• Πολλάχρόνια περνάω από αυτόν το δρόμο (πόσαπολλά - καλύτερα να μην πω). Όμως μόνολίγες μέρες την άνοιξη είναι ένδοξος.Ξαφνικά, μέσα σε μία νύχτα ανθίζουνε τασπάρτα. Κίτρινες φλόγες πυρπολούν τιςλόγχες τους.
• Οταπεινός δρόμος γίνεται θρίαμβος. Όλοτον άλλο χρόνο είναι μία σειρά απόλακκούβες και σαμάρια, ένας από τουςχιλιάδες ανώνυμους κακοσυντηρημένουςεπαρχιακούς δρόμους. Πρέπει να προσέχειςτο οδόστρωμα, κρύβει εκπλήξεις. Γρήγοραδεν μπορείς να πας - εκτός από τις τρύπεςέχει και λάθος κλίσεις. Ρωμαίικος δρόμοςμε τα όλα του.
• Αλλάόταν ανθίσουν τα σπάρτα μεταμορφώνεται.Γίνεται πρόσβαση στον Παράδεισο, σεάλλο κόσμο.
• Έτσικαι η ζωή των περισσότερων ανθρώπων.Κάποια στιγμή φωτίζεται, γίνεται λαμπερήκαι μετά σβήνει. Τα νιάτα, ο έρωτας, ητύχη μπορούν να μεταβάλλουν τον πιοασήμαντο σε βασιλιά. Για λίγο. Και μετάεπιστρέφει στην ανωνυμία του.
• Θυμάμαιτα σπάρτα της παιδικής μου ηλικίας. Τώρατα βλέπω να περνάνε από τα παράθυρα τουαυτοκινήτου. Τότε ήταν σπάνια τααυτοκίνητα, αλλά εμείς τρέχαμε. Και(μάλλον λάθος θα κάνω) έχω την αίσθησηότι εκείνα τα χρόνια τα σπάρτα φεύγανεπιο γρήγορα.
• Τώραμόνο στον ύπνο μου μπορώ να τρέξω. Σταόνειρα παραμένω ελαφρός και γρήγορος,το παιδί που συναγωνιζόταν τον άνεμο.Το πρώτο πράγμα που γερνάει στον άνθρωποείναι τα πόδια του, το πρώτο που χάνεταιείναι η ελαφράδα, η ελαστικότητα, τοπήδημα του ζαρκαδιού.
• Πέρασατόσες φορές από αυτόν το δρόμο! Σανταινία με φοντί, τα περάσματα. Ερωτευμένοςνέος, πολυάσχολος μεσήλικας - με ποδήλατο,μηχανή, ανοιχτό αυτοκίνητο, κλειστήλιμουζίνα. Πάντα τα σπάρτα με ξάφνιαζαν,σαν απροσδόκητο θαύμα.
• Α,μα τώρα πια δεν έχουμε καιρό για θαύματα- έχουμε σοβαρές ασχολίες, δουλειές,εκλογές. Ωστόσο, μέσα σε όλα τα σοβαράκαι τα σημαντικά, αφήστε ένα άνοιγμαγια το αναιδές κίτρινο των σπάρτων.Έτσι, για να νιώσετε ζωντανοί...
σχόλια