Το πρόβλημα με τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι παίζει όπως έπαιξε η Εθνική στον πρώτο αγώνα του Μουντιάλ με τη Νότια Κορέα: έχει παίκτες-υπουργούς που δεν τραβάνε καθόλου, όπως δεν τράβηξαν καθόλου τον χειμώνα παίκτες σαν τον Σεϊταρίδη ή τον Χαριστέα, που, παρ' όλα αυτά, ήταν στην αρχική ενδεκάδα. Δεν έχει κανένα σχέδιο και κανένα σκοπό, όπως δεν είχε με τους Κορεάτες η ομάδα του Ρεχάγκελ. Και κάνει συνεχή λάθη, από τα οποία τρώει τζάμπα γκολ.
Το τελευταίο παράδειγμα είναι ο τρόπος που χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Στην αρχή επιχείρησε να εισαγάγει τις αλλαγές που θέλει να κάνει με Προεδρικό Διάταγμα. Έπειτα άλλαξε γνώμη και ανήγγειλε ότι θα τις εντάξει στο ήδη εκρηκτικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για να αποφανθούν και οι άμοιροι βουλευτές. Τελικά, οι σχετικές διατάξεις αποσύρονται και παραπέμπονται σε κοινωνική διαβούλευση. Εν τω μεταξύ, όμως, ο κόσμος, που βλέπει να ακυρώνονται κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, έχει εξοργιστεί ακόμη περισσότερο.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο αποτελεί κρίσιμο τεστ και για τη συνοχή του κυβερνητικού στρατοπέδου και για την κοινωνία γενικώς. Την παραμονή της απεργίας της Τρίτης, η κυβέρνηση ανήγγειλε ότι θα παγώσει τους μισθούς για 3 χρόνια. Γιατί δεν περίμενε να το αναγγείλει μετά την απεργία; Αυτό στο ποδόσφαιρο λέγεται αυτογκόλ. Εκτός και αν η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει λαϊκό κίνημα, κατεβάζοντας περισσότερο κόσμο στους δρόμους, αφού, όπως άλλωστε δήλωσε ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και ο ίδιος διαφωνούν ριζικά με τα μέτρα που έχουν πάρει.
Με τούτα και με 'κείνα, χάνεται συνέχεια η μπάλα. Επιβάλλονται οδυνηρές αλλαγές στο ασφαλιστικό, αλλά το ΙΚΑ δεν έχει ακόμη διοικητή. Καταρρέει το ΕΣΥ, αλλά δεν έχουν ακόμη διοικήσεις τα νοσοκομεία. Εξαγγέλλονται μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, αλλά οι μισές εφορίες δεν έχουν διευθυντές. Και εδώ δεν είναι μόνο 90 λεπτά αδράνειας του προπονητή, αλλά κλείνουν ολόκληροι 9 μήνες. Η κυβέρνηση θα αποκλειστεί χωρίς να προλάβει να ανταλλάξει ούτε μια μπαλιά.
Μπορεί οι περισσότεροι υπουργοί να τσακώνονται επιτυχώς μεταξύ τους και με τους υφυπουργούς τους, αλλά παλινωδούν συνεχώς και δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις. Το θέμα π.χ. των περίπου 1.100 συμβασιούχων της ΕΡΤ είχε φτάσει στα αρμόδια υπουργικά γραφεία εδώ και μήνες, με την υπογράμμιση ότι χωρίς τους συμβασιούχους δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Χώρια ότι δεν πετάς 1.100 νέους ανθρώπους στον δρόμο όταν η ΕΡΤ, αντίθετα με άλλες δημόσιες υπηρεσίες ,έχει πόρους από τις εισφορές. Παρ' όλα αυτά, δεν δόθηκε καμιά λύση με αποτέλεσμα η ΕΡΤ να μην μπορεί να λειτουργήσει, να ξεκινήσουν απεργίες και δικαιολογημένες διαμαρτυρίες, από ανθρώπους που ζουν επί μήνες σε μόνιμη ανασφάλεια και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει. Αν δεν τους θέλεις, μπορείς να τους το πεις, αλλά ποιος απ' την κυβέρνηση πιστεύει ότι κερδίζεις πολιτικά άμα τυραννάς τους υπηκόους;
Η εξυπνάδα του Ρεχάγκελ είναι ότι κατάλαβε το λάθος του και στα επόμενα παιχνίδια έκανε αλλαγές στην ομάδα και έβαλε στόχους. Μπορεί να μην προκρίθηκε στην επόμενη φάση, αλλά αποχώρησε αξιοπρεπώς. Η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να κερδίσει το πολιτικό παιχνίδι. Οι αλλαγές που προωθεί είναι άδικες και οδυνηρές. Δείχνει να μην έχει όρια και κόκκινες γραμμές, να άγεται και να φέρεται από τις βουλές του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και του μνημονίου της, ενώ οι παίκτες δεν αποδίδουν. Αν αλλάξει σύνθεση, τρόπο λειτουργίας και θέσει κάποιους στόχους γρήγορα, ίσως προλάβει να πετύχει μια αξιοπρεπή ήττα.
σχόλια