Αν και έχουν γίνει αρκετά βήματα προς τη μανιταροφιλία, τον φόβο για τα άγρια μανιτάρια ακόμα δεν τον έχουμε αποβάλει ως λαός, σε αντίθεση με άλλους Ευρωπαίους γείτονες και μη που βρίσκουν τα άγρια μανιτάρια ακόμα και στις υπαίθριες λαϊκές αγορές τους και τα χρησιμοποιούν αρκετά στην καθημερινή τους κουζίνα.
Λίγο η ελλιπής γνώση του αντικειμένου, λίγο προκατάληψη που τα συνοδεύει, δεν ασχοληθήκαμε ποτέ, μέχρι πρότινος, μαζικά με τη συλλογή τους. Μέχρι που άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι σύλλογοι μανιταρόφιλων, οι πρώτες οργανωμένες εκδρομές στο βουνό για «κυνήγι» μανιταριών, οι πρώτες γιορτές μανιταροφιλίας και μανιταρογνωσίας, οι πρώτες ιστοσελίδες που ασχολούνται με τα ελληνικά μανιτάρια, οι πρώτοι Έλληνες σεφ και εστιατόρια που ενέταξαν τα άγρια ελληνικά μανιτάρια στα πιάτα τους και ούτω καθεξής.
Ένας από αυτούς τους πρώτους ανθρώπους που προσπάθησαν να μυήσουν τους ανθρώπους της πόλης, συγκεκριμένα της Αθήνας, στη μαγεία του δάσους και της μανιταροσυλλογής είναι ο Νεκτάριος Φιλιππόπουλος, που αν και λογιστής στο επάγγελμα, με την πρώτη ευκαιρία αφήνει στην άκρη τους ισολογισμούς και παίρνει τα βουνά.
«Ξεκίνησα να συλλέγω μανιτάρια από πολύ μικρή ηλικία, γύρω στα 6 μου χρόνια, στο χωριό μου, την Καλαμιά Αιγιαλείας, στον Νομό Αχαΐας, μαζί με τους γονείς μου. Είναι μια παλιά οικογενειακή παράδοση που πάει από γενιά σε γενιά και έχει μετατραπεί σε πάθος, έχοντας ποτίσει το DNA μου. Σήμερα είναι πολύ λίγες οι οικογένειες που ασχολούνται με τα μανιτάρια στη χώρα μας σε σχέση με τον πληθυσμό της και σε σχέση με αυτό που γίνεται σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία.
Μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα δίνεται η δυνατότητα σε νέους που μένουν στην επαρχία και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με το εισόδημά τους ή με την ανεργία να κάνουν την εποχική δουλειά της συλλογής μανιταριών και να βγάλουν κάποια μεροκάματα.
Στην αρχή ξεκίνησα με τις εμπειρικές γνώσεις που είχα μάθει από τους γονείς μου και στη συνέχεια, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά, ξεκίνησα να κάνω έρευνα, διαβάζοντας και πηγαίνοντας σε σεμινάρια. Σήμερα μπορώ να μαζεύω περισσότερα από 150 είδη σε όλη την Ελλάδα, καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μπορώ να πω ότι έχω "χαρτογραφήσει" όλη τη χώρα και ξέρω ανά πάσα στιγμή ποια είδη μανιταριών βρίσκουμε σε οποιονδήποτε νομό της χώρας και πότε».
Αρχικά, ο Νεκτάριος δημιούργησε την ομάδα Μανιταροεξορμήσεις στο Facebook πριν από περίπου επτά χρόνια, οργανώνοντας μανιταροφιλικές εκδρομές κυρίως στον Νομό Αττικής. «Στις εξορμήσεις αυτές έρχονται άνθρωποι όλων των ηλικιών, αλλά κυρίως εκείνοι που θέλουν πραγματικά να μάθουν να συλλέγουν κάποια είδη μανιταριών με ασφάλεια».
Μαθαίνοντας όλο και περισσότερα σχετικά με τη συλλογή μανιταριών και δημιουργώντας ένα δίκτυο ανθρώπων που ασχολείται με αυτό, δημιούργησε τη Fungi Hellas, μια εταιρεία που προμηθεύει άγρια ελληνικά μανιτάρια σε εστιατόρια, μαγαζιά αλλά και σε ιδιώτες μέσω αποστολής με κούριερ. Γι' αυτήν του τη δραστηριότητα συνεργάζεται με περίπου εκατό ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι συλλέγουν τα μανιτάρια ανάλογα με την εποχή.
