Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας

Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
8

Γεννήθηκε το 1956 στην Τρίπολη Αρκαδίας και ήταν ο μικρότερος από τους πέντε γιους ενός ξυλουργού. Με κλίση καλλιτεχνική, σε μια εποχή που η πρόσβαση στα βασικά δεν ήταν ακριβώς αυτονόητη, ο Γιάννης Κούρος θα περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. Η προβληματική οικογένεια (όπως οι περισσότερες στα χρόνια της ανέχειας), τον ωθούσε να "δραπετεύει" ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού και τρέχοντας. Κατέληγε σχεδόν πάντα στο γήπεδο. Κάπως έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο και συγκεκριμένα με το μήκος.

Είχα τη μεγάλη τιμή να τον γνωρίσω και να μου σφίξει το χέρι σε έναν μαραθώνιο στην Κόρινθο. Έτυχε να βρεθώ εκεί για να παρακολουθήσω τον αδερφό μου που συμμετείχε, ωστόσο μόλις έφτασα, από τα πηγαδάκια ακουγόταν μόνο το όνομα και τα κατορθώματά του. Τον "χάζευα" όσο κατάφερνα να τον δω να τρέχει. Πίσω του άφηνε μια ησυχία, μπροστά σαν να τον ρουφούσαν αόρατες δυνάμεις. Έμοιαζε να χορεύει μέσα στα αθλητικά του παπούτσια, σα να μην είχε βάρος, σα να πετούσε. Ο Γιάννης Κούρος ήταν λίγο πριν τα 50, έτρεχε μαζί με το πλήθος χωρίς να νοιάζεται για το γεγονός ότι ήταν ήδη ένας ζωντανός θρύλος.

Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο Γιάννης Κούρος έχει τρέξει συνολικά, από τη γη ως τη σελήνη

 «Όταν το σώμα παραδίδεται, τότε μόνο η δύναμη της θέλησης μπορεί να το ενεργοποιήσει. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι συμβαίνει στο μυαλό, στην ψυχή ενός δρομέα, στις αισθήσεις του και πέρα από αυτές...στην προσπάθειά του να αρνηθεί το σώμα του. Ο δρομέας που είναι σε θέση να συνεχίσει, είναι αυτός που έχει καταφέρει να κάνει την υπέρβαση σε ένα μεταφυσικό επίπεδο.»

Τον έχουν χαρακτηρίσει «Τρέχων Θεό», «χρυσό Έλληνα», «σύγχρονο Φιδιππείδη», «ασταμάτητο», «κυρίαρχο του πόνου» και πολλά άλλα. Αλλά ο Γιάννης Κούρος παραμένει ένας απλός ευγενικός και σεμνός άνθρωπος που σε κερδίζει με ένα χαμόγελο. Με μια απλή χειραψία.

«Τρέχω υπερβατικά, ενάντια στη φύση και στις κακουχίες. Η προσπάθεια ενός υπερμαραθωνοδρόμου είναι εγκεφαλική. Ο αγώνας του, είναι μια υπέρβαση του σώματος και ολοκληρώνεται ενεργοποιώντας τα βιώματα από τις πνευματικές του δυνάμεις. Το μυστικό της επιτυχίας μου οφείλεται και στην κράση μου να ξεπερνώ τα όρια. Η φιλοσοφία του αγωνίσματος έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του υπερδρομέα να ξεπερνά τον πόνο και την κούραση με πνευματική διαύγεια, εγρήγορση και μετουσίωση. Ο αγώνας αυτός θα προβάλει στη νεολαία τις αξίες της προσπάθειας, της καρτερίας, της επιμονής και του αγωνιστικού πνεύματος, ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής και ότι η θέληση είναι νικήτρια όταν επιστρατεύονται όλες οι σωματικές και πνευματικές δυνάμεις» έχει πει ο ίδιος.

Από τα 16 του χρόνια ξεκίνησε να τρέχει συστηματικά, αφήνοντας τον στίβο. «Τα άλματα και οι μικροί δρόμοι δεν απαιτούν ψυχή. Όχι πως δεν έχουν την ιδιότητα αυτή οι αθλητές. Απλώς δε μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν. Αν η ψυχή έπαιζε τον πρώτο ρόλο κι εγώ θα μπορούσα να γίνω δρομέας ταχύτητας.» είχε δηλώσει και έτσι αφιέρωσε τον εαυτό του στον αθλητισμό, ιδιαίτερα στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων.

