από τον πόλεμο της Συρίας.
Η Δρ Schu γνωρίζει ότι οι νεοφερμένοι θα είναι πίεση στις οικονομίες και τις κοινωνίες της Ευρώπης βραχυπρόθεσμα. Αλλά όπως και πολλοί άλλοι στη Γερμανία είναι αισιόδοξη ότι τα παιδιά όπως ο Azad θα μεγαλώσουν σε μια πιο ανεκτική και ποικιλόμορφη Ευρώπη από αυτή που γεννηθήκαμε.
«Είμαι πεπεισμένη ότι η Ευρώπη θα αλλάξει, θα πρέπει να αλλάξει», λέει.
Εν τω μεταξύ, η οικογένεια και οι φίλοι της Zeinab έχουν δημιουργήσει ένα χώρο GoFundMe για να συγκεντρωθούν χρήματα για την ίδια και τον γιο της.
σχόλια