προφιτερόλ.
Όλοιβρίζουν την Αθήνα. Αθηναίοι και μη.Πιστεύουν πως αξίζουν κάτι καλύτερο,αλλά κανείς δεν παίρνει τον κώλο του ναπάει παραπέρα να μας αδειάσει τη γωνιά.Συνέχεια λένε «το χωριό μου αυτό καιτο χωριό μου εκείνο» - ε, άντε πήγαινεστο χωριό σου και μη μας πρήζεις άλλο.Υπάρχουν βέβαια και Αθηναίοι γκάγκαροιπου διαμαρτύρονται επειδή πλάκωσαν οιβλάχοι και τους χάλασαν το μεγαλείο.Βέβαια, κι αυτοί το χωριό νοσταλγούν,αφού κωλοχώρι ήταν η Αθήνα πριν γίνειπρωτεύουσα. Παιδιά, να φεύγουμε εμείς,να επιστρέψουν και οι Τουρκαλάδες πουβίαζαν τις προ-προγιαγιάδες σας για νανιώσετε ξανά αριστοκράτες. Οι πιο ωραίοιείναι αυτοί που συγκρίνουν την Αθήναμε το Παρίσι, το Λονδίνο και τη Ρώμη, καιβέβαια δεν τους αρέσει καθόλου. Αν τουςακούσεις να μιλάνε, έχεις την εντύπωσηπως ζούμε στην Αλβανία του Χότζα καιπως, αν πας να περάσεις τα σύνορα, θα σεεκτελέσουν επί τόπου. Αφού τους αρέσειτόσο πολύ το Λονδίνο, γιατί δεν πάνεεκεί να μεγαλουργήσουν; Υπάρχει και ομύθος πως οι Έλληνες στο εξωτερικόδιαπρέπουν. Μπούρδες. Όλοι αυτοί οιΈλληνες που μεταναστεύουν στο εξωτερικόείναι άφιλοι και φεύγουν από την Ελλάδαεπειδή έχουν τον ανθρωποδιώκτη πάνωτους και κανείς δεν τους θέλει για παρέα- πάνε στο εξωτερικό, δουλεύουν όλη μέρασαν τα ζώα, κάνουν το σκατό τους παξιμάδικαι η μόνη τους έγνοια είναι πώς θα πάνετο καλοκαίρι δέκα μέρες στο χωριό τουςγια να κυκλοφορούν στα στενά σοκάκιαμε τη Μερσεντές και να γνωρίσουν τηναποθέωση από τον τοπικό πληθυσμό, πουβασικά τους έχει χεσμένους, αλλά αυτοίνομίζουν πως βρίσκονται στον κολοφώνατης δόξας τους και δεν το παίρνουνχαμπάρι.
Ηαλήθεια είναι πως η Αθήνα δεν είναι τόσοόμορφη όσο θα μπορούσε να είναι. Αυτόόμως δεν είναι τυχαίο - έγινε βάσεισχεδίου: οι Αθηναίοι ξέρουν πως, αν δενυπήρχε η Ακρόπολη, στην Αθήνα δεν θαείχαμε τουρίστα ούτε για δείγμα. Φρόντισανλοιπόν να χτίσουν άσχημα κτίρια, ώστενα αναδεικνύονται ακόμα περισσότεροτο κάλλος και η μεγαλοπρέπεια του ΙερούΒράχου. Αν η Αθήνα είχε πανέμορφα κτίρια,ο Παρθενώνας θα έχανε λίγη από τη λάμψητου, ενώ τώρα φαντάζει σαν όαση μέσαστην έρημο - άσε που θα έβλεπαν οιτουρίστες τα σύγχρονα εκπληκτικά κτίρια,θα ένιωθαν κόμπλεξ κατωτερότητας καιθα έλεγαν «καλά, ρε πούστηδες, δενσας έφταναν τα μεγαλεία της αρχαιότητας;Είναι ανάγκη να συνεχίζετε να μεγαλουργείτεστους αιώνες των αιώνων; Πού θα το φτάσετεπια;». Θα είχαν δίκιο οι άνθρωποι καιμετά θα επέστρεφαν στις βάρβαρες πατρίδεςτους εντελώς καταρρακωμένοι. Ενώ τώραβλέπουν από την Ακρόπολη όλη αυτή την...μπετονιέρα και αισθάνονται κάπωςκαλύτερα.