Ντοκιμαντερ «Αενάως κινούμενος»

Συστήθηκε στο ευρύ κοινό το 1983 με τη συμμετοχή του στο Σπάρταθλο, έναν αγώνα από την Αθήνα ως τη Σπάρτη, μήκους 246 χλμ. Τότε ο 26χρονος Γιάννης Κούρος θα τερμάτιζε 1ος, 5 ώρες νωρίτερα από ότι είχαν εκτιμήσει οι ειδικοί και 3 ώρες νωρίτερα από τον 2ο. Αρκετοί ήταν αυτοί που τον αμφισβήτησαν τότε (και δικαιολογημένα) αφού δε μπορούσαν να διανοηθούν τον εκπληκτικό του χρόνο. Ο Γιάννης Κούρος όμως, θα τους απαντούσε την επόμενη χρονιά, όταν έτρεξε την απόσταση σε 20 ώρες και 25 λεπτά, χρόνος που παραμένει ακόμη και σήμερα ακατάρριπτος. Νωρίτερα, το 1977 έτρεξε τον πρώτο του μαραθώνιο τερματίζοντας την κλασική διαδρομή σε 2:43:15. Μέχρι το 1982 βελτίωνε διαρκώς το χρόνο του κάνοντας εκείνη τη χρονιά, την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά. Σήμερα είναι ο νούμερο ένα υπερμαραθωνοδρόμος στον κόσμο, έχοντας καταρρίψει μέχρι τώρα πάνω από 160 παγκόσμια ρεκόρ τα οποία παραμένουν όλα ακατάρριπτα μέχρι σήμερα. Τρέχει για συνεχόμενα 43 χρόνια, κάνοντας κατά μέσο όρο 10.000 χλμ/χρόνο.

"Στο Μοντομπάν της Γαλλίας, ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση" λέει στο LiFO.gr ο Γιάννης Κούρος. "Είχα την προηγούμενη εμπειρία από τον αγώνα της Νέας Υόρκης και τις πρώτες 23 ώρες έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ των 24 ωρών. Να φανταστείτε, προκλήθηκε και διπλωματικό επεισόδιο, με τους Γάλλους να στέλνουν 2 κοπέλες να μου κάνουν μασάζ, ώστε να με καθυστερήσουν. Φυσικά δεν δέχτηκα. Τη δεύτερη μέρα, άρχισα να τρέχω κυκλικά, δηλαδή πιο μικρές αποστάσεις σε λιγότερο χρόνο. Σταματούσα και ξεκινούσα πάλι. Με τη σημερινή μου εμπειρία, δεν θα το ξαναέκανα έτσι".

Ο Γιάννης Κούρος δεν είδε ποτέ ανταγωνιστικά το άθλημά του "Εγώ επιδιώκω επιδόσεις. Όταν τις κυνηγάς, δε σε νοιάζει πώς πάνε οι άλλοι αθλητές." Στην ερώτηση αν θα τον δούμε σε ελληνικό έδαφος, ο παγκόσμιος πρωταθλητής υπεραποστάσεων μας λέει "Δεν τρέχω σε ελληνικό έδαφος. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου και είμαι απογοητευμένος, ο τελευταίος μου αγώνας ήταν στην Αργεντινή".

Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
O Γιάννης Κούρος τερματίζει στο Σπάρταθλο του 1984 με χρόνο 20 ώρες και 25 λεπτά

Το 1990 μετανάστευσε στην Αυστραλία, και το 1993 πήρε την αυστραλιανή υπηκοότητα. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής καθώς επίσης και τραγουδιού. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος την μουσική και τους στίχους. Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στην Νέα Υόρκη το 1984, κατά την διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ. Επέστρεψε στην Ελλάδα 10 χρόνια μετά.

Στο βιβλίο «Το εξαήμερο του αιώνα» σημειώνει μεταξύ άλλων: «Όταν το σώμα παραδίδεται, τότε μόνο η δύναμη της θέλησης μπορεί να το ενεργοποιήσει. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι συμβαίνει στο μυαλό, στην ψυχή ενός δρομέα, στις αισθήσεις του και πέρα από αυτές...στην προσπάθειά του να αρνηθεί το σώμα του. Ο δρομέας που είναι σε θέση να συνεχίσει, είναι αυτός που έχει καταφέρει να κάνει την υπέρβαση σε ένα μεταφυσικό επίπεδο.»

