Τετάρτη 10/9
Ετοιμάζω τυρόπιτες.Δικής μου επινόησης. Ένας συνδυασμόςαπό διάφορες συνταγές που έχω κάνεικατά καιρούς. Λίγο σαν αυτή την παραδοσιακήτης Πάτμου, λίγο σαν τις κυπριακέςφλαούνες και λίγο ό,τι μου κατέβει. Γιατη ζύμη αγοράζω έτοιμη σφολιάτα απόφούρναρη στο κέντρο. Την κρατάω στοψυγείο μέχρι την τελευταία στιγμή πουθα τη χρησιμοποιήσω. Με τέτοια ζέστη,οι ζύμες αλλοιώνονται πολύ εύκολα καιτα αποτελέσματα είναι καταστροφικά.Για τη γέμιση χρησιμοποιώ σκληρά τυριά.Κρητική γραβιέρα κυρίως, παρμεζάνα,χαλούμι και ελάχιστο μαλακό τυρί γιανα βοηθήσει να δέσει η ζύμη. Δοκιμάζωαπ' όλα για να καταλάβω πόσο αλμυράείναι και να υπολογίσω αν χρειάζεταιαλάτι. Αφού τα περάσω όλα από τρίφτη, ταβάζω στη λεκάνη του μίξερ και αρχίζω ναπροσθέτω υλικά: ωραία κατακίτρινα αυγά,φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο, λίγο bakingpowder, πιπέρι και ελάχιστομοσχοκάρυδο. Ζυμώνω μέχρι να έχω μιασυμπαγή ζύμη, όχι πολύ σφιχτή. Ανοίγωτη ζύμη στον πάγκο και κόβω σε τετράγωνακομμάτια. Μοιράζω τη γέμιση και κλείνωτη ζύμη σε πακετάκια. Τα βάζω σε ταψί,αλείφω με λάδι και ψήνω σε φούρνο στους180 βαθμούς μέχρι η ζύμη να ροδίσει,περίπου σαράντα λεπτά. Σερβίρω τιςτυρόπιτες με μια σαλάτα με ψητά λαχανικάκαι λιαστές ντομάτες. Πίνουμε παγωμένεςμπίρες στο μπαλκόνι και ακούμε, πάλι,ιστορίες για τα καλοκαιρινά σκάνδαλα.Βαριέμαι και λίγο όλη αυτή την ιστορίαμε τους πολιτικούς. Οι ιστορίες τουςδεν έχουν καν πλάκα. Ούτε καν ένα ερωτικόσκάνδαλο... Τι να το κάνεις;
Πέμπτη 11/9
Έχω βυθιστεί απολύτωςστη σειρά «Rome». Είναιίσως η πιο juicy σαπουνόπεραπου έχω δει τα τελευταία χρόνια. Γυρισμένημοναδικά σε ένα τεράστιο στούντιο, μεφοβερές, ψηφιακές αναπαραστάσεις τηςαρχαίας Ρώμης και εκπληκτική αποτύπωσητων καθημερινών στιγμών των Ρωμαίων.Εννοείται, πολλή βία, πολύ σεξ, ασταμάτητεςίντριγκες, δολοφονίες και ίσως μερικοίαπό τους καλύτερους γυναικείους ρόλουςπου έχω δει πρόσφατα στην τηλεόραση.Υπάρχουν και δείπνα. Φοβερά. Μιαβαλσαμωμένη πάπια γεμιστή με ζωντανάχέλια, πιατέλες με λαχανικά, φρούτα καιξηρούς καρπούς, όλα εκτελεσμένα μεεντυπωσιακό τρόπο περιφέρονται μέσασε πιατέλες στις ρωμαϊκές βίλλες όπουδιαδραματίζεται η σειρά. Σταματώ λίγοπριν το τέλος του κύκλου και κατεβαίνωνα συναντήσω τη Νάνσυ για ψαράκια στονΠαπαδάκη. Πάνω από τη σαλάτα με ντοματίνιακαι κάππαρη αναφέρεται και πάλι το θέμα«Βατοπέδιον», το συζητάνε και σταδίπλα τραπέζια, βαριέμαι φρικτά, αλλάζωτη συζήτηση, αναφέρω συνέχεια επεισόδιααπό το «Rome». Κανείςδεν με καταλαβαίνει, αλλά κάτι μέσα μουμού λέει πως δεν πρέπει καθόλου ναασχολείται κανείς με αυτήν τη βλακείαπια. Έναν Κύπριο βάλαμε κι εμείς στοΆγιον Όρος και είναι κι αυτός businessman...
Παρασκευή 12/9
Πηγαίνουμε στην Πάρο.Πρώτη φορά σε αυτό το νησί. Όμορφη Κυκλάδασκέφτομαι, με τη πρώτη που το κοιτάω.Παρά την ακατάσχετη οικοδομική ανάπτυξη,αυτό το νησί είναι πανέμορφο και τοπερνά ελαφρύς αέρας. Τρώμε ψάρια στολιμάνι της Παροικιάς, κάνω γνωριμίεςμε τις παριανές γάτες που δεν είναι καιλίγες και τρώμε παγωτό σε μια Ιταλίδαπου το φτιάχνει χειροποίητο, διαφορετικέςγεύσεις κάθε μέρα. Παίρνω ένα κύπελλοπαγωτό μηλόπιτα. Πάρα πολύ καλό. Με τοκουταλάκι κλέβω φράουλα από του Τζιλ.Διασχίζουμε την οδό Γιάννη Πάριου(Βαρθακούρη) και ακούμε ιστορίες παλιέςγια το Splash που τώρα πιαείναι ερείπιο και για το νησί που κάποτεήταν κι αυτό -όπως όλα τα άλλα μεγάλαελληνικά νησιά- ένας παράδεισος γιαερημίτες. Το άλλο πρωί πηγαίνουμε σεένα εργαστήριο κεραμικής έξω από τηνΠαροικιά. Αγοράζω πιατέλες και θαυμάζωένα από τα ωραιότερα σπίτια σε νησί, μεέναν πολύ ωραίο σκύλο. Οι παραλίες στονησί σχεδόν άδειες, άλλο πράγμα από τονΑύγουστο, το νερό της θάλασσαςανακουφιστικό, οι καλαμιές κάνουν σκιά,τα πρώτα σύννεφα στον ουρανό. Ο καλύτεροςαποχαιρετισμός για το καλοκαίρι είναισήμερα, εδώ, σε αυτή την παραλία, σκέφτομαι.Σας φιλώ.
σχόλια