Τα τελευταία χρόνια συναντώ όλο και πιο συχνά νέους ανθρώπους που αποφασίζουν να κάνουν δουλειές που απαιτούν χειρωνακτική εργασία, σε πείσμα μιας εποχής που θα έλεγε κανείς ότι δεν ευνοεί τα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και o Παναγιώτης Δρακόπουλος ο οποίος άφησε πίσω τις σπουδές του στο τμήμα ηλεκτρολόγων του ΤΕΙ, που ενδεχομένως να τον οδηγούσαν σε ένα από τα επαγγέλματα της εποχής μας, για να ακολουθήσει το πάθος του για το σχέδιο και τις χειροποίητες κατασκευές και να δημιουργήσει το δικό του brand χειροποίητων τσαντών διαφόρων τύπων τις οποίες κατασκευάζει στο εργαστήριό του στην οδό Ρόμβης, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
«Μεγάλωσα στο Μενίδι, σε μια γειτονιά παλιννοστούντων, όπου σε όλα τα σπίτια υπήρχε και ένας τεχνίτης. Άνθρωποι που δούλευαν με τα χέρια τους. Ο πατέρας μου δούλευε σε μια εταιρεία ρούχων και η μητέρα μου έραβε ρούχα στο εργαστήριο της, κάτω από το σπίτι μας. Αυτή η ατμόσφαιρα, φαίνεται, με επηρέασε βαθύτατα και κάπως έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω να παρακολουθώ μαθήματα γραφιστικής στη σχολή Βακαλό ενώ πριν ανοίξω το εργαστήριο μου, πειραματιζόμουν στο σπίτι, κυρίως με το δέρμα ως υλικό, γιατί μου άρεσαν τα εργαλεία χειρός που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για την επεξεργασία τους. Θέλει ακρίβεια και σωστό χειρισμό για να είναι το αποτέλεσμα ωραίο. Αυτό είναι που με γοητεύει πάνω απ' όλα» λέει ο ίδιος καθώς απλώνει ένα κομμάτι στρατιωτικό καμβά στον πάγκο του. Έπειτα κόβει όλα τα κομμάτια του πατρόν, συγκεντρώνει όλα τα υλικά που χρειάζονται –ιμάντες, μεταλλικά μέρη, κλωστές– και αρχίζει να μοντάρει μια τσάντα.
Δεν θα δεις κάποιον άλλον να κρατάει την τσάντα σου, θα είναι κάτι ξεχωριστό, για σένα, και, φυσικά, λόγω της ποιότητας των υλικών και της κατασκευής, θα την έχεις για πολύ καιρό μαζί σου.
Ο χώρος του εργαστηρίου βρίσκεται μέσα σε ένα ιδιαίτερο υπόγειο που φέρει ιστορία 124 χρόνων. Η πέτρινη τοιχοδομή, με τα πολλά επίπεδα, αλλά και τα χοντρά ξύλινα δοκάρια στο ταβάνι, φέρουν ανάγλυφα το πέρασμα του χρόνου. «Κατέβηκα για πρώτη φορά σε αυτό το υπόγειο, ύστερα από παρότρυνση ενός φίλου, για να συναντήσω τον Θοδωρή, τον καλλιτέχνη που ήταν σε αυτόν τον χώρο πριν από μένα. Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα. Έκανα πέντε λεπτά μέχρι να μπορέσω να μιλήσω. Ο χώρος είναι πολύ επιβλητικός» λέει ο Παναγιώτης.
— Αλήθεια πού βρίσκεις αυτού του είδους τα υλικά, όπως ο στρατιωτικός καμβάς που χρησιμοποιείς;
Θέλει πολύ ψάξιμο. Είναι η πρώτη ύλη, όπως και στη μαγειρική. Γίνομαι ένας εξερευνητής για να τα εντοπίσω. Έχω βρει δύο παλαιοπώλες στο Μοναστηράκι που, μεταξύ άλλων, εμπορεύονται και παλιό στρατιωτικό υλικό. Υπάρχουν επίσης μαγαζιά με αντίκες, παζάρια, υπαίθριες αγορές. Φυσικά πολλά πράγματα από τα υλικά που χρησιμοποιώ τα βρίσκω και στο Ίντερνετ ενώ άλλα μου τα δίνουν φίλοι και γνωστοί.
Φαντάσου ότι κυρίως χρησιμοποιώ στρατιωτικό καμβά της δεκαετίας του '40! Είναι ένα υλικό μεγάλης αντοχής που γίνεται όλο και πιο ιδιαίτερο με την πατίνα του χρόνου. Επιπλέον κουβαλάει πάνω του μια ολόκληρη ιστορία από ταξίδια με λεωφορεία, τρένα, πλοία, αεροπλάνα. Παρότι είναι ένα άψυχο υλικό, είναι φορτωμένο με μνήμες, ιστορικά γεγονότα, προσωπικές ιστορίες.
— Πώς απέκτησες τη γνώση για να το κάνεις;
Η γνώση έρχεται με την πολλή δουλειά και τη διάθεση για εξέλιξη. Θέλει απόλυτη αφοσίωση. Παρακολούθησα στη σχολή Ασκαρδαμυκτί, μια σχολή τεχνικών επαγγελμάτων, ένα σεμινάριο χειροραφής δερμάτινης τσάντας. Όμως την τεχνική επάρκεια την κερδίζεις μόνο με ακατάπαυστη δουλειά. Είναι ένα είδος καθημερινής άσκησης και το κάνω με τον τρόπο και την αφοσίωση που ασκούνται οι αθλητές.
