ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Τις τελευταίες μέρες υπήρξε επίθεση στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και μια υπόγεια μεν, αλλά όχι αμελητέα δυσφορία.
Η επίθεση είχε τα πάγια χαρακτηριστικά της ελληνικής γελοιότητας. Η ΠτΔ χρεώθηκε τη μη ανάκρουση του εθνικού ύμνου στη δοξολογία της πρωτοχρονιάς· ότι κάθισε σταυροπόδι· ότι κατέβασε από το προεδρικό γραφείο δύο καριοφίλια και έναν πίνακα· ότι δεν έκανε τον σταυρό της. Τέτοιες ανοησίες ακούγονταν ανέκαθεν για πολιτικά πρόσωπα, και δεν θα πάψουν να ακούγονται.
Η δυσφορία ήταν υπόγεια, δίχως να λείψουν και λίγες φανερές επιθέσεις. Ποιο ήταν το αμάρτημά της; Η κα Σακελλαροπούλου δημοσίευσε ένα άρθρο στην «Εφ.Συν.». Δεν είχε σημασία τι έγραψε· σημασία είχε ότι επέλεξε μια εφημερίδα που είναι ανοικτά εναντίον της κυβέρνησης και υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Όποιος σοβαρός κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός διαβάσει το κείμενο δεν θα έχει, και μετράω τις λέξεις μου, την παραμικρή αντίρρηση. Οι διατυπωμένες απόψεις της είναι κοινός τόπος διεθνώς σε σκεπτόμενους ανθρώπους, οι δε ανησυχίες της για την εξέλιξη των πραγμάτων δεν διαφέρουν από τις ανησυχίες πολύ σημαντικών σύγχρονων διανοητών. Αλλά, ακόμη κι αν υπάρξουν διαφωνίες, θα πρόκειται για διαφορετικές απόψεις σε λίαν σύνθετα ζητήματα, και ως εκ τούτου απολύτως θεμιτές και συζητήσιμες. Έτσι προχωράει ο δημόσιος διάλογος.
Από την άλλη, όσο αστείο είναι κάποιος να την κατηγορεί για το μέσο που επέλεξε να δημοσιεύσει, άλλο τόσο αστείο είναι να ξεχειλώνει κάποιος το κείμενο προκειμένου να αποδείξει ότι η ΠτΔ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση.
Η ΠτΔ έγραψε ένα λίαν περιεκτικό άρθρο που σκιαγραφεί ένα αποδεκτό πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου. Επέλεξε, και καλά έκανε, μια εφημερίδα της αντιπολίτευσης να το δημοσιεύσει. Η αντιπολίτευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας μας, αλλά αν θέλουμε η χώρα να τραβήξει προς τα εμπρός, συμπολίτευση και αντιπολίτευση πάνω σε αυτές τις αρχές θα πρέπει να στηριχτούν. Ο λόγος της είναι ενωτικός, επειδή είναι ουσιαστικός, δηλαδή βαθιά πολιτικός. Βρίσκεται πολύ μακριά από τις συνήθεις, γλυκερές επικλήσεις για ενότητα.
Πριν από λίγες βδομάδες, δημοσίευσε στη LIFO ένα εξαιρετικό κείμενο-ύμνο για το πρότυπό της, το μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Ruth Bader Ginsburg, την οποία άπαντες ύμνησαν, όταν μαθεύτηκε ο θάνατός της. Όποιος διαβάσει τα δύο αυτά κείμενα, θα καταλάβει ότι η ΠτΔ δεν βρέθηκε ούτε μισό πόντο μακριά από τις αρχές που δίδαξε η θρυλική Αμερικανίδα δικαστής. Και δεν εξαρτώνται από το πού δημοσιεύονται.
• • •
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
Ο υπουργός Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδης, δήλωσε σε χθεσινή του συνέντευξη ότι υπήρχαν εισηγήσεις λοιμωξιολόγων να επιβληθεί καραντίνα στη Θεσσαλονίκη πριν την εορτή του Αγίου Δημητρίου, αλλά η κυβέρνηση δεν την επέβαλε «από σεβασμό στην παράδοση, στην Ορθοδοξία, στην πίστη».
Το θέμα είναι σοβαρό, διότι έχασαν πολλοί τη ζωή τους και λίγο έλειψε να τιναχτεί το ΕΣΥ στον αέρα.
Δύο τινά: είτε πρόκειται για τηλεοπτικές ελαφρότητες του κ. Γεωργιάδη που εκθέτουν την κυβέρνηση· είτε λέει την αλήθεια και το ζήτημα είναι ακόμη πιο σοβαρό. Η δικαιολογία του, μετά τον σάλο που προκλήθηκε, ότι μίλησε για «κάποιους λοιμωξιολόγους» σημαίνει ή ότι οι περισσότεροι λοιμωξιολόγοι ήταν κατά της καραντίνας — που αν δεν αληθεύει είναι μεγάλη προσβολή προς αυτούς· ή ότι η κυβέρνηση δεν ζήτησε τη γνώμη τους παρά τη διατυπωμένη δημοσίως άποψη ορισμένων εξ αυτών.
Είναι άγνωστο τι συνέβη πραγματικά. Ενόσω, όμως, παραμένουν σκοτεινά σημεία, η κυβέρνηση δεν κερδίζει: χάνει.
Όσο για το επιχείρημα του υπουργού Ανάπτυξης ότι η κυβέρνηση δεν επέβαλε καραντίνα «από σεβασμό στην παράδοση, στην Ορθοδοξία, στην πίστη» φαίνεται πως θεωρεί ότι ο σεβασμός ισχύει για τον Οκτώβριο, αλλά όχι για τον Ιανουάριο. Για δε τους άλλους μήνες, βλέποντας και κάνοντας.
