ΤΕΛΗ ΜΑΪΟΥ. Ο μήνας των λουλουδιών και της βλάστησης φτάνει στο τέλος του κι εμείς ταξιδεύουμε για τις ανάγκες ενός φωτορεπορτάζ που θα δημοσιευτεί στο διεθνές περιοδικό ΤAVERNA, προς την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού για να ζήσουμε από κοντά τη διαδικασία της παραγωγής του γλυκού τριαντάφυλλου που φτιάχνεται εξ ολοκλήρου στο μοναστήρι.
Σε απόσταση δύο ωρών από την Αθήνα και αφού διασχίσουμε αμπελώνες, μελίσσια, ρυάκια, πετρόχτιστα ορεινά χωριά, στενά γεφύρια, βαθυπράσινα βουνά, την ελώδη λίμνη της Στυμφαλίας αλλά και τη μεγάλη κοιλάδα του Φενεού συναντάμε την πανέμορφη τεχνητή ορεινή λίμνη Δόξα. Στα σμαραγδένια νερά της καθρεφτίζεται ο επιβλητικός όγκος των βουνών της ορεινής Κορινθίας. Πρόκειται για ένα οικοτουριστικό αξιοθέατο σπάνιας ομορφιάς και φυσικού κάλλους, ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής γοητείας που, όχι τυχαία, έχει γίνει γνωστό με την προσωνυμία «κορινθιακή Ελβετία».
ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ υπάρχει μια χωμάτινη λωρίδα γης που σε οδηγεί στον ναό του Αγίου Φανουρίου. Πριν ο ναός λάβει τη σημερινή του ονομασία, κατά τον 14ο αιώνα χτίστηκε εκεί το Παλαιομονάστηρο, παλιό καθολικό της μονής Αγίου Γεωργίου.
Σύμφωνα με την παράδοση, το Παλιομονάστηρο το έχτισε κάποιος μοναχός από την επαρχία Καλαβρύτων με δικά του έξοδα αλλά και με επαιτεία. Όμως αργότερα, τον 17ο αιώνα, εγκαταλείφθηκε, όταν η λίμνη Φενεού κατέκλυσε ολόκληρη την κοιλάδα, αναγκάζοντας τους μοναχούς να χτίσουν ψηλότερα το νέο μοναστήρι. Ακόμα και σήμερα στα νότια του ναού σώζονται τα ερείπια κτισμάτων που ανήκουν στην αρχική μονή.
Ελάχιστα λεπτά από τη λίμνη στέκει επιβλητικά στη νέα της θέση η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, σε υψόμετρο που αγγίζει τα 1.000 μέτρα. Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει μακρόχρονη ιστορία, αφού διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Χρησίμευσε ως αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας υπό τις εντολές του ηγούμενου της μονής Ναθαναήλ αλλά και με τη βοήθεια πολλών άλλων ηγουμένων από γειτονικές μονές. Σήμερα ο επισκέπτης αντικρίζει ένα τριώροφο εντυπωσιακό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε το 1693, αλλά ανακαινίστηκε λόγω πυρκαγιάς το 1754.
σχόλια