Στην Αγγλία, όπου ηκαλή, ανόθευτη και μη διαπλεκόμενηδημοσιογραφία υφίσταται ακόμα, η έρευνατης συντηρητικής (αλλά όχι υποταγμένης)εφημερίδας «Daily Telegraph»για τα οικονομικά καμώματα πλείστωνόσων μελών του βρετανικού Κοινοβουλίου,που έφτασαν στο σημείο (κατάντημα) ναπαρουσιάζουν ως «έξοδα διακίνησής τους»και σαπουνοθήκες για το μπάνιο, τηγάνιατεφάλ και τροφές για σκυλάκια, έχειφέρει τους απλούς πολίτες (που στη χώρααυτή, συνήθως, εκδηλώνονται πολύ ήπιακαι ψύχραιμα) στο σημείο να εκφράζουνανοιχτά την αηδία τους «για την κάστατων πολιτικών», όπως τους ονομάζει, καινα απαιτούν «ριζική κάθαρση». Δεν υπάρχεισοβαρή εφημερίδα στην Αγγλία, προςόποιον πολιτικό χώρο και αν κλίνει, πουνα μη συμμερίζεται «αυτήν τη λαϊκήαπέχθεια» για όλους τους πολιτικούς«που ζουν σε έναν κόσμο δικό τους»,αποκομμένοι «από την καθημερινότητατων απλών ανθρώπων», εις βάρος εκείνωνπου τους ψηφίζουν.
Οι λιγούρηδες της Βουλήςτων Κοινοτήτων, αυτοί που φορτώνουν σταέξοδά τους ως και την τσίχλα που μασάνε,προέρχονται από όλο το φάσμα της πολιτικής-από λόρδους, σερ και δανδήδες τουσυντηρητικού χώρου μέχρι και...προοδευτικούς των Εργατικών και«επαναστάτες» της πολιτικής πτέρυγαςτου Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατούπου, αν και απέχουν, εκ συνειδήσεως όπωςλένε, από τις εργασίες της Βουλής, ζητούν,ωστόσο, και λαμβάνουν επιπλέον χρήματαγια «έξοδα διαβίωσης» στο Λονδίνο, όπουσπάνια διαμένουν για λόγουςκοινοβουλευτικούς, αφού στη Βουλή δενσυμμετέχουν. Η αηδία του κόσμου για «τοάδειο και ευτελές πρόσωπο των σημερινώνπολιτικών», όπως το περιέγραψε η εφημερίδα«Guardian», έχει καταγραφείσε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις,στις οποίες το 87% των ψηφοφόρων δηλώνειότι δεν υπάρχουν σήμερα «τίμιοι,εμπνευσμένοι και ικανοί πολιτικοί».Στη Βρετανία, το πολιτικό σκάνδαλο δενέχει μέγεθος. Για το λεγόμενο «μέσοπολίτη», η χρησιμοποίηση έστω μιας λίραςαπό τα λεφτά των φορολογούμενων γιαέξοδα που δεν δικαιούται να κάνει είναιίδιας εμβέλειας έγκλημα με το να λάβειένας πολιτικός χρήματα από κάποιονεπιχειρηματία για μια εξυπηρέτηση προςόφελος της επιχείρησής του.
Δεν υπάρχουν, επίσης,στη Βρετανία «πράξεις κοινά αποδεκτές»για πολίτες και πολιτικούς. Υπάρχουν,μόνο, νόμιμες και παράνομες για όλους.Πριν από αρκετά χρόνια, για παράδειγμα,στο BBC τρεις δημοσιογράφοιέχασαν τη δουλειά τους επειδή, κατά τηδιάρκεια δημοσιογραφικής αποστολήςστο εξωτερικό, «φόρτωσαν» έξοδα τα οποίαδεν είχαν κάνει. Αυτή η ασήμαντη για μαςλεπτομέρεια δεν είναι καθόλου ασήμαντηγια ένα λαό που, μπορεί να έχει χίλιαάλλα ελαττώματα, αλλά στη λεγόμενη«καθημερινότητά» του ξέρει ότι πρέπεινα τηρεί τους νόμους, ακόμα και τουςάγραφους. Όταν ένας βουλευτής παραστρατεί,ο ψηφοφόρος του αισθάνεται θιγμένος.Προδομένος... Πολλές φορές υπάρχει σχέσηπροσωπική μεταξύ πολιτικού και ψηφοφόρου.Στις εκλογικές τους περιφέρειες οπολιτικοί πηγαίνουν στα σπίτια τωνσυμπολιτών τους. Χτυπάνε την πόρτα και,εάν τους ανοίξουν και τους προσκαλέσουν,κάθονται μαζί τους και συζητούν. Συζητούνγια τα τοπικά προβλήματα αλλά και γιαεθνικά θέματα.
Για σκοπούς μιαςπανεπιστημιακής εργασίας στα τέλη τηςδεκαετίας του ‘80, ο υπογράφων είχεακολουθήσει με την άδειά τους τρειςπολιτικούς (έναν Συντηρητικό, ένανΕργατικό, ένα των Φιλελεύθερων) σ' αυτέςτις κατ' οίκον επισκέψεις τους σεψηφοφόρους κατά τη διάρκεια προεκλογικήςεκστρατείας. Απλά, συνηθισμένα πράγματασυζητιούνται στις συναντήσεις αυτές:τα σχολεία των παιδιών, η ιατροφαρμακευτικήπερίθαλψη, οι χώροι πρασίνου, η ασφάλειαστην πόλη κ.ά. Σημειώστε ότι οι συναντήσειςαυτές ψηφοφόρων - πολιτικών δεν γίνονταν(και δεν γίνονται) μόνο σε μικρά χωριάκαι μικρές πόλεις. Γίνονται και σεπυκνοκατοικημένες συνοικίες μεγάλωνπόλεων, όπου και εκεί καλλιεργείται,στο μέτρο του δυνατού, μια πιο οικεία,διόλου πελατειακή σχέση.
Σ' ένα από τα σπίτιαπου παρευρεθήκαμε, σε μια συνοικία τουΜπέρμινχαμ, μια νοικοκυρά, που εργαζότανμάλιστα με μειωμένο ωράριο ως νοσοκόμασε κοντινό της ημερήσιο κέντρο υγείας,θέλοντας να δείξει στον υψηλό επισκέπτητης πόσο δύσκολα τα φέρνει βόλτα(παντρεμένη με τρία παιδιά), του έδειξετον ηλεκτρικό της βραστήρα, ο οποίοςήταν τόσο παλιός και πολυ-χρησιμοποιημένος,που το ηλεκτρικό του έλασμα ήτανσκουριασμένο (πέραν πάσης πιθανότηταςεπισκευής) και, βεβαίως, εξαιρετικάεπιβλαβής. Σκεφθείτε, λοιπόν, πώς ένιωσεαυτή η γυναίκα όταν, πριν λίγες μέρες,διάβασε στις εφημερίδες ότι εκείνος οβουλευτής, που τότε την άκουγε με συμπόνιακαι που είχε μιλήσει για την περίπτωσήτης (για τη νοικοκυρά με τον χαλασμένοβραστήρα) και δημόσια, ήταν στη λίστατης «Daily Telegraph»,επειδή είχε χρεώσει, ανάμεσα σ' άλλα,ως «έξοδο διακίνησης» και 12 λίρες γιατην αγορά ενός ηλεκτρικού βραστήρα.
σχόλια