Η καθημερινότητα μας αναγκάζει να συνηθίσουμε εικόνες που κανονικά δεν θα έπρεπε. Η κρίση μάς έχει κάνει ακόμα πιο σκληρούς κι ανθεκτικούς στον ξεπεσμό του συνανθρώπου μας. Έτσι, επιτρέπουμε καταστάσεις για τις οποίες πραγματικά θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Όπως όταν αναζητείται τροφή στα σκουπίδια. Συγκινούμαστε, όμως, περισσότερο απ’ τη διάθεση για προσφορά ορισμένων ανθρώπων. Ειδικά αυτών που στο τέλος δεν τους μένει τίποτα.
Ο κύριος Σπύρος ήρθε πριν από πολλά χρόνια απ’ την Κέρκυρα στην Αθήνα. Δεν του πήγαν τα πράγματα όπως τα περίμενε. Παρ’ όλα αυτά, είχε μια αδυναμία: τους σκύλους. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κατέβαινε καθημερινά την οδό Μητροπόλεως και τάιζε τ’ αδέσποτα με ό,τι μάζευε από ιδρύματα και απ’ τα σκουπίδια. Για τ’ αδέσποτα και τους φιλόζωους της περιοχής είναι ένας ήρωας. Για τους υπόλοιπους, μια ευ- γενική φιγούρα, ένας μύθος της γειτονιάς, που την κρατά ζωντανή. Για κάποιους ήταν ένας άγιος της πόλης. Και αυτό δεν του το συγχώρεσε ο άγιος της Μητρόπολης.
Την Πέμπτη τα ξημερώματα ο κ. Σπύρος έψαχνε στους κάδους για να βρει τίποτα αποφάγια για τ’ αδέσποτα. Σύμφωνα με τον ίδιο και το Σωματείο Σεβασμού Ζωής, τον πλησίασαν ένας απ’ τους ιερείς του καθεδρικού ναού μαζί με δύο ψωμωμένους νεωκόρους και τον διέταξαν, ελέω Θεού, ν’ απομακρυνθεί από τον κάδο. Ο κ. Σπύρος αρνήθηκε, με το επιχείρημα πως οι κάδοι δεν ανήκουν στην εκκλησία. Λάθος του! Πάτερ, νεωκόροι και η οργή του Κυρίου πήραν τον νόμο στα χέρια τους και γέμισαν μελανιές τον ταλαίπωρο άνθρωπο. Για κακή τύχη του ιερέα, το σωματείο μάζεψε πάνω από διακόσιες υπογραφές για την απομάκρυνσή του απ’ το ναό. Απ’ ό,τι μας ενημέρωσε ήδη, η Αρχιεπισκοπή επικοινώνησε μαζί τους και τους διαβεβαίωσε ότι θα επιληφθεί του θέματος. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, λοιπόν, ώστε, μαζί με τον κ. Σπύρο, να δικαιωθούν τ’ αδέσποτα και όλοι αυτοί οι πιτσιρικάδες που ο παπάς τούς έδιωχνε απ’ την πλατεία όπου έπαιζαν ποδόσφαιρο, κατηγορώντας τους στην αστυνομία ότι, παράλληλα με τα κόρνερ, πουλάνε και ναρκωτικά.
σχόλια