Ηαπαγωγή του εφοπλιστή Π. Παναγόπουλουέχει μεγάλη σημασία και θα επηρεάσει πιο αρνητικά από οποιαδήποτε αντίστοιχηενέργεια την εικόνα της χώρας στοεξωτερικό. Αλλά ως εγκληματική πράξηήταν αναμενόμενη. Στο πρώτο τεύχος τουΟκτωβρίου, σχολιάζοντας την κοινωνικήκρίση παράλληλα με τη διάλυση τηςαστυνομίας, κατέληγα στο συμπέρασμα:«αν φέτος κλέβουν τις σχάρες των υπονόμων,του χρόνου θα κλέβουν με περίστροφατα αυτοκίνητα στα φανάρια, όπως στηΛατινική Αμερική».
Λιγότεροαναμενόμενη ήταν η απαγωγή του πρωθυπουργούαπό τη Ραφήνα. Η ιστορία έχει σε συντομίαως εξής: επί πέντε χρόνια ο κ. Καραμανλήςβαριέται αφόρητα να κυβερνήσει,περιοριζόμενος σε σποραδικές θεατρικέςπαραστάσεις, όταν το απαιτούσαν έκτακτεςπεριστάσεις, όπως κάποια συνεδρίασητης Βουλής ή οι εκλογές. Η καθημερινότηταείχε ανατεθεί στον Θ. Ρουσόπουλο καικάθε υπουργός έκανε τα δικά του. Δενυπήρχε κανένας έλεγχος των υπουργών ήσυντονισμός μεταξύ των υπουργείων μετα γνωστά αποτελέσματα: από τη δημόσιαδιοίκηση και την υγεία μέχρι τηνοικονομία, όλα βρίσκονται υπό κατάρρευση.
Τουςδύο τελευταίους μήνες όλοι ζητούσαναπό τον πρωθυπουργό να παίξει το τελευταίοτου χαρτί: να προχωρήσει σε ένα ριζικόανασχηματισμό και ριζοσπαστικές τομές,αλλά αυτός αγρόν ηγόραζε. Ο ανασχηματισμόςανακοινώθηκε τελικά στις αρχές Ιανουαρίουκαι δεν περιείχε ούτε τομές ούτεεκπλήξεις, - με την εξαίρεση ίσως τηςαποχώρησης του κ. Αλογοσκούφη από τηνκυβέρνηση, που όμως δεν συνδυάστηκε μεκαμία αλλαγή στην οικονομική πολιτικήτης κυβέρνησης. Ήταν σαν ο πρωθυπουργόςνα έριχνε λευκή πετσέτα στη μάχη τηςεξουσίας.
Ήταντότε που οι ιδιοκτήτες των περισσότερωνΜΜΕ ,τους οποίους ο πρωθυπουργόςαποκαλούσε «νταβατζήδες» την εποχή τηςπαντοδυναμίας του, αποφάσισαν να τοναπαγάγουν από την ανεμελιά των DVD καιτη ζεστασιά της Ραφήνας. Άρχισαν ναεμφανίζονται εν θερμώ δημοσκοπήσειςπου έδειχναν τη ΝΔ να μειώνει την ψαλίδαμε το ΠΑΣΟΚ, τους οπαδούς του τελευταίουνα είναι περίπου ενθουσιασμένοι με τιςαλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο καιτον πρωθυπουργό να παρουσιάζεται ξανάως «καταλληλότερος» για τη θέση.
Ηκατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστεστις κυριακάτικες εφημερίδες ο κ.Καραμανλής παρουσιάστηκε ως δεύτεροςΑνδρέας Παπανδρέου (τον οποίο, όπωςμάθαμε, θαυμάζει ο σημερινός πρωθυπουργός)που κάνει ριζικές τομές. Η όλη επιχείρησηψυχολογικής υποστήριξης συνδυάστηκεμε ανοιχτές προειδοποιήσεις στα κύριαάρθρα και στα τηλεπαράθυρα: «Έκανεςπέντε χρόνια να μάθεις να κυβερνάς.Ελπίζουμε να αξιοποιήσεις την τελευταίαευκαιρία που σου δίνουμε».
Οασθενής έδειξε να αντιδρά στις παραινέσεις.Για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια κάλεσεσαββατιάτικα σύσκεψη με υπουργούς στουΜαξίμου, ενώ σε μια πρωτοφανή ανάληψηευθύνης ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει ναασχολείται και με την οικονομία τηςχώρας! Δεν πέρασαν όμως δυο μέρες καιάρχισαν τα προβλήματα: όσοι έμεινανεκτός κυβέρνησης άρχισαν να γκρινιάζουνκαι να ζητάνε αλλαγές στις διοικήσειςτων ΔΕΚΟ για να βάλουν τους δικούς τουςκαι φυσικά στην οικονομία τα πράγματαείναι πολύ χειρότερα απ' ό,τι μπορείκανείς να φανταστεί. Στην καλύτερηπερίπτωση, σε μερικές εβδομάδες θαέχουμε ξαναπέσει στη συνήθη ακυβερνησία.
Ηδεύτερη απαγωγή του Κ. Καραμανλή δεν θαέχει καλύτερη τύχη από την πρώτη, δώδεκαχρόνια πριν: τότε τον πήραν από γλεντζέ,τον σοβάρεψαν, τον πάντρεψαν και τονέκαναν πρόεδρο της ΝΔ. Τώρα τον πήραναπό τη Ραφήνα για να τον κάνουν πρωθυπουργό.
Τοπρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός έχειχάσει τον αέρα με τον οποίο έπειθεπαλιότερα την κοινή γνώμη: οι χειρονομίεςκαι οι λόγοι πείθουν όλο και λιγότερους.Οι δελφίνοι και υπουργοί που ξέρουν τηνπραγματική κατάσταση δεν του έχουνεμπιστοσύνη και εκφράζονται ιδιωτικάμε τα χειρότερα λόγια για τις αδυναμίεςτου. Υπάρχει μια περίπτωση που οι απαγωγέςδεν πετυχαίνουν το σκοπό τους: ότανκανείς δεν θέλει να πληρώσει τα λύτρα.
σχόλια