ΜΕΡΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΕ σχολεία και πανεπιστήμια. Μέρες που κρίνεσαι απ' το εάν θυμάσαι απέξω το ένα βιβλίο, το ένα κείμενο, το ένα φυλλάδιο απ' το φροντιστήριο. Απ' το πόσο καλά λες την ίδια μία ιδέα που λένε και οι άλλοι και που τη σκέφτηκε μάλλον κάποιος φιλόλογος με υπερκόπωση μια νύχτα που ετοίμαζε υλικό. Μετά, πανεπιστήμιο. Διαβάζεις συνήθως ένα σύγγραμμα, ακούς πάλι «αυθεντίες». Απ' τις περισσότερες σχολές βγαίνεις στον θυελλώδη 21ο αιώνα με φτωχή σκευή, χτισμένη απ' τα υλικά άλλων καιρών.
Πλάι σ' αυτά, η πρόσβαση στο Ίντερνετ. Το ανοιχτό, ανέλεγκτο, απίθανο σύμπαν του. Οι άπειρες δυνατότητες μπροστά σε ένα ψαχτήρι. Ξεμπερδεύουμε με αυθεντίες, συζητώντας στα σόσιαλ. Τσεκάρουμε τα πάντα στο Google. Έχουμε στα χέρια μας ενημερωτικές σελίδες του κόσμου όλου.
Συχνά οι άνθρωποι που θεωρούν ότι δεν θα κερδίσουν βλέποντας ένα online ντοκιμαντέρ ή νιώθουν ότι μια διάλεξη απ' το Χάρβαρντ δεν τους αφορά δεν το κάνουν μόνον από επιλογή. Βρίσκονται σε περιβάλλοντα που τους τραβάνε κάτω. Απ' αυτά τα περιβάλλοντα πρέπει να τους αποσπάσει ένα καλό δημόσιο σχολείο και να τους μάθει πώς να μαθαίνουν διαρκώς.
Ωστόσο, οι εφαρμογές αγκαλιάζουν και τις πιο νωθρές και αδύναμες πτυχές του εαυτού μας. Έτοιμοι να ψάξουμε ντοκιμαντέρ με μπαμπουίνους ή φουλ ψημένοι να παραγγείλουμε online το τελευταίο Nόμπελ Λογοτεχνίας, βρισκόμαστε στο Instagram να μαθαίνουμε για τη Μαιρούλα απ' το σχολείο που νιώθει positive vibes στο καθιστικό της ή να χαζοβλέπουμε πορνό και να σκρολάρουμε.
Η άμεση επίθεση στη γαλήνη του εσωτερικού μας κόσμου συνεχίζεται στο Facebook, σ' αυτή την αντιαισθητικά σχεδιασμένη σελίδα με το τερατώδες στήσιμο, που πλέον έχει γίνει αγαπημένο boomer στέκι. Ανάμεσα στα ποστ για την εξέγερση Black Lives Matter, για την οποία, ομολογουμένως, αν δεν ήταν τα σόσιαλ, εμείς εδώ θα υστερούσαμε σε άμεση πληροφόρηση, να και η θεία που σήμερα έχει γεμιστά και που αν δεν της βάλεις «νοιάζομαι», νιώθεις παλιάνθρωπος. Σουρεάλ.
Η απόσταση ανάμεσα στο «θα λιώσω Ρornhub» και στο θ' ακούσω εκείνο το ωραίο τρίωρο podcast για τη διακυβέρνηση Τραμπ δεν διανύεται με φυσικότητα, όπως νομίζουν πολλοί. Είναι θέμα δουλειάς και εξάσκησης. Και, νομίζω, είναι και θέμα περιβάλλοντος και επιρροών. Και σ' αυτό θέλω να εστιάσω.