Τα ρεκόρ του Γιάννη Κούρου είναι τόσα πολλά, που γι' αυτό το κομμάτι του άρθρου, θα σας παραπέμψω εδώ. Οι ειδικοί πάντως εκτιμούν ότι ο Γιάννης Κούρος έχει τρέξει συνολικά, από τη γη ως τη σελήνη.

Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
Τον έχουν χαρακτηρίσει «Τρέχων Θεό», «χρυσό Έλληνα», «σύγχρονο Φιδιππείδη», «ασταμάτητο», «κυρίαρχο του πόνου» και πολλά άλλα. Αλλά ο Γιάννης Κούρος παραμένει ένας απλός ευγενικός και σεμνός άνθρωπος που σε κερδίζει με ένα χαμόγελο
Το 1985 ο Γιάννης Κούρος διανύει 452 χλμ σε 48 ώρες στο Μοντομπάν της Γαλλίας Facebook Twitter
Με τον Κόρμπιτ στον μαραθώνιο Sri Chinmoy

Πηγές: runningnews.gr, yanniskouros.gr, wikipedia.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο LIFO.gr το 2015 από την Α. Κολοβού. © LIFO 2015

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
CHECK Βέρντι

Σαν Σήμερα / Βίβα Βέρντι: Ο μεγάλος συνθέτης που κάποιοι του είπαν ότι θα γινόταν μια μετριότητα

Στις 10  Οκτωβρίου 1813 γεννήθηκε ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι, ένας από τους πιο διάσημους και αγαπητούς συνθέτες όπερας στην Ιταλία και στον κόσμο.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

