Ο κ. Στουρνάρας είναι η προσωποποίηση του κωμικοτραγικού χαρακτήρα της σημερινής κυβέρνησης. Πριν γίνει υπουργός Οικονομικών, ήταν επικεφαλής του ΙΟΒΕ, ενός Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών που, όταν το 2010 η χώρα έπεφτε στην παγίδα των μνημονίων, είχε προβλέψει ότι το 2013 θα είχαμε ανάπτυξη, τρώγοντας με χρυσά κουτάλια. Την ίδια περίοδο, μια άλλη «μελέτη» του ινστιτούτου ταλαιπώρησε αφάνταστα τη χώρα: ήταν αυτή που προέβλεπε ότι, αν απελευθερώνονταν διάφορα «κλειστά» επαγγέλματα, το ΑΕΠ θα γνώριζε αυτομάτως μια άνοδο γύρω στο 3%. Κανείς σοβαρός οικονομολόγος δεν πίστευε ότι το «άνοιγμα», παραδείγματος χάριν, των φαρμακείων (που και «κλειστά» ήταν και είναι περισσότερα από κάθε ευρωπαϊκή χώρα ανά αριθμό κατοίκων) θα είχε την ελάχιστη επίδραση στην οικονομία, εκτός από την τρόικα, που άρχισε να απαιτεί να εφαρμοστούν στην πράξη οι σοφίες του «ινστιτούτου». Βοηθούντος και του τότε υπουργού Μεταφορών κ. Ρέππα, ενός ακόμα πολιτικού γίγαντα, που κατά λάθος πίστεψε ότι η απελευθέρωση των φορτηγών αποτελούσε κοινοτική Οδηγία, ακολούθησαν οι γνωστές ιλαροτραγωδίες με τους φορτηγατζήδες και διάφορα άλλα ευγενή επαγγέλματα, που όσο και αν άνοιξαν, η οικονομία δεν είδε την παραμικρή προκοπή.
Μάλιστα, προχθές Τρίτη, το ίδιο τέκνο του υπουργού Οικονομικών διόρθωσε τον... υπουργό Οικονομικών: ανακοίνωσε, χωρίς ίχνος ντροπής, ότι φέτος η ελληνική οικονομία όχι μόνο δεν θα παρουσιάσει ανάπτυξη αλλά αναμένεται να συρρικνωθεί με ρυθμό 4,8-5,0%, περισσότερο δηλαδή απ' ό,τι προέβλεπε η ήδη καταστροφική, προηγούμενη εκτίμησή του, που έκανε λόγο για ύφεση 4,6%. Ξεχνώντας, βέβαια, να σημειώσει ότι εδώ και έναν χρόνο υπεύθυνος για την πορεία της οικονομίας είναι... ο κ. Στουρνάρας.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ο οικονομικός υπεύθυνος της κυβέρνησης θα είχε παραιτηθεί, αλλά εδώ είναι Ελλάδα και το ερώτημά μου είναι διαφορετικό: τα πίστευε και τα πιστεύει αυτά τα τερατολογήματα περί ανάπτυξης ο υπουργός Οικονομικών μιας χώρας που γνωρίζει τη μεγαλύτερη καθίζηση της οικονομίας της από την εποχή του οικονομικού κραχ του 1929 και ήδη αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και θέμα σχετικών πανεπιστημιακών διατριβών; Γιατί, αν μεν τα πιστεύει, δεν κάνει για υπουργός Εθνικής Οικονομίας, αλλά εθνικής Ανοησίας. Φυσικά δεν τα πιστεύει, αλλά η υπουργοποίηση του κ. Στουρνάρα του άνοιξε τον δρόμο για τη συνέχιση της επιτυχημένης καριέρας του σε άλλα μέρη. Όπως έλεγε και ένας συνάδελφός του από το κυβερνητικό στρατόπεδο, «ο Γιάννης απέκτησε πρόσβαση στο κινητό του Σόιμπλε». Αναλαμβάνοντας να υλοποιήσουν τις Οδηγίες της τρόικας, εξασφαλίζουν το μέλλον, από το Χάρβαρντ μέχρι τις τράπεζες και τις Βρυξέλλες. Οι ιθαγενείς ας ψοφήσουν, αφού δεν έβαλαν μυαλό ξαναφέρνοντας στην εξουσία και ανεχόμενοι όσους τους έφεραν μέχρι εδώ.
Γιατί, βεβαίως, ούτε η κυβέρνηση πιστεύει στο success story και στις άλλες αισιόδοξες κουταμάρες που αραδιάζει. Η πρόσφατη πολιτική κρίση στην Πορτογαλία, που οδήγησε την κυβέρνησή της στα πρόθυρα της κατάρρευσης, οφείλεται στο γεγονός ότι έπεσαν έξω σε όλους τους στόχους του εκεί μνημονίου: δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η νεοφιλελεύθερη καταστροφική συνταγή δεν έχει πετύχει σε κανένα μέρος του κόσμου. Ακόμα και όταν εφαρμόστηκε με τον υπερβάλλοντα ζήλο του σπασίκλα της τάξης, ρόλο που έπαιξε η κυβέρνηση της Λισαβόνας. Απλώς, η ελληνική περίπτωση θολώνει το τοπίο, γιατί οι ντόπιοι Μαυρογιαλούροι άλλα υπόσχονται στην τρόικα και άλλα κάνουν: δεν μπορείς να μιλάς για μεταρρυθμίσεις, όταν τις βασικές θέσεις στη χώρα καταλαμβάνουν άνθρωποι επειδή προέρχονται από τη Μεσσηνία. Και οι δανειστές το εκμεταλλεύονται αυτό για να επιβάλλουν ακόμα σκληρότερους όρους στους ιθαγενείς και όχι στους κυβερνήτες τους.
Αυτό έγινε στις αρχές της εβδομάδας, με την απόφαση των Βρυξελλών για τη σταδιακή αποδέσμευση της δόσης, η οποία συνοδεύτηκε όχι απλώς από σκληρούς όρους και προθεσμίες εφαρμογής των συμφωνηθέντων αλλά και με πόρισμα το οποίο δηλώνει ευθέως ότι το μέλλον του ελληνικού προγράμματος σταθεροποίησης δεν είναι εξασφαλισμένο αλλά αβέβαιο. Μόνο ο κ. Σουρνάρας δήλωσε ικανοποιημένος από την καταστροφική εξέλιξη: πώς να βγεις μετά στις αγορές; Ποιοι επενδυτές θα έρθουν να επενδύσουν σε μια χώρα όπου οι πραγματικοί κυβερνώντες, δηλαδή η τρόικα, δεν είναι καθόλου σίγουροι ότι δεν θα καταρρεύσει; Μετά το φιάσκο της ΕΡΤ, ούτε οι ξένες κυβερνήσεις δεν πιστεύουν ότι οι ντόπιοι οπαδοί τους είναι ικανοί να τα βγάλουν πέρα. Περιμένουν τις γερμανικές εκλογές, ώστε μετά να τους αφήσουν κυριολεκτικά στην τύχη τους. Την ώρα που η χώρα βαδίζει προς ανοιχτή πολιτική και οικονομική κρίση, οι κυβερνώντες αυτοδιαψεύδονται με τις φρέσκες εκτιμήσεις του ΙΟΒΕ. Και αυτοϊκανοποιούνται βλέποντας τσόντες με success story, που όλο και λιγότεροι πιστεύουν.
σχόλια