• • •
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΖΟΡΤΖΙΑ
Στις κρίσιμες εκλογές στην Τζόρτζια των ΗΠΑ, που θα κρίνουν ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα έχει τον έλεγχο της Γερουσίας τα επόμενα χρόνια, φαίνεται ότι οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι πηγαίνουν πολύ καλά.
Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Ράφαελ Γουόρνοκ δήλωσε ότι είναι ο νικητής της μάχης για τη Γερουσία: προηγείται κατά 36.000 ψήφους της Ρεπουμπλικανής αντιπάλου του, Κέλι Λέφλερ.
Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Τζον Όσοφ βρίσκεται λιγότερους από 1.000 ψήφους πίσω από τον Ρεπουμπλικανό Ντέιβιντ Περντιού, αλλά οι κομητείες στις οποίες εκκρεμεί ακόμη η καταμέτρηση είναι παραδοσιακά Δημοκρατικές.
• • •
ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ
Θα το έλεγες και κότα του Παβλόφ.
This is an example of reinforcement learning pic.twitter.com/pH2HaauIPX
— How Things Work (@ThingsWork) September 18, 2020
• • •
ΜΙΑ ΦΡΙΚΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στις 5 Ιανουαρίου 1757, ο Robert-François Damiens επεχείρησε να δολοφονήσει τον βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκο XV. Είχε περάσει ένας αιώνας από την τελευταία βασιλοκτονία, και προκάλεσε μεγάλη ταραχή και εντύπωση. Αυτή η απόπειρα δολοφονίας έμεινε στην Ιστορία, επειδή χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά ο σωματικός διαμελισμός με άλογα ως τιμωρία του Damiens.
Ο Μισέλ Φουκώ (Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής, Εκδόσεις Ράππα, 1989, σ. 11-14) μετέφερε τις φρικιαστικές λεπτομέρειες αυτής της ειδεχθούς εκτέλεσης.
Στίς 2 Μαρτίου του 1757, ο Damiens καταδικάστηκε «να ομολογήσει δημοσία τα σφάλματα του μπροστά στην κύρια πύλη της Εκκλησίας των Παρισίων», όπου «θα οδηγούνταν μ' ένα κάρρο, γυμνός, μονάχα μ' ένα πουκάμισο, βαστώντας στο χέρι έναν αναμμένο κέρινο δαυλό που ζύγιζε δυό λίβρες»· κατόπιν, να οδηγηθεί «με το ίδιο κάρρο, στην Πλατεία της Grève, όπου, σ' ένα ικρίωμα που θα στηνόταν εκεί, να βασανιστεί μέ πυρακτωμένες λαβίδες στούς μαστούς, στα χέρια, στους μηρούς, στις κνήμες, κρατώντας στο δεξί του χέρι το μαχαίρι με το οποίο είχε εκτελέσει την εν λόγω πατροκτονία, το χέρι αυτό να καεί με αναμμένο θειάφι, και πάνω στις πληγές από τις λαβίδες να χυθεί λιωμένο μολύβι, βραστό λάδι, καυτό ρετσίνι, κερί και θειάφι λιωμένα και ανακατεμένα, και ύστερα, το σώμα του να εξαρθρωθεί και να διαμελιστεί από τέσσερα άλογα, τα μέλη του καθώς και το κορμί του να γίνουν παρανάλωμα του πυρός, να αποτεφρωθούν, και η στάχτη να σκορπιστεί στον αέρα».
«Τελικά, ο Damiens διαμελίστηκε», γράφει η Εφημερίδα του Άμστερνταμ. «Η τελευταία αυτή πράξη παρατάθηκε για πολλήν ώρα, γιατί τα άλογα που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν εξασκημένα γι' αυτή τη δουλειά" έτσι, αντί τέσσερα, χρειάστηκαν έξι· αλλά κι αυτά ακόμα δεν στάθηκαν αρκετά, κι έτσι αναγκάστηκαν, για να διαμελίσουν τους μηρούς του άμοιρου ανθρώπου, να του κόψουν τα νεύρα και να του πελεκήσουν τις κλειδώσεις...
• • •
ΠΡΟΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΡΑ
Στις 31 Δεκεμβρίου 1958, οι επαναστάτες του Κάστρο μπήκαν στην Αβάνα και ο Μπατίστα εγκατέλειψε την εξουσία τις πρωινές ώρες της 1ης Ιανουαρίου — ο Μάικλ Κορλεόνε στον «Νονό», θυμόμαστε, αποχώρησε από την αίθουσα δεξιώσεων με το που άκουσε την πρώτη φράση του δικτάτορα.
Ύστερα από δύο χρόνια, ο Τζον Κένεντι θα υπογράψει το εμπορικό εμπάρκο των ΗΠΑ στην Κούβα. Νωρίτερα, όμως, είχε ζητήσει από τον επικεφαλής του γραφείου τύπου, Πιέρ Σάλινγκερ, να του βρει «1.000 Petit Upmanns», τα περίφημα κουβανέζικα πούρα.
Όταν ο Σάλινγκερ έφθασε στον Λευκό Οίκο την επομένη στις 8 το πρωί, ο Κένεντι ζήτησε να πάει αμέσως στο γραφείο του, ο Σάλινγκερ τού είπε ότι βρήκε 1.200 πούρα, και ο Κένεντι έβγαλε μια κόλλα χαρτί από το συρτάρι και υπέγραψε το εμπάρκο. Όλα τα πράγματα με τη σειρά τους, σοβαρά και λιγότερο σοβαρά.
σχόλια