Ούτε η Συμφωνία των Πρεσπών, ούτε οι φωτιές, ούτε οι συντάξεις, ούτε η καμπάνια περί εξόδου από το μνημόνιο, ούτε ο Γιάννος Παπαντωνίου με χειροπέδες, ούτε ο (υποτιθέμενος) διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας φαίνεται ότι επηρέασαν την κοινή γνώμη, όπως ήλπιζαν ή φοβούνταν στα κομματικά επιτελεία.
Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue που δημοσιεύθηκε αυτές τις μέρες και καταγράφει τις τάσεις του εκλογικού σώματος του φθινοπώρου, τίποτα από τα παραπάνω δεν άλλαξε τη γνώμη που είχαν οι πολίτες για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση από το καλοκαίρι.
Ο εκλογικός συσχετισμός δυνάμεων παρουσιάζει εντυπωσιακή σταθερότητα, καθώς οι μεταβολές στην εκλογική επιρροή των κομμάτων, όπως μετρήθηκε από το Πολιτικό Βαρόμετρο, δεν ξεπερνούν το 0,5%. Κι ας έχουν μεσολαβήσει όλα τα παραπάνω.
Η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά πρώτη, στο 38,5%, στην έρευνα του Γιάννη Μαυρή για την Public Issue, ενώ σταθεροποιημένος είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ με 22%, που φαίνεται ότι αυτό το ποσοστό πάνω-κάτω το έχει –όπως λένε οι δημοσκόποι– «μπετοναρισμένο». Η αδυναμία του να αυξήσει την εκλογική του επιρροή πέρα από αυτό το ποσοστό είναι εμφανής, αλλά και δύσκολα θα πέσει παρακάτω.
Οι φετινές ευρωεκλογές βέβαια θα είναι αρκετά σημαντικές για λόγους που δεν σχετίζονται με την υποψηφιότητα του Βαρουφάκη, ούτε γιατί οι ευρωβουλευτές έχουν κάποια σπουδαία δουλειά να κάνουν. Θα είναι σημαντικές, γιατί έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ευρώπη, θα στείλουν ένα μήνυμα για την κατεύθυνση που θα πάρει.
Το ΚΙΝ.ΑΛ εμφανίζεται συσπειρωμένο, κυρίως λόγω της απόπειρας διεμβολισμού του από τον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την ανάλυση του Γ. Μαυρή, και καταλαμβάνει την τρίτη θέση με 9,5%. Ακολουθούν το ΚΚΕ με 7,5% και η Χρυσή Αυγή με 7%. Αυτή είναι η πεντάδα των κομμάτων που μπαίνει στην επόμενη Βουλή, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, όπως αυτά καταγράφηκαν στο Βαρόμετρο. Το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων και οι ΑΝΕΛ φαίνεται ότι κινδυνεύουν σοβαρά να μην τα καταφέρουν.
Πέρα από τις δημοσκοπήσεις, όμως, που δείχνουν το συγκυβερνών κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων να έχει εξαερωθεί, την εντύπωση πως αισθάνεται ότι τελειώνει πολιτικά δίνει και ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος πριν από λίγες μέρες σε ομιλία του, είπε δημόσια αυτά που λέει ιδιωτικά, ξαφνιάζοντας τους πάντες, αν και λόγω του γνωστού ταμπεραμέντου του, αυτό δεν είναι κι εύκολο.
Ο Π. Καμμένος, πέρα από το ότι φανέρωσε τη δυσαρέσκειά του, που τόσο καιρό συγκρατούσε, για το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, ακόμα και την ΕΥΠ (ποτέ δεν είχε καλή συνεργασία με τον διοικητή της, Γιάννη Ρουμπάτη) μίλησε κι επί προσωπικού, λέγοντας: «Είμαι ένας από τους πιο μεγάλους σε ηλικία υπουργούς Άμυνας στην Ευρώπη και δεν γνωρίζω εάν θα συνεχίσω την πολιτική μου καριέρα στο μέλλον...».
Μπορεί ο Π. Καμμένος στα 53 του χρόνια να νιώθει μεγάλος και να μην ξέρει αν έχει πολιτικό μέλλον, αλλά ο Γ. Βαρουφάκης στα 57 του χρόνια είναι έτοιμος για μία νέα αρχή και μία δεύτερη πολιτική καριέρα. Η πρώτη ήταν σύντομη και έληξε άδοξα.
Ο στόχος είναι μία έδρα στην Ευρωβουλή κι επειδή στην Ελλάδα το μελέτησε και είδε ότι δεν έχει πολλές πιθανότητες, αποφάσισε να διεκδικήσει την εκλογή του στη Γερμανία που όσο απίθανο κι αν ακούγεται, είναι πολύ πιο εύκολο να τα καταφέρει.