σχόλια

5 σχόλια
Ο Κούρος έχει γράψει ότι από ένα σημείο και μετά δεν σε πάνε τα πόδια σου αλλά η ψυχή σου. Ακούγεται υπερβολικά ρομαντικό/ιδεαλιστικό αλλά πιστεύω ότι έχει αντικειμενική βάση.Στον αθλητισμό υπάρχει πάντα ένας παράγοντας ψυχικό σθένος. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι από μια απόσταση και πάνω, η βαρύτητα του παράγοντα αυτού μεγαλώνει εκθετικά. Σκέψου έναν αγώνα 24ωρου ή 48ώρου με αμέτρητα στην κυριολεξία loops ....όσο καλά προπονημένος και να είσαι, ότι άριστα γεννετικά και να έχεις, αν δεν έχεις άπειρη ψυχική δύναμη κινδυνεύεις να μουρλαθείς. Σκέψου το: εκατοντάδες, εκατοντάδες και εκατοντάδες γύροι...δεν είναι απλά "τρέχεις όσο θες". Από ένα σημείο και μετά κινδυνεύεις άμεσα με ψυχολογική κατάρρευση.Και εκεί ακριβώς έγκειται το συγκριτικό πλεονέκτημα του Κούρου (και άλλων ανάλογων αθλητών). Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν πιστεύω ότι οποιοσδήποτε ελιτ επαγγελματίας αν ήθελε...απλώς το έκανε.
Ήταν φοβερός ο Κούρος. Ωστόσο ας πούμε πως όλοι όσοι τρέχουν υπεραποστάσεις βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από τους επαγγελματίες δρομείς (μαραθώνιος-10χλμ). Οι υπεραποστάσεις δεν είναι επίσημο αγώνισμα και δεν πηγαίνουν επαγγελματίες αθλητές καθότι δεν υπάρχει προβολή, χορηγοί, χρήμα, ολυμπιακά μετάλλια κ.λπ.
Το όπλο του Κούρου είναι η απίστευτη ψυχική δύναμη. Όμως όσο ψυχική δύναμη και να έχεις δεν είναι δυνατόν να ανταγωνιστείς την ελιτ των Κενυατών, Αιθιόπων κτλ που είναι σε εντελώς άλλο επίπεδο. Για αυτό και επέλεξε το κατάλληλο αγώνισμα για αυτόν. Τους υπερμαραθωνίους και ειδικά τους αγώνες πολλών ημερών.Πχ να τρέξεις ένα 24ωρο αγώνα απαιτεί τρομερά αποθέματα ψυχικής δύναμης (σκέψου μόνο τη βαρεμάρα). Εκεί είναι ακαταμάχητος ο Κούρος και ούτε αθλητές που τρέχουν τον μαραθωνίο σε κοντά 2 ώρες δεν θα μπορούσαν να τον ανταγωνιστούν διότι πολύ απλά θα έσπαγαν.Κοινώς επέλεξε να αξιοποιήσει στο έπακρο το συγκριτικό του πλεονέκτημα και αυτό από μόνο του είναι ένα πλεονέκτημα.
Κάνεις λάθος. Ο Κούρος ασχολούταν με το τρέξιμο από μικρό παιδί και παίρνει την πρώτη του διάκριση σε ηλικία 27 ετών σ' ένα άγωνα που δε συμμετέχουν επαγγελματίες δρομείς, στο Σπάρταθλον, ενώ μικρότερος σίγουρα θα είχε συμμετάσχει και σε επίσημα αγωνίσματα δεν μπορεί να πήγε κατευθείαν εκεί. Όλοι οι μεγάλοι δρόμεις ακολούθησαν τα επίσημα αγωνίσματα γιατί από πιτσιρίκια διακρίνονταν παγκόσμια. Για να σκεφτούμε τι "αθλητές" είναι οι των υπεραποστάσεων, ο Κούρος το 2005 σε ηλικία 49 χρονών κατέρριψε παγκόσμιο ρεκόρ που είχε κάνει ο ίδιος όταν ήταν 28 χρονών. Πριν μερικά χρόνια άνοιξε μια συζήτηση οι υπεραποστάσεις να γίνουν ολυμπιακό άθλημα και όλοι αυτοί εναντιώθηκαν. Καθότι γνώριζαν και γνωρίζουν πολύ καλά πως εάν εισέλθουν οι επαγγελματίες αθλητές (διακεκριμένα ταλέντα από μικρά παιδιά προπονημένα υπό την επίβλεψη των καλύτερων γυμναστών) οι ίδιοι "οι φυσιολάτρεις, τα κομάντα" ας τους ονομάσω έτσι, θα εξαφανιστούν.Δεν επιθυμώ να υποβαθμίσω αυτούς τους ανθρώπους, αλίμονο είναι αξιοθαύμαστοι και ο Κούρος ο κορυφαίος εξ αυτών ακόμη πιο πολύ. Απλώς να βάλω τα πράματα στην πραγματική τους διάσταση. Υπάρχει μια γενική λανθασμένη εντύπωση στον πως οι των υπεραποστάσεων είναι φαινόμενα. Ενώ τα φαινόμενα στους δρομείς είναι οι κάτοχοι των ρεκόρ στο μαραθώνιο και τα 10 χλμ. Πίστεψε με, ασχολούμαι με το τρέξιμο, μετά από ένα σημείο το πόσες ώρες τρέχεις σου είναι επουσιώδες, δεν σε απασχολεί, τρέχεις όσο θες. Το παλούκι και το ζητούμενο είναι η ταχύτητα με την οποία το κάνεις.
Να προσθέσω και κάτι ώστε να δείξω πως για τους ανθρώπους που η ζωή τους όλη είναι το τρέξιμο το παλούκι είναι η ταχύτητα και όχι η απόσταση. Οι κορυφαίοι δρομείς εάν τρέξουν μόνο 5 χλμ θα τερματίσουν κοντά στα 13,50 λεπτά. Εάν πάνε 40 χλμ – μαραθώνιο – τα περάσματά τους από τα 5 χλμ θα κυμαίνονται πάλι εκεί κοντά δε θα αυξηθεί πολύ ο χρόνος, θα είναι κανένα λεπτό συν, δηλ. θα διανύουν 5χλμ κάθε 14,5 λεπτά. Και οι των υπεραποστάσεων εάν τρέξουν μόνο 5 χλμ, ο χρόνος τους θα είναι πάλι κανένα λεπτό μικρότερος απ' ό,τι καλύπτουν τα 5 χλμ όταν τρέχουν την κανονική τους διαδρομή. Δεν μπορούν να πάνε πιο γρήγορα.
Έχω ένα δίσκο του Γιάννη Κούρου, που λέγεται «Bouzouki & Syrtaki and Marathon Street» στην ελληνική εταιρεία Simonetta από το 1979. Τον είχα αγοράσει για το «παράξενο» του πράγματος. Παρότι λοιπόν ο δίσκος φαίνεται του σωρού (τουριστικός ή οτιδήποτε άλλο), στην πραγματικότητα έχει καλλιτεχνική αξία. Οι instrumental συνθέσεις του Κούρου, μπορεί να θυμίζουν Θεοδωράκη και Ξαρχάκο, αλλά είναι πολύ καλές! Καλύτερες από πολλών άλλων φημισμένων επιγόνων.