Ηπρωτοφανής παρακμή της χώρας δενοφείλεται στον κ. Βουλγαράκη ή στονόποιο Βουλγαράκη. Η πηγή της σημερινήςκακοδαιμονίας έγκειται στο γεγονός ότιουσιαστικά δεν υπάρχει πρωθυπουργός.Ο. κ. Καραμανλής είναι ένας ευχάριστοςάνθρωπος για κρασί στην ταβέρνα, αλλάπλήττει αφόρητα στου Μαξίμου. Τοκαθημερινό του ωράριο περιορίζεται σεένα αναγκαστικό πέρασμα από τοπρωθυπουργικό γραφείο, απλώς για ναπεράσουν οι ώρες μέχρι την επιστροφήστη Ραφήνα. Το υπουργικό συμβούλιο πουσυγκλήθηκε προσφάτως, όταν τα πράγματαείχαν φτάσει στο «αμήν», είχε νασυνεδριάσει από την άνοιξη. Για το κόμμαούτε κουβέντα να γίνεται, ενώ οισυναντήσεις, ακόμη και με σημαντικούςυπουργούς, είναι περιορισμένες στοελάχιστο. Για την ακρίβεια, στο επιτελείοτου Αλογοσκούφη θεωρείται επίτευγμακάθε φορά που ο σημαντικότερος υπουργόςτης κυβέρνησης καταφέρνει να συναντήσειτον πρόεδρό της.
Οκ. Καραμανλής επελέγη το 1996 από τουςβαρώνους της Νέας Δημοκρατίας μετά τιςδιαδοχικές ήττες του κόμματος στιςβουλευτικές εκλογές. Το κυριότερο προσόντου ήταν ότι είχε ίδιο όνομα με τονιδρυτή της παράταξης. Ακολούθησε μιασυστηματική πολιτική που στηρίχθηκεστα αμερικανικά πρότυπα του image making.Στόχος ήταν η δημιουργία ενός προφίλπου να ταιριάζει στους ψηφοφόρους τουκόμματος αλλά και στη γενικότερησυντηρητική στροφή της ελληνικήςκοινωνίας. Ο νέος πρόεδρος παντρεύτηκε,έγινε οικογενειάρχης και ενστερνίστηκετα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη με άξονατη μάχη των ταυτοτήτων .Το κυριότερο,έμαθε γρήγορα να μιλάει σωστά και ναπουλάει καλά «το προϊόν». Αυτή ηυποκριτική ικανότητα παραμένει καισήμερα το ουσιαστικότερο προσόν του.
Τηρουμένωνόλων των αναλογιών, μια αντίστοιχηπερίπτωση ήταν ο Αμερικανός πρόεδροςΡόναλντ Ρέηγκαν. Στη διάρκεια μιαςκρίσιμης συνεδρίασης που είχε με στελέχητης κυβέρνησης και κρατούσε σε μάκρος,ο άλλοτε ηθοποιός του Χόλιγουντ εξανέστηλέγοντας: «Εμένα δεν με ενδιαφέρουνόλα αυτά. Αποφασίστε τι πολιτική θαακολουθήσουμε και πέστε μου ποια είναιγια να την πουλήσω». Παρ' ότι και στηδιάρκεια της προεδρίας Ρέηγκαν δενέλειψαν καθόλου οι γκάφες και τα σκάνδαλα,η διαφορά της Ελλάδας από τις ΗΠΑ είναιότι στην τελευταία υπάρχει ένα ολόκληροσύστημα διοίκησης που αναπλήρωνε τηνπεριορισμένη προεδρική δραστηριότητα.Στην Ελλάδα όχι μόνο το σύστημα είναι«πρωθυπουργοκεντρικό» αλλά καιόλη η χώρα, από το κόμματα μέχρι τιςπερισσότερες επιχειρήσεις, λειτουργείμε βάση έναν αρχηγό. Λόγω του κενού πουέχει δημιουργηθεί, την εξουσία ασκούνδιάφοροι υπουργοί τύπου Ρουσόπουλου,που δεν έχουν ούτε το θεσμικό ρόλο ούτετις ανάλογες ικανότητες. Εξού και τοσημερινό πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα.
Οσολοιπόν επιβεβλημένη και αν ήταν απόηθική άποψη, η απομάκρυνση του κ.Βουλγαράκη δεν πρόκειται να λύσει κανέναπρόβλημα. Σε ένα σκάφος που αρμενίζειστα τυφλά χωρίς καπετάνιο υπάρχουνδεκάδες επίδοξοι Βουλγαράκηδες έτοιμοινα αδράξουν την ευκαιρία, πριν αποκαλυφθούνμε τη σειρά τους. Η κυβέρνηση δεν έχειούτε γραμμή πλεύσης ούτε πρόγραμμα καιείναι σχεδόν αστείες οι διάφορεςαναλύσεις για τις μελλοντικέςπρωθυπουργικές κινήσεις, το ενδεχόμενοπρόωρων εκλογών κ.λπ. Ο άνθρωπος βαριέταιθανάσιμα. Όσο νωρίτερα το παραδεχθείτόσο καλύτερα θα είναι για τη χώρα καιγια τον ίδιο.
σχόλια