Διάττων

Θαμπορούσε να είναι μυθιστόρημα τουΜπαλζάκ. «Άνοδος και πτώση», τοαγαπημένο θέμα των αφηγήσεων του 19^ουαιώνα.

Οεικοσιεπτάχρονος νέος που γνώρισα στιςαρχές της δεκαετίας του ‘80 έμοιαζεαγαπημένος των θεών. Γόνος μεγαλοαστικήςοικογένειας, όμορφος, πανέξυπνος, μεγερές σπουδές φιλοσοφίας σε Ιταλία καιΓαλλία. Έβλεπα σε αυτόν, τον είκοσιχρόνια νεότερο, το είδωλο του νέου μουεαυτού.

Μαζίμε άλλους φίλους φτιάξαμε τον ΟΚΕΣ(Όμιλο Κριτικής Επιστημονικής Σκέψης)και κάναμε ατέρμονους φιλοσοφικούςδιαλόγους. Όπως στο επίγραμμα τουΚαλλίμαχου: «Δάκρυσα, όταν θυμήθηκαπόσες φορές οι δυο μας, με τη συζήτηση,στείλαμε τον ήλιο στη δύση του» (Ήλιονεν λέσχη κατεδύσαμεν).

Ταάλλα μέλη του ΟΚΕΣ είναι τώρα ακαδημαϊκοί,καθηγητές πανεπιστημίων, επιφανείςδιανοούμενοι. Εκείνος είναι φυλακή.Διέγραψε μία τροχιά διάττοντος αστέροςκαι, λαμπερός, έπεσε.

Λέκτορας,αναπληρωτής καθηγητής, τακτικόςκαθηγητής, πρύτανης. Τα πρωτοχρονιάτικαπάρτι του άφησαν εποχή. Όλη η Αθήνα ήτανεκεί: Πολιτικοί, διανοούμενοι, καθηγητές,καλλιτέχνες, συγγραφείς. Όλοι τονφθονούσαν: για το έργο, τις κατακτήσεις,τη σταδιοδρομία του.

Τοπρώτο πλήγμα ήταν η υγεία του. Πολύ νέοςκούρασε τον οργανισμό του από την έντονηζωή που πυρετικά ζούσε. Έκαιγε το κερίκι από τις δύο άκρες - λες και ήξερε πωςο χρόνος του ήταν λίγος. Στα σαράνταπέντε του είχε ήδη καταστρέψει το ήπαρτου.

Μετάήρθε το σκάνδαλο του Παντείου. Είχανγίνει τεράστιες ατασθαλίες. Δεν πιστεύωότι ωφελήθηκε προσωπικά - άλλωστε ούτεαποδείχθηκε κάτι τέτοιο. Αλλά μαζί μετους άλλους πρυτάνεις ήταν υπεύθυνος.Είχε κι αυτός υπογράψει ό,τι χαρτιά τουπαρουσίαζε η μαφία του λογιστηρίου.

Οιποινές ήταν εξοντωτικές - η δική τουασύλληπτη. 25 χρόνια κάθειρξη! Ούτεδολοφόνος. Και χωρίς αναστολή.

Οιάλλοι δύο πρυτάνεις, υγιέστατοι,κυκλοφορούν ελεύθεροι. Χουντικοί,τρομοκράτες, δολοφόνοι, αποφυλακίζονταιγια «ανήκεστο βλάβη». Αυτόν,βαρύτατα ασθενή, μία ανάλγητη δικαιοσύνητον κρατάει έγκλειστο.

Πέρασατις γιορτές αναλογιζόμενος την παράξενημοίρα του Αιμίλιου Μεταξόπουλου.