Οπότε έχουν άδικο όσοι επιμένουννα μην γκρεμιστούν τα δυο όμορφα κτίριαστην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 &19. Αν ήταν άσχημα, θα συνέβαλλαν στηνανάδειξη της Ακρόπολης αλλά, μιας καιείναι όμορφα, πρέπει να γκρεμιστούναμέσως ώστε να μη μειώνουν τη λάμψη τουΠαρθενώνα. Το σωστό είναι να γκρεμίσουμεόλα τα ωραία κτίρια της Διονυσίου Αρεοπαγίτουκαι στη θέση τους να φτιάξουμε παράγκες,μαντριά και κοτέτσια για να μοιάζειακόμα πιο λαμπερή η Ακρόπολη. Αξίζουνπολλά συγχαρητήρια στον αρχιτέκτονατου Νέου Μουσείου της Ακρόπολης που -ανκαι είναι ξένος- σκέφθηκε σαν γνήσιοςΈλληνας πατριώτης και έφτιαξε έναπραγματικά απαίσιο κτίριο. Τι ωραία πουτο Νέο Μουσείο είναι τόσο άσχημο - ανήταν όμορφο, θα μείωνε την αίγλη τηςΑκρόπολης. Στο πλαίσιο της πατροπαράδοτηςελληνικής φιλοξενίας, θα πρέπει νακάνουμε τους ξένους που επισκέπτονταιτη χώρα μας να νιώθουν άνετα καιόχι μειονεκτικά. Για παράδειγμα, τιθα σκεφτόταν ο Αμερικανός τουρίστας ανδίπλα στο κτίριο της αμερικάνικηςπρεσβείας έβλεπε ένα υπέροχο κτίριοκαι όχι το Μέγαρο Μουσικής; Θα αισθανόταναπαίσια - οπότε κι εμείς, για να μην καταβαραθρώσουμε το γόητρο των ΗΠΑ,επιδείξαμε ευαισθησία και φτιάξαμεαυτό το πράγμα που κάνει το κτίριο τηςπρεσβείας να μοιάζει με παραδοσιακόκυκλαδίτικο σπιτάκι. Το μετρό πουβρίσκεται κάτω από το έδαφος και δενυπάρχει κίνδυνος να προσβάλλει τηνΑκρόπολη το κάναμε κούκλα. Βέβαια,ευτυχώς που δεν υπάρχουν τίτλοιιδιοκτησίας για το υπέδαφος της Αθήνας,διαφορετικά, οι γραμμές του μετρό θαήταν σαν την εθνική οδό: όλο στροφές καιζιγκ ζαγκ. Με μια γραμμή θα εξυπηρετούσεςόλη την Αθήνα και ο επιβάτης θα έφτανεαπό την Ομόνοια στο Χαλάνδρι σε δώδεκαώρες.
ΟιΑθηναίοι έχουν συνειδητοποιήσει πωςδεν πρέπει να προκαλούν τους τουρίστες- έτσι, τα σπίτια τους από μέσα είναισωστά παλάτια, αλλά απέξω είναι τίγκαστα μπάζα, τις λάσπες και το σκουπιδαριό.Επίσης, φροντίζουν να μην προκαλούνφθόνο στους τουρίστες που ζουν σε χώρεςπου δεν βρέχονται από θάλασσα - ανακούσεις δυο Αθηναίους να συζητάνε γιατο πόσο πολύ τους λείπει η θάλασσα,ξεχνάς πως η Αθήνα είναι χτισμένη δίπλαστη θάλασσα και έχεις την εντύπωση πωςβρίσκεται στις Άλπεις ή στα Ιμαλάια.
Βέβαια,κάπου τους κομπλάρουμε τους τουρίστεςμε τη συμπεριφορά μας. Ανεβαίνει οΑθηναίος στην Ακρόπολη και, ενώ οιτουρίστες θαυμάζουν τον Παρθενώνα, οΜήτσος έχει γυρίσει κανονικά την πλάτηστο μνημείο, το ‘χει γράψει στα παλιάτου τα παπούτσια και λέει με δυνατήφωνή: «Ρε Κατίνα, το σπίτι μας δενείναι αυτό εκεί κάτω; Το ξεχωρίζω απότην ξηλωμένη τέντα και από το μπουρίτου σουβλατζίδικου του κυρ-Αρίστου!».Οι Αθηναίοι ανεβαίνουν στην Ακρόποληαπό περιέργεια να δουν αν φαίνεται τοσπίτι τους.
Κακώςκάποιοι υποστηρίζουν πως η Αθήνα είναιμια πόλη εχθρική για
τους ανθρώπουςμε ειδικές ανάγκες. Ίσα ίσα που στηνΑθήνα με τα σπασμένα πεζοδρόμια και τααυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω σταπεζοδρόμια δεν έχει καμία σημασία ανείσαι ανάπηρος ή αρτιμελής γιατί, όπωςκαι να ‘σαι, στο τέλος θα πέσεις και θαφας τα μούτρα σου· η Αθήνα είναιαπόλυτα δημοκρατική με όλους τουςπολίτες της.
Το1981, το βράδυ του μεγάλου σεισμού, αφούβεβαιώθηκα πως στο σπίτι όλοι ήμαστανσώοι και αβλαβείς, έτρεξα στη μέση τηςΔιονυσίου Αρεοπαγίτου και σταμάτησαμπροστά στον Παρθενώνα. Μέσα στο σκοτάδι-υπήρχε διακοπή ρεύματος- προσπαθούσανα μετρήσω τις κολόνες του Παρθενώναγια να δω αν είναι όλες στη θέση τους.Οπωσδήποτε, ήταν μια ανόητη σκέψη -μέσαστους αιώνες η Ακρόπολη πρέπει να έχεισταθεί όρθια σε εκατοντάδες σεισμούς-αλλά μετά από χρόνια συνειδητοποίησαπως τη βραδιά εκείνη, μετά από τηνοικογένειά μου, το μόνο που με ενδιέφερεήταν η Ακρόπολη.
Υ.Γ. Η φίλη μου ηΜαρία πέταξε την περασμένη Κυριακή απότο Λος Άντζελες στην Αθήνα για ναβρίσκεται εδώ σήμερα που ο πατέρας τηςκλείνει τα 70 του χρόνια -να τα χιλιάσετεκύριε Γιώργο- και αμέσως μετά θα ξαναφύγει.Για τη Μαρία, η Αθήνα είναι οι γονείςτης και οι άνθρωποι που αγαπάει. Καλήαντάμωση, Μαρία.
σχόλια