Πέρα από τη διάδοση της συλλογής και της χρήσης των μανιταριών στη μαγειρική, είναι πολύ αισιόδοξη αυτή η κίνηση, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα δίνεται η δυνατότητα σε νέους που μένουν στην επαρχία και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με το εισόδημά τους ή με την ανεργία να κάνουν την εποχική δουλειά της συλλογής μανιταριών και να βγάλουν κάποια μεροκάματα. Μέρος του οράματός του είναι η χώρα μας να γίνει προορισμός μανιταρόφιλου αγροτουρισμού, κάτι που ήδη έχουν ξεκινήσει να αναπτύσσουν μέρη όπως τα Γρεβενά και το Πήλιο.
Μορχέλα
(Μorchella)
Πρόκειται για ένα μανιτάρι τόσο διαφορετικό στην όψη από τα υπόλοιπα! Ξεχωρίζει για τη γεύση, το άρωμά του αλλά και για την τσουχτερή τιμή του. (σ.σ. ο Νεκτάριος το θεωρεί ένα από τα κορυφαία επίγεια άγρια μανιτάρια). Απαιτεί καλό μαγείρεμα ή τσιγάρισμα, αλλά είναι ωραίο και γεμιστό στο φούρνο με τυρί.
Άγριο Πλευρώτους
(Pleurotus ostreatus)
Ένα εξαιρετικά νόστιμο είδος μεγάλης γαστρονομικής αξίας στην άγρια μορφή του. Καρποφορεί σε μεγάλες ομάδες, το φθινόπωρο και τον χειμώνα, σε νεκρούς ή πληγωμένους πεσμένους ή ιστάμενους κορμούς κωνοφόρων ή πλατύφυλλων ειδών. Αγαπά τη σχάρα και το μαντέμι.
Φρέσκο Πορτσίνι
(Boletus)
Έχει γεμάτη, γήινη μυρωδιά και ντελικάτη γεύση. Χωρίς να είναι σπάνιο, είναι το πιο περιζήτητο μανιτάρι παγκοσμίως. Ο πιο απλός και ενδεδειγμένος τρόπος μαγειρέματος για τα φρέσκα πορτσίνι είναι στη σχάρα ή στο τηγάνι.
Αγαρικό
(Agaricus)
Είναι ένα διαδεδομένο είδος μανιταριού που καρποφορεί σε μικρές ομάδες, καλοκαίρι και φθινόπωρο, σε δάση κωνοφόρων και πλατύφυλλων. Είναι εξαιρετικά νόστιμο και ένας από τους καλύτερους τρόπους για να το γευτούμε είναι ψητό στα κάρβουνα.
Χρυσή Τρομπέτα
(Craterellus lutescens)
Την αγαπούν πολύ οι σεφ διότι, εκτός από γεύση, δίνει και χρώμα στο πιάτο. Έχει πυκνή γεύση ξηρών καρπών και αφήνει γήινη επίγευση. Ιδανική για ριζότο, κριθαρότο και μακαρόνια.
Φθινοπωρινή μαύρη τρούφα
(Τuber uncinatum)
Η σάρκα της είναι σκληρή και υπόλευκη στην αρχή, σκούρο καφέ στην ωριμότητα, με πολυάριθμες, λεπτές, λευκές διακλαδώσεις. Το άρωμα είναι μέτριας έντασης, διακριτικό και θυμίζει φουντούκι.
Κανθαρέλα
(Cantharellus cibarius)
Θεωρείται γκουρμέ. Έχει πλούσια γεύση και ευχάριστο, φρουτώδες άρωμα. Όταν αποξηραίνεται, η γεύση της γίνεται ακόμα καλύτερη. Εκτός από σοταρισμένη, κάνει επίσης καταπληκτικό γλυκό κουταλιού ή και τουρσί.
Info:
Αν θέλετε τα άγρια μανιτάρια των ελληνικών βουνών να έρθουν στην πόρτα σας, δεν έχετε παρά να καλέσετε στο 6944 505931 και να τα παραγγείλετε. Μη φοβηθείτε ότι θα κάνουν μια περιουσία. Οι τιμές είναι πολύ λογικές. Για να ενημερωθείτε μπείτε στο www.fungihellas.gr.
σχόλια