Αυτό το εντελώς χρήσιμο και ωφέλιμο πράγμα, η ικανότητα να ψάχνεις σωστά στο Ίντερνετ, να συγκεντρώνεσαι και να απορρίπτεις τους περισπασμούς, και διδάσκεται και έρχεται «φυσικά», αν το κάνουν οι άνθρωποι γύρω σου. Γι' αυτό, ειδικά όσους δεν βρίσκονται στα πλέον προνομιούχα περιβάλλοντα, το δημόσιο σχολείο πρέπει να τους μάθει να συγκεντρώνονται, να ερευνούν και έτσι να απολαμβάνουν τις δυνατότητες του Ίντερνετ που σίγουρα δεν εξαντλούνται στο fb και στο Ρornhub (προφανώς και τα δύο είναι μια χαρά, αλλά για λίγο κάθε φορά!).
Νομίζω, πρέπει ν' αρχίσουμε να μιλάμε για την εκπαίδευση, έχοντας κατά νου το Ίντερνετ όπως είναι πραγματικά. Online συμβαίνουν μαγικά πράγματα, ναι. Μπορείς να κάνεις ζουμ πάνω σε πίνακες του Ρέμπραντ. Σεμινάρια οικονομικών. Έρευνα σε αρχεία. Και τι; Αν χαζεύεις όλη τη μέρα σε άλλα σάιτ και κανείς δεν σου έμαθε στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο πώς να υπάρχεις μέσα στον φανταστικό κόσμο της πληροφορίας, πώς να διαχειρίζεσαι τον χρόνο σου και να αποφεύγεις το κάψιμο σε εφαρμογές, η προσοχή σου χοροπηδάει και χάνεται.
Συχνά οι άνθρωποι που θεωρούν ότι δεν θα κερδίσουν βλέποντας ένα online ντοκιμαντέρ ή νιώθουν ότι μια διάλεξη απ' το Χάρβαρντ δεν τους αφορά δεν το κάνουν μόνον από επιλογή. Βρίσκονται σε περιβάλλοντα που τους τραβάνε κάτω. Απ' αυτά τα περιβάλλοντα πρέπει να τους αποσπάσει ένα καλό δημόσιο σχολείο και να τους μάθει πώς να μαθαίνουν διαρκώς. Θέλω να πω, το Ίντερνετ σώζει από πολλούς αφετηριακούς περιορισμούς, κάνοντας την ίδια πληροφορία διαθέσιμη στη Λάρισα και στη Στοκχόλμη. Όμως, το περιβάλλον επηρεάζει τόσο την ετοιμότητα διάδρασης με την πληροφορία όσο, φοβάμαι, και την προθυμία να επενδύσει κανείς ενέργεια και προσοχή στην αναζήτηση και στην κατανόησή της. Το δημόσιο σχολείο πρέπει να διορθώνει αυτή την έλλειψη.
Δυστυχώς, τα σχολεία αγνοούν το σύνολο της εμπειρίας μας στο Ίντερνετ και παραμένουν εξεταστικά κέντρα. Αν όμως δεν ξεκολλάμε απ' το Ιnstagram και το ΤikΤok, τότε, ναι, μάλλον πρέπει να διδασκόμαστε Ιντερνετική Αγωγή και τρόπους να αντιστεκόμαστε στους άπειρους περισπασμούς που διεκδικούν προσοχή και μας τρώνε ενέργεια. Αλλιώς, η γνώση θα θάβεται κάτω από likes και καρδούλες και σκρολ. Κι αυτό έχει κοινωνικές συνέπειες. Ο ασυγκέντρωτος φτωχός δεν θα 'χει ποτέ τη δέκατη πέμπτη ευκαιρία που έχει στη ζωή του ο χασομέρης πλούσιος για να πετύχει. Το Ίντερνετ είναι τεράστιο και είναι χασούρα να συνδέεσαι μαζί του μόνο και μόνο για να θαυμάσεις τον αντικατοπτρισμό σου στο Ιnstagram.
σχόλια