Eίναι δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα. Οι θεσμοί δεν λειτουργούν καλά. Δεν υπάρχει αξιοκρατία. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Η Εκκλησία φυτρώνει εκεί που δεν την σπέρνουν. Και η δικαιοσύνη δεχεται παρεμβάσεις.
Αλλά υπάρχει και ο απλός κόσμος. Ιδίως ο κόσμος που είναι νεαρός, έχει ιδανικά και επιθυμίες, και δεν θέλει να πάρει ως δεδομένες τις δυσκολίες που αναφέραμε.
Είναι ο καλός της Ιστορίας. Που ενώ όλα δείχνουν ματαίωση και κόπωση, αυτός αντιδρά. Και διεκδικεί. Να ζήσει σε ένα κράτος δίκαιο, που θα προστατεύει την σωματική του ακεραιότητα και θα τον ανταμείβει για τις σπουδές και τις δεξιότητές του.
Είναι ο κόσμος που συσπειρώθηκε τις τελευταίες μέρες, ασχέτως παρατάξεων, για να υπερασπιστεί τις αξίες της Δημοκρατίας, απέναντι στους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
Θα εμφανιστούν κι άλλα υποκατάστατα του ζόφου, στην αέναη μάχη του Καλού και του Κακού. Ομως σήμερα, πολλοί θα κοιμηθούν ήσυχοι, μετά από 5,5 χρόνια. Όχι μόνο εκείνοι που απειλήθηκαν ευθέως, φύσει ή θέσει, από τους μαχαιροβγάλτες, αλλά και εκείνοι που πίστευαν ότι «τίποτα δεν λειτουργεί στην Ελλάδα». Ε, λοιπόν, καμμιά φορά λειτουργεί!
Τον τελευταίο λόγο τον είχε όμως η Δικαιοσύνη. Που ήρθη στο ύψος των περιστάσεων. Και που αποφάσισε να γλιτώσει την Ελλάδα από αυτό το νοσηρό προηγούμενο.
Θα εμφανιστούν κι άλλα υποκατάστατα του ζόφου, στην αέναη μάχη του Καλού και του Κακού. Ομως σήμερα, πολλοί θα κοιμηθούν ήσυχοι, μετά από 5,5 χρόνια. Όχι μόνο εκείνοι που απειλήθηκαν ευθέως, φύσει ή θέσει, από τους μαχαιροβγάλτες, αλλά και εκείνοι που πίστευαν ότι «τίποτα δεν λειτουργεί στην Ελλάδα».
Ε, λοιπόν, καμμιά φορά λειτουργεί! Κι αυτό είναι μεγάλη ανακούφιση. Διότι σου ξαναδίνει πίστη στο νόημα της κοινωνίας των ανθρώπων, στον ιστό της πόλης, στον ιστό του Κράτους, στην ανοχή και το ανοιχτό πνεύμα των Δυτικών δημοκρατιών, στην προστασία των ανθρώπινων αξιών.
Ιστορική μέρα για το άγουρο Κράτος της Ελλάδας σήμερα. Ας την χαρούμε, χωρίς άλλους διχασμούς, εχθροπάθειες ή μικρότητες.
