Αχ, τα βιβλία!

Η συντροφιά μου, η παρηγοριά μου, το ψώνιο μου,  το ναρκωτικό μου, η διαφυγή μου, η ξεκούραση και η κούρασή μου, η πρέζα,  το μεράκι,  η παραμυθία μου - τα βιβλία, κάθε μέρα για εβδομήντα χρόνια. 

• Από όλα τα γύρω μου, δύο δεν με πρόδωσαν ποτέ: τα ζώα μουκαι τα βιβλία.                               

• Τα αναγνώσματα της παιδικής μου ηλικίας ήταν πολλά. Με είχανπάρει μυρωδιά και μου κουβαλούσαν τυπωμένο χαρτί με το κιλό. Άλλωστε δενδιάβαζα  μόνο βιβλία αλλά οποιοδήποτεέντυπο: περιοδικά («Μπουκέτο» και «Θησαυρό» αλλά και «Μάσκα»), εφημερίδες,ακόμα και τον Τσελεμεντέ.  Γενικάοτιδήποτε τυπωμένο - μέχρι και τα νομικά βιβλία του πατέρα μου. Αν δεν έβρισκακάτι να διαβάσω, ξαναδιάβαζα. Περιφερόμουν όλη μέρα με ένα έντυπο μπροστά στημύτη μου και η μητέρα φώναζε: - Θα χαλάσεις τα μάτια σου!

• Πριν ακόμα πάω σχολείο, είχα μάθει να διαβάζω και ελληνικάκαι γαλλικά. Μεγάλωσα δίγλωσσος. Είχα «εσωτερική» στο σπίτι, μια συμπαθέστατη νεαρή Φραγκοσυριανή, την ΑγνήΡούσσου (επί το αριστοκρατικότερον «Μam'zelle Agnès») που, όπως και η μητέρα, μου μιλούσε μόνο γαλλικά. Έτσι η πρώτη σοβαρή λέξηπου άρθρωσα (μετά τα μπα-μπα και μα-μα) ήταν γαλλική: «cigale».

• Άραγε ήταν απήχηση από το μύθο του Lafontaine που μουδιάβαζαν (ακόμα τον ξέρω απ' έξω) ή με είχε εντυπωσιάσει το τραγούδι τουτζίτζικα; 

• Τα γαλλικά παιδικά βιβλία είχαν εκπληκτικές εικόνες και  ωραία τυπογραφικά στοιχεία. Εκτός από τους Μύθουςτου Lafontaine θυμάμαι, με φωτογραφική μνήμη, την εικονογράφηση από έναηθικοπλαστικό αφήγημα με τίτλο Le Savetier et le Financier, καθώς και τιςκλασικές χαλκογραφίες του Doré από τα παραμύθια του Perrault. Είχα ακόμακαταβροχθίσει όλη την (αφελέστατη και άκρως σαδιστική) Bibliothèque Rose.

• Αλλά τα δύο πράγματα που έπλασαν την παιδική μου ηλικία-ίσως και την υπόλοιπη ζωή μου- ήταν ο Ιούλιος Βερν (στις εκπληκτικέςκαθαρευουσιάνικες μεταφράσεις των εκδόσεων Σιδέρη) και οι τόμοι της Διάπλασηςτων Παίδων. Γι' αυτά, παρακάτω.