Τώρα μάλλον ακούγονται γραφικά αλλά έτσι μεγαλώσαμε, αυτά πιστεύαμε και μερικοί τα κρατάμε ακόμη.
Πρώτο και βασικό, οι άντρες δεν κλαίνε.
Δεν φανερώνουν τις αδυναμίες τους, δεν παραπονιούνται, δεν παρακαλάνε. Είναι πάντα εκεί, βράχος σιγουριάς για το κορίτσι, συγγενείς και φίλους.
Πριν μιλήσει ένας άντρας πρέπει να γυρνάει τη γλώσσα του στο στόμα, τουλάχιστον δέκα φορές. Ελαφρότητες και παρλαπίπες απαγορεύονται.
Όταν δίνουν τον λόγο τους είναι σαν δέκα σημερινά συμβόλαια. Αλλιώς είναι αντράκια της πλάκας, δεν μετράνε μία.
Δεν αφήνουν προσβολή αναπάντητη. Με οποιοδήποτε κόστος. Είναι θέμα αξιοπρέπειας.
Αν είσαι άφραγκος μένεις σπίτι σου. Δεν βγαίνεις για τράκα από τους άλλους.
Ποτέ μια γυναίκα δεν πληρώνει. Ποτέ. Ούτε καφέ. Απαγορεύεται αυστηρώς.
Το κορίτσι ή η γυναίκα του φίλου σου δεν έχει φύλο.
Τα μάτια κάτω. Ευγενικός, φιλικός, ουδέτερος. Κι ας σε πει μαλάκα, επειδή αυτή σε γουστάρει.
Αν είσαι εντελώς τρελός μαζί της μία επιλογή έχεις: την αρπάζεις και την παντρεύεσαι αμέσως.
Μόνο έτσι εξιλεώνεσαι κάπως, για την προδοσία στον φίλο σου. Ήταν σοβαρό και πάνω από τις δυνάμεις σου.
Ποτέ μια γυναίκα δεν πληρώνει. Ποτέ. Ούτε καφέ. Απαγορεύεται αυστηρώς.
Και μετά το ραντεβού δεν χωρίζουν οι δρόμοι σας. Τη συνοδεύεις σπίτι της και περιμένεις μέχρι να μπει και να κλείσει η πόρτα.
Δεν αποκαλύπτεις ποτέ το κορίτσι που βγαίνεις. Δεν την εκθέτεις. Αν κάποιος σας δει μαζί, λες απλώς είναι «φίλη». Αν θέλει αυτή να μαθευτεί η σχέση ας το κάνει μόνη της.
Οι ηλικιωμένοι είναι πρόσωπα άξια σεβασμού. Ό,τι κι αν πούνε τους ακούς και δεν βγάζεις γλώσσα. Άλλωστε δεν είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις τις υποδείξεις τους.
Δεν τσακώνεσαι ποτέ με κορίτσι. Αν αυτή αρχίζει να σε στολίζει, φεύγεις. Δεν ανοίγεις κι εσύ το στόμα σου, ποιός θα σούρει τα περισσότερα στον άλλον.
Ποιος μας τα έμαθε αυτά; Δεν ξέρω.
Και δεν ήμασταν τίποτα μοσχαναθρεμμένα ή πρόσκοποι. Το εντελώς αντίθετο, αγόρια της γειτονιάς ήμασταν.
σχόλια