— Μπορείς να μου περιγράψεις την γκάμα των προϊόντων που κατασκευάζεις;
Σακίδια πλάτης, τσάντες διαφόρων μεγεθών, ζώνες, θήκες για σημειωματάρια, κασετίνες, πορτοφόλια, card folders. Θέλω επίσης να φτιάξω είδη γραφείου και αξεσουάρ για το σπίτι και μια σειρά νέων προϊόντων επηρεασμένων από την ελληνική τέχνη: αρχαία, σύγχρονη, λαϊκή.
— Τελευταία είδα στον λογαριασμό του brand σου στο Instagram ότι έχεις φτιάξει και κάτι τσάντες με υλικό από τα ΕΛΤΑ.
Μια μέρα βρέθηκα σε μια τεράστια αποθήκη ενός παλαιοπώλη. Δεν είχε ρεύμα και ανοίγοντας ένα παράθυρο είδα έναν παλιό σάκο ΕΛΤΑ, με το παλιό λογότυπο: τον Ερμή και τη σάλπιγγα. Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω με αυτό. Έφτιαξα λοιπόν δύο σακίδια πλάτης τα οποία μπορείς να τα βάλεις και στο ποδήλατό σου και να μοιάζεις σαν τον παλιό ταχυδρόμο. Άρεσε πολύ αυτή η τσάντα, οπότε θα είμαι στη διαδικασία να φτιάξω κι άλλες.
— Ποια είναι η φιλοσοφία του Parnès; Τα υλικά που χρησιμοποιείς εμπεριέχουν την έννοια της επαναχρησιμοποίησης.
Η αρχική ιδέα βασίζεται στη χρήση πρώτων υλών που είχαν μείνει σε αχρησία ενώ θα μπορούσαν με σωστό μετασχηματισμό να αποκτήσουν χρηστική αξία, προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του σήμερα. Είναι μια ιδέα οικολογική που έχει ταυτόχρονα και μια αισθητική διάσταση. Η φιλοσοφία μας –γιατί είναι μαζί μου και ο αδερφός μου ο Γιάννης, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών– είναι να απέχουμε από τη μαζική παραγωγή και να δημιουργούμε προϊόντα τα οποία να αντέχουν στον χρόνο και να διαφοροποιούνται αισθητικά και ποιοτικά από τα προϊόντα μαζικής παραγωγής, με διαδικασίες που δεν μολύνουν το περιβάλλον και με όρους που συνάδουν με το κίνημα της «αργής μόδας», όπως suistanable και upcycled.
— Γιατί επέλεξες την Πάρνηθα (στα γαλλικά) ως όνομα του brand σου;
Όταν έψαχνα όνομα για το brand, ήθελα κάτι που να έχει σχέση με τον τόπο μου, τη γειτονιά μου. Σκέφτηκα διάφορα και κατέληξα στην Πάρνηθα, ένα βουνό που το αγαπώ γιατί μεγάλωσα στους πρόποδές του και το επισκέπτομαι συχνά. Ήταν μια πρόκληση για εμάς, όταν ήμασταν παιδιά, να προσπαθούσαμε να ανέβουμε κάθε φορά όλο και πιο ψηλά.
— Πιστεύεις ότι η «αργή» μόδα που πρεσβεύεις μπορεί να είναι και βιώσιμη;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Έχουμε να κάνουμε με κολοσσιαίες εταιρείες μαζικής παραγωγής που μπορούν και πουλούν πολύ φθηνά ρούχα και αξεσουάρ χαμηλής ποιότητας. Έχουν όμως μεγάλη κοινωνική και περιβαλλοντική επίδραση. Η γρήγορη μόδα δαπανά τεράστιες ποσότητες νερού, επικίνδυνων βαφών, πετρελαίου και τοξικών χημικών. Η μόδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παράγοντας μόλυνσης του περιβάλλοντος μετά το πετρέλαιο. Οι εργαζόμενοι σε αυτές τις μονάδες παραγωγής μεγάλων brands υποφέρουν. Άθλιες συνθήκες εργασίας, ευτελείς μισθοί χωρίς σεβασμό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πρέπει ο κόσμος να αρχίσει να ψωνίζει ενσυνείδητα, να δίνει προτεραιότητα στους ανθρώπους και στο περιβάλλον. Να μάθει να ρωτάει: ποιος και πώς έφτιαξε αυτό το ρούχο, αυτή την τσάντα;
— Το σλόγκαν σου είναι «Φτιαγμένο με προσοχή. Φτιαγμένο για να διαρκέσει». Εξήγησέ μου περισσότερα.
Είναι το ακριβώς αντίθετο από το «fast fashion» που έλεγα παραπάνω. Η παραγωγή γίνεται εδώ, στο εργαστήριο μας. Πρόκειται για μοναδικά κομμάτια, χειροποίητα άρα και πολύτιμα. Δεν θα δεις κάποιον άλλον να κρατάει την τσάντα σου, θα είναι κάτι ξεχωριστό, για σένα, και, φυσικά, λόγω της ποιότητας των υλικών και της κατασκευής, θα την έχεις για πολύ καιρό μαζί σου.
— Φαντάζομαι ότι η κρίση του κορωνοϊού έχει επηρεάσει πολύ και τη δική σου επιχείρηση. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σε αυτό;
Φυσικά έχει επηρεάσει κι εμάς. Αυτό που σκέφτομαι είναι πως χρειαζόμαστε βοήθεια από την κυβέρνηση και στήριξη από τον κόσμο. Να χαμηλώσουν οι φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, για όσο κρατήσει αυτή η περίοδος, και ο κόσμος, αποφεύγοντας την αγορά μαζικής παραγωγής, να μάθει να επιλέγει προϊόντα ξεχωριστά και με μεγαλύτερο χρόνο ζωής.
Ρόμβης 32, Σύνταγμα, Facebook, Instagram
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
