Η αρχική μας ιδέα ήταν να δοκιμάσουμε να κάνουμε μία ταινία όπου η μουσική δεν θα ήταν συνοδευτική, και δεν θα λειτουργούσε καν ως σχόλιο. Θα τη χειριζόμασταν σαν αισθητική ύλη (...).
Θα μπορούσαμε να πούμε πιο συγκεκριμένα ότι θέλαμε να προσπαθήσουμε να ανεβάσουμε στην οθόνη τη μουσική, να δείξουμε για μια φορά μουσική στους θεατές που πάνε στον κινηματοφράφο.
Παράλληλα μ' αυτό, υπήρχε και η επιθυμία να δείξουμε μία ερωτική ιστορία. Μία γυναίκα μιλάει για τον άνδρα της που αγάπησε μέχρι το θανατό του.
Αυτή είναι κυρίως η ιστορία. Μία γυναίκα βρίσκεται εκεί και και δεν μπορεί παρά να είναι εκεί για τον άνδρα που αγαπάει, ο,τι κι αν συμβεί, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Διηγείται πόσα παιδία απέκτησαν -δεκατρία παιδιά μαζί- τι απέγιναν, πόσα πέθαναν, κλπ. Επομένως, πρόκειται πρώτα και κύρια για τη δική της ιστορία.
'Επειτα όμως, η διηγησή της καθορίζεται από ένα εξωτερικό σημείο, κι αυτό το εξωτερικό σημείο είναι η συνείδηση της Anna Magdalena.
Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον στην ταινία είναι που θα δείξουμε ανθρώπους την ώρα που κάνουν μουσική, θα δείξουμε ανθρώπους που εργάζονται κανονικά μπροστά στην κάμερα. Αυτό σπάνια συμβαίνει σε μία ταινία. Κι όμως, αυτό που συμβαίνει στο πρόσωπο ανθρώπων που δεν κάνουν τίποτ' άλλο παρά να πραγματοποιούν μία εργασία είναι σίγουρα κάτι που έχει να κάνει με τον κινηματογράφο (...)
Κάθε μουσικό έργο που δείχνουμε θα εκτελείται πραγματικά μπροστά στην κάμερα, θα ηχογραφείται απ' ευθείας και θα γυρίζεται -εκτός από μία εξαίρεση- σε ένα μονόπλανο. Το παιχνίδι συνίσταται στο να πιάσουμε αυτό που συμβαίνει στον ένα ή στον άλλον ηθοποιό, τίποτ' άλλο."
― Jean-Marie Straub, συνέντευξη στα «Cahiers du cinéma» n°193, Σεπτέμβρης 1967, για την ταινία "Το Χρονικό της Anna Magdalena Bach."
― Εδώ διαβάστε μια άλλη συνέντευξή του στα «Cahiers du cinéma» το 2006, στα αγγλικά
Το μικρο χρονικό της Anna Magdalena Bach (1930), ένα συναισθηματικό πορτρέτο της γυναίκας του Μπαχ από την αγγλίδα συγγραφέα Esther Meynell, που αγνόησε όμως σε μεγάλο βαθμό τις πηγές. Εκδ. Buchet-Chastel.
Chronik der Anna Magdalena Bach (1967), μία ταινία των Danièle Huillet και Jean-Marie Straub που βασίστηκε στο "Νεκρολόγο" (1754) των Carl Philipp Emanuel Bach και Johann Friedrich Agricola, σε κείμενα (επιστολές και σελίδες ημερολογίου) του Johann Sebastian Bach (1685-1750) και σε διάφορα άλλα ντοκουμέντα της εποχής. Τα μουσικά έργα ερμηνεύτηκαν από διάσημους μουσικούς, όπως ο Gustav Leonhardt (Bach), η Christiane Lang (Anna Magdalena) και ο Nikolaus Harnoncourt (μαέστρος).
BWV 830 - Tempo di Gavotta από την Christiane Lang.
Μουσικές σελίδες από τα Τετράδια Σημειώσεων της Anna Magdalena Bach, όπου όλη η οικογένεια Μπαχ συνεισέφερε με συνθέσεις έργων. Δεξ., στον πίνακα, εικάζεται πως πρόκειται για τον Μπαχ με τρία από τα παιδιά του.
Αριστ. : Η κατοικία των Μπαχ στο ισόγειο της σχολής του αγίου Θωμά πριν την κατεδαφισή της το 1902 (τα τρία σκαλάκια που οδηγούν σε μία πόρτα στην πρόσοψη του κεντρικού κτηρίου).
Δεξ. : Το καφενείο Zimmermann (λεπτομέρεια από γκραβούρα του Georg Schreiber, 18ος αιώνας). 'Ηταν η έδρα του Collegium Musicum του Johann Sebastian Bach από το 1729.
Thomaskirche, Leipzig. Ο Μπαχ προσλαμβάνεται το 1923 ως κάντορας στην εκκλησία του Αγίου Θωμά. Το συμβούλιο που τον προσέλαβε δεν είχε και την καλύτερη γνώμη γι' αυτόν, όπως διαφαίνεται από την επιστολή ενός μέλους του : "Η κατάσταση είναι λεπτή, κι εφόσον δεν μπορούμε να έχουμε τους καλύτερους, θα χρειαστεί να πάρουμε τους μετρίους".
Το ζευγάρι στο μπροστινό τραπέζι αριστερά είναι πολύ πιθανό, κατά την άποψη του ιστορικού τέχνης Teri Noel Towe, να πρόκειται για τον Johann Sebastian και την Anna Magdalena Bach.
"Kleine Chronik der Anna Magdalena Bach" (1930), Esther Meynell. Δεξ., ο τίτλος του χειρογράφου των Τετράδιων Σημειώσεων της Anna Magdalena Bach (1750).
Χειρόγραφο του Johann Sebastian Bach που περιέχεται στα "Notenbüchlein" της Anna Magdalena Bach.
Στην ταινία Chronik der Anna Magdalena Bach, τον Μπαχ ερμηνεύει Ο Gustav Leonhardt.
Baroque Ensemble με τον Gustav Leonhardt. Bach Cantata BWV 205.
Το Χρονικό της Anna Magdalena Bach.
Danièle Huillet.
Danièle Huillet, Jean-Marie Straub.
"Η ταινία αφιερώνεται στους Jacques Rivette, Jean-Luc Godard, Michel Delahaye, Peter Nestler και σε πολλούς άλλους".
"Ο μάγος είναι πολύ κουρασμένος. Ο θρυλικός τσεμπαλίστας Gustav Leonhardt δεν θα παίζει πια δημόσια", έγραφε η Süddeutsche Zeitung ένα μήνα πριν πεθάνει ο μεγάλος μουσικός που ανέδειξε τη μουσική της Αναγέννησης και του Μπαρόκ.
Bach, Brandenburg Concerto 5, Gustav Leonhardt.
Δεξ. : Ο Μπαχ στο εκκλησιαστικό όργανο.
Αριστ.: Ο Gustav Leonhardt. Πέθανε στο 'Αμστερνταμ, σε ηλικία 83 ετών, το Γενάρη του 2011.
σχόλια