Όταν ήμουν πιτσιρικάς, είχε μεγάλη επιτυχία η σειρά ταινιών Μόνος στο σπίτι με τον Μακόλεϊ Κάλκιν. Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Χριστούγεννα, η οικογένεια φεύγει για διακοπές και ξεχνάει στο σπίτι τον μικρό πιτσιρικά, ο οποίος πρέπει ν’ αντιμετωπίσει δυο κουτούς ληστές που προσπαθούν να διαρρήξουν το σπίτι. Εκτός από αυτό, έχει να τα βάλει και με τις φοβίες που του προκαλεί ο γεροπαράξενος που κυκλοφορεί στη γειτονιά.
Την ίδια φοβία αντιμετωπίζει και η ώριμη κυρία που μένει στον πρώτο όροφο του σπιτιού μου, από τότε που ήρθε ένας κύριος να μείνει στον πεζόδρομο κάτω απ’ το σπίτι. Δεν είναι άγνωστη φιγούρα για τους παροικούντες την πλατεία Συντάγματος. Ψαρομάλλης, με φαβορίτες σαν του Κόκοτα, ναυτικό κασκέτο, γραβάτα και πολλές αγκράφες πολιτικού περιεχομένου. Μαζί του κουβαλά μια ιδιαίτερη κατασκευή που την παρκάρει στην αρχή της Καραγιώργη Σερβίας: ένα καροτσάκι τυλιγμένο με αφίσες που κατηγορούν τον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου για προδοσία κι ένα κοντάρι με σημαίες από πάσης φύσεως συνδικαλιστικά σωματεία. Τον έχω πετύχει πολλές φορές στην πλατεία να γίνεται περίγελος από την άλλη «παρέα» της νύχτας: και αυτοί άστεγοι, αράζουν με τις ώρες, περιμένοντας την ευσπλαχνία των φαστφουντάδικων. Κάτω απ’ το σπίτι δεν τον ενοχλεί κανείς. Μόνο οι πλανόδιοι πωλητές, που κάνουν την ανάγκη τους. «Προσπαθώ να τους σταματήσω, αλλά δεν φταίνε κι αυτοί. Είναι μέσα στην κουλτούρα τους», είπε μια μέρα στον συγκάτοικο. Δεν έχει ζητήσει ποτέ τίποτα μόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο δέχτηκε να μείνει στο εσωτερικό μιας πολυκατοικίας. Όποτε μας βλέπει, μας λέει μια ευγενική καλησπέρα.
Πολλά χρόνια τώρα η κυρία Δέσποινα μένει στην πλατεία. Ηλικιωμένη, τυλιγμένη σε κάτι κουβέρτες, αραδιάζει χοντρά μπινελίκια σε όποιον τολμάει να χαϊδέψει τη γάτα που έχει δεμένη πάντα δίπλα της μ’ ένα σκοινί. Μια φορά την έχασε κι αυτή γύρισε έγκυος. Οι γείτονες και τα εστιατόρια της γειτονιάς της δίνουν ό,τι χρειάζεται. Μια φορά της είπε μια συγγενής «αύριο θα σου φέρω κρασί και σταφύλια». «Θα μου φέρεις ή κρασί ή σταφύλια, όχι και τα δύο», απάντησε αυστηρά, αντιλαμβανόμενη το πνεύμα της κρίσης, και συνέχισε «όταν δεν νιώσεις καλά, έλα εδώ στη γύρα, να σου δείξω τα κόλπα».
Οι «τρελοί» των δρόμων γίνονται κάθε μέρα πιο πολλοί κι επιμένουν να μας μαθαίνουν τρόπους. Και είναι παράξενο αυτό. Την ώρα που όλος ο πλανήτης συζητά για τη «μοναξιά των νέων στα social media», κάποιοι που δεν έχουν ούτε ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους σου δίνουν απλόχερα μια καλησπέρα.
σχόλια