ΔΕΥΤΕΡΑ 6/6
Το ταξίδι μου στο νησί το Σαββατοκύριακο μού θύμισε πως έχουμε καλοκαίρι. Κι ενώ εδώ έβρεχε και είχε σύννεφα, κάτω, στα νοτιοανατολικά, η θερμοκρασία ήταν άνω των τριάντα βαθμών κι η υγρασία κάλυπτε τα πάντα. Σώματα, αυτοκίνητα, δέντρα, ακόμα και τις άκρες των τζαμιών. Στο μανάβικο της γειτονιάς διαπίστωσα την εποχή, κοιτώντας τα φρούτα στα καφάσια. Ο μανάβης μού κόβει καρπούζι να δοκιμάσω. Όπως πρέπει να είναι, χωρίς αυτήν τη φρικτή επίγευση νερού που σου αφήνουν τα αντίστοιχα που έχουν μεγαλώσει με ορμόνες σε είκοσι μέρες το πολύ. Καμία άλλη εποχή δεν γιορτάζει το μεγαλείο των φρούτων όσο το καλοκαίρι. Δεν είναι μόνο η ποικιλία - όλες τις εποχές βρίσκει κανείς πολλά φρούτα. Είναι οι γεύσεις και τα χρώματα. Τα περισσότερα καλοκαιρινά φρούτα είναι κόκκινα, σε όλες τις αποχρώσεις. Γεμίζεις τις πιατέλες με κάτι πράγματα που έχουν τα πιο έντονα και ζωντανά χρώματα. Δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις τίποτα, παρά μόνο να διαλέξεις τα σωστά φρούτα. Ποιος θέλει να τρώει μαγειρεμένα, όταν ο ήλιος καίει πέτρες; Στην ανθολογία από συνταγές του 1891 που έγραψε ο φημισμένος Ιταλός Pelegrino Artousi και που τώρα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Penguin, ο εύθυμος, καλοπερασάκιας Pelegrino αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, μια συνταγή για παγωτό από φρούτα, που βρίσκω εξαιρετική. Τουλάχιστον στην ανάγνωσή της, διότι πιστεύω πως στην παρασκευή έχει κάποια προβλήματα. Ο Pellegrino μάς καλεί να ψιλοκόψουμε ένα κιλό καλοκαιρινά φρούτα: κεράσια, καρπούζι, φράουλα, μούρα, φραμπουάζ, πεπόνι, βερίκοκα και ό,τι άλλο μας αρέσει. Τα τοποθετούμε όλα σ’ ένα μπολ, μαζί με 200 γρ. ζάχαρη άχνη και το χυμό ενός λεμονιού. Ανακατεύουμε και αφήνουμε να σταθούν για μία ώρα. Μετά τα παγώνουμε. Αυτός μας προτρέπει να τοποθετήσουμε το μείγμα σε μεταλλικό μπολ και να το βάλουμε να παγώσει μέσα σε μεγαλύτερο μπολ γεμάτο με πάγο και αλάτι. Εμείς κανονικά, εδώ, θα το περνάγαμε από μηχανή παγωτού. Αναρωτιέμαι για την τελική υφή του γλυκού. Παρ’ όλα αυτά, η ιδέα να σερβίρω για γλυκό κάτι που θα μοιάζει με παγωμένο πολτό φρούτων με ιντριγκάρει. Θα δοκιμάσω και θα σας πω για το αποτέλεσμα. Πάντως, ο Pelegrino δίνει και μια φοβερή συνταγή για παγωτό με γεύση αμυγδάλου. Αν πάρετε το βιβλίο, αναζητήστε την, φαίνεται εξαιρετική και πανεύκολη.
ΤΡΙΤΗ 7/6
Προσπαθώντας να βρω λύσεις για ένα τραπέζι που πλησιάζει και που βεβαίως πρέπει να γίνει χωρίς πολλή προσπάθεια, γιατί ο εν λόγω μάγειρας πήζει στη δουλειά, κατέληξα στην ωραιότερη για μένα συνταγή για σαλάτα (περιτριγυρισμένη από άλλους θαλασσινούς μεζέδες) που θα μπορούσε να είναι το κεντρικό πιάτο σε ένα βραδινό τραπέζι, τώρα που ανεβαίνουν οι ζέστες. Αν έχετε πρόσβαση σε κάποιον καλό ιχθυοπώλη, ζητήστε του να σας προμηθεύσει με ωραίες γαρίδες μετρίου μεγέθους ή καραβίδες ή κάβουρες (είναι απίστευτο πόσο εύκολα βρίσκει κανείς μεγάλους κάβουρες πια στην αγορά - είναι τέλειοι, φτάνει να είναι ακόμα ζωντανοί όταν τους αγοράζετε) ή έναν ωραίο αστακό από ελληνική θάλασσα. Βράστε αναλόγως τα θαλασσινά και μην το παρακάνετε, γιατί μετατρέπονται σε κάτι που μοιάζει με λευκό καουτσούκ και φυσικά δεν τρώγεται. Καθαρίστε τα από τα κελύφη τους κι αφήστε τα να κρυώσουν. Ετοιμάστε ένα απλό ντρέσινγκ. Ελαιόλαδο, λεμόνι, ψιλοκομμένο φρέσκο τσίλι, αλάτι, πιπέρι ίσως και λίγο ξύσμα λεμονιού. Ρίξτε το ντρέσινγκ πάνω στη σάρκα των θαλασσινών κι ανακατέψτε απαλά, χωρίς να τη θρυμματίσετε. Λίγο πριν το σερβίρετε, προσθέστε στα θαλασσινά μερικά φύλλα ρόκας που θα έχετε φροντίσει να είναι εκλεκτή κι όχι πολύ πιπεράτη. Σερβίρετε τη σαλά- τα αυτή σε μεγάλη πιατέλα μαζί με φρεσκοψημένο ψωμί κι έξτρα δόσεις ελαιόλαδο. Εγώ θα ενθαρρύνω τους καλεσμένους μου να τρώνε απευθείας από την πιατέλα, φτιάχνοντας μπρουσκέτες με το ψωμί και τη σαλάτα των θαλασσινών. Για κρασί κάτι λευκό και αρωματικό, ίσως σερβιρισμένο πιο κρύο από ό,τι ενδείκνυται. Τώρα απομένει να σκεφτώ ένα εξίσου απογειωτικό γλυκό. Μάλλον πρέπει να τελειοποιήσω το παγωτό του Pellegrino, γιατί μου φαίνεται ιδανικό για την περίσταση, ίσως μαζί μ’ ένα σορμπέ μέντας. Σας φιλώ!
σχόλια