Βασικός λόγος είναι ότι στη Γερμανία για να κερδίσεις μία έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, αρκεί ένα ποσοστό 0,6%. Και ο Γ. Βαρουφάκης αυτό το κοινό στη χώρα του Σόιμπλε –του πολιτικού αντιπάλου που μισεί και θαυμάζει ταυτόχρονα– το έχει.
Ίσως αυτή να είναι η ιδανική συγκυρία για να πάρει και την εκδίκησή του από τον «ντόκτορ Σόιμπλε», όπως τον αποκαλούσε, ή αλλιώς Life's a bitch.
Βέβαια ο Σόιμπλε τη δουλειά του την έκανε, τον Βαρουφάκη τον εξουδετέρωσε όταν τον θεωρούσε συστημικό κίνδυνο για την ΕΕ και τη χώρα του και τώρα που δεν είναι σε θέση να απειλήσει κανέναν και τίποτα από όσα υπερασπίζεται ο Σόιμπλε, μάλλον του είναι αδιάφορο αν θα κερδίσει μία θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Έστω και αν αυτή του τη δώσουν Γερμανοί ψηφοφόροι.
Ο Βαρουφάκης που είναι αρκετά γνωστός στην Ευρώπη, έχει δώσει εξαρχής στο κόμμα του έναν ευρωπαϊκό χαρακτήρα, με «παραρτήματα» σε αρκετές χώρες. To DiEM25 (όπως έχει ονομάσει το κόμμα του) στη Γερμανία φέρεται να έχει κάπου 8.000 μέλη.
Υπάρχει ένα μικρό, αλλά όχι τόσο αμελητέο κοινό που θεωρεί ότι ο Βαρουφάκης πάει κόντρα στο κατεστημένο της Ευρωζώνης και αυτό τους αρέσει.
Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, άλλωστε, στη Γερμανία, ένα σατιρικό κόμμα το «Die Partei» κατάφερε να κερδίσει μία έδρα πετυχαίνοντας ένα ποσοστό 0,6%, που αντιστοιχούσε σε 180.000 ψήφους. Το συγκεκριμένο κόμμα έχει 29.000 μέλη και έδρα το Βερολίνο. Ο αρχηγός του και νυν ευρωβουλευτής, Martin Sonneborn, ήταν αρχισυντάκτης του σατιρικού περιοδικού «Titanic».
Το «Die Partei» προσδιορίζεται ως «κόμμα για την εργασία, το κράτος δικαίου, την προστασία των ζώων, την προώθηση των ελίτ και της πρωτοβουλίας για την λαϊκή δημοκρατία». Στις ομοσπονδιακές εκλογές και στις εκλογές των κρατιδίων της Γερμανίας δεν έχει καταφέρει να βγάλει βουλευτή, καθώς εκεί απαιτείται 5%, αλλά στις ευρωεκλογές κέρδισαν μία έδρα.
Ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ που έκανε μάλιστα ο Sonneborn, όταν πήγε στις Βρυξέλλες, ήταν για το πώς περνάει την ημέρα του ένας ευρωβουλευτής. Ξεκινούσε με την ερώτηση «ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνει ένας ευρωβουλευτής κάθε Τρίτη που ξεκινά η εβδομάδα συνεδριάσεων της Ευρωβουλής;» και απαντούσε: «registration» (εγγραφή – ο τρόπος να δηλώνουν παρουσία οι ευρωβουλευτές) ώστε να λαμβάνουν το ημερήσιο (επιπλέον του μισθού) επίδομα των 300 ευρώ την ημέρα, όταν είναι παρόντες.
Στη συνέχεια σατίριζε το «βαρύ» έργο των ευρωβουλευτών να παρίστανται σε συναντήσεις που οργανώνουν λομπίστες, επισκεπτόμενος έναν Κινέζο εκπρόσωπο μεγάλης εταιρείας που τον είχε προσκαλέσει και δείχνοντας τον εαυτό του να τρώει στους πλούσιους μπουφέδες και να πίνει κρασί και σαμπάνια (αυτό είχε προβληθεί στη γερμανική τηλεόραση).
Υπάρχει λοιπόν ένα κοινό στη Γερμανία που ψηφίζει πιο χαλαρά και θα μπορούσε να ψηφίσει και τον Γ. Βαρουφάκη. Μικρό, αλλά ικανό να τον στείλει στις Βρυξέλλες και αυτός είναι ο λόγος που επέλεξε να εκτεθεί εκεί στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Οι φετινές ευρωεκλογές βέβαια θα είναι αρκετά σημαντικές για λόγους που δεν σχετίζονται με την υποψηφιότητα του Βαρουφάκη ή του αρχισυντάκτη του «Titanic». Ούτε γιατί οι ευρωβουλευτές έχουν κάποια σπουδαία δουλειά να κάνουν. Ο ρόλος τους άλλωστε είναι κάτι παραπάνω από απλώς διακοσμητικός. Θα είναι σημαντικές, γιατί έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ευρώπη, θα στείλουν ένα μήνυμα για την κατεύθυνση που θα πάρει.
σχόλια