«Ο Μάκης μιλάει για όλους και για όλα»

«Ο Μάκης μιλάει για όλους και για όλα» Facebook Twitter
0

Τορήμα «crawl», όταναναφέρεται σε βρέφος, σημαίνει«μπουσουλάω». Στο στρατό, πάει ναπει και «σέρνομαι».

Τονόρο έχει υιοθετήσει εδώ και κάμποσαχρόνια και η τηλεόραση. Τον έχει μετατρέψεισε... ουσιαστικό (οξύμωρο, στ' αλήθεια,γι' αυτό που πρεσβεύει...), και μ' αυτόνεννοεί εκείνα τα γραμματάκια που«τρέχουν» ή «σέρνονται» ή«μπουσουλάνε» στο πάνω ή κάτωμέρος της οθόνης, σχηματίζοντας λέξειςκαι μικρές προτάσεις, συνήθως προς άγρανπελατών.

Τιςμέρες αυτές του μεγάλου πολιτικο-δημοσιογραφικούσκότους, ένα τέτοιο (θα το γράψω ελληνικά)«κρόουλ» εντυπώθηκε σαν εφιάλτηςστη μνήμη μου (μιλάω σαν κομπιούτερτώρα!) και έχει αναστατώσει το... σκληρόμου δίσκο. Ήταν, στην τηλεόραση τουAlter, η μόνιμα επαναλαμβανόμενηφράση - κάτι σαν απειλή: «Σε λίγο, οΜάκης μιλάει για όλους και για όλα».Πότε έκανε κάτι διαφορετικό; Και πότε,αλήθεια, απουσίασε από κάποιο από ταεμπορικά τηλεοπτικά κανάλια, έστω καισαν φωτεινό, λυτρωτικό διάλειμμα;

Δενείναι όμως το θέμα της στήλης σήμερα «οΜάκης», ούτε και θα πάρω θέση σ' αυτήτην «ιστορία χαβούζας» που έχειβρομίσει το «περιβάλλον» ολονώνμας. Το θέμα μου είναι το «κρόουλ».Πιο συγκεκριμένα, η πικρή αλήθεια του.Ότι σ' αυτόν τον τόπο καταντήσαμε οΜάκης και κάθε Μάκης να μιλάει «γιαόλους και για όλα».

Κιαν ο αυτοαποκαλούμενος «Δημοσιογράφος»,σε τρίτο πρόσωπο, έχει «αγκαζάρει»πρώτο τραπέζι πίστα, και μάλιστα μεσύστημα rotation (όπως οανεκδιήγητος Φερέρ της ΑΕΚ) σε όλα σχεδόντα ιδιωτικά κανάλια, οι «άλλοι Μάκηδες»της Ελλάδας βρίσκονται και αυτοί πιαστον περίγυρο του καθένα μας. Σαςπεριγράφω την τακτική τους, για νασυνειδητοποιήσετε πόσο «γνώριμοι»μας είναι. Κυρίαρχο «στοιχείο»τους είναι αυτό που οι Άγγλοι θα ονόμαζαν«bullying theaudience» - σε ελεύθερημετάφραση, «απενεργοποιώντας τονσυνομιλητή σου, πουλώντας νταϊλίκι καιασκώντας επιθετική τακτική».

Αυτότο «στοιχείο», του bullying,επιτρέπει στους «Μάκηδες» τηςκοινωνίας μας να λένε ό,τι θέλουν, γιαόποιον θέλουν και όποτε θέλουν, με τηβεβαιότητα ότι they willalways get awaywith it - δηλαδήότι πάντα θα τη γλιτώνουν. Θα σπιλώνουνυπολήψεις, προσποιούμενοι ταυτόχροναότι ο δικός τους βίος, η δική τους πολιτείαδεν έχουν το παραμικρό ψεγάδι. Θααδιαφορούν όταν τύχει κάποια στιγμή οι«καταγγελίες» τους να πέσουν στοκενό, ή όταν εκείνοι που «καταστράφηκαν»από αυτές αθωωθούν στα δικαστήρια. Το«μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου...»ήταν ανέκαθεν μια από τις πιο αποκρουστικέςταμπέλες που υπάρχουν σ' αυτόν τοδύσμοιρο τόπο... Τον τόπο που έμαθε νααποδέχεται εξολοκλήρου πια τις «μισέςαλήθειες» και, αρκούμενος σ' αυτές,να τις παρουσιάζει πολλές φορές ακόμακαι ως... προτέρημά του.

Μετέτοιες «μισές αλήθειες» των ανάτην επικράτεια «Μάκηδων»:
• πλάθουμεκαι αναπλάθουμε την εξωτερική μαςπολιτική (Αιγαίο, Κυπριακό, Μακεδονικό,όλα στο ημίφως...),
• διεκδικούμεκαι (δυστυχώς) αποσπούμε στο τέλος τηνψήφο των απλών ανθρώπων του καθημερινούμόχθου που, μην έχοντας από πού αλλούνα πιαστούν (για τις συντάξεις τους,για τη στοιχειώδη κοινωνική φροντίδαπου δικαιούνται), αρκούνται έστω στο...μισό.
• «μεταρρυθμίζουμε»την παιδεία, «εξυγιαίνουμε» τηνυγεία, «αναμορφώνουμε» τηδικαιοσύνη, «εμπλουτίζουμε» τονπολιτισμό, «καθαρίζουμε» τιςπόλεις μας, «προστατεύουμε» ταδάση, και, βεβαίως, με «μηδενικήανοχή» «καταπολεμούμε» τηναδιαφάνεια και τη διαφθορά.

Τεράστιος,και σαν να μην κλείνει ποτέ, ο κύκλος.Πόσοι και πόσοι δεν παρελάσαμε από τις«εκπομπές» (αερίων;) του «κάθεΜάκη» ώστε σήμερα να είμαστε όλοιπερίπου συνοδοιπόροι (αν όχι καισυνένοχοι) σ' αυτή την τρέλα τού «μιλάειγια όλους και για όλα»; Πόσοι δενσυμπράξαμε, ακόμα και διά της μακρόθεν«παρουσίας» μας, στην επώαση αυτούτου Αυγού; Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε τηκραυγή του Μάνου Χατζιδάκι όταν έναπαρόμοιο με τα σημερινά -ως προς το«Πρώτο Θέμα» και ό,τι αυτό πρεσβεύεικαι σέρνει (crawl) μαζί του-φαινόμενο, εκείνο του «αυριανισμού»,είχε μπει σαν καλπάζων καρκίνος στη ζωήμας και απλώθηκε παντού;

Ίδιαχαρακτηριστικά είχαν και οι τότε«Μάκηδες». Ίδιες πρακτικές. Ίδιαcrawl διαπερνούσαν τηνκαθημερινότητά μας, απειλώντας τηδιαρκώς με «τρομακτικές αποκαλύψεις».Ο έντυπος φορέας εκείνου του χτικιούμπορεί να συρρικνώθηκε σήμερα σεκυκλοφορίες για... λύπηση. Όμως, το Αυγόείναι εκεί. Ζωντανό. Και γεννάει ακόμα,αυτούς που «σέρνονται» (crawl)πάνω και κάτω από τα δελτία των 8, μιλώνταςγια όλους και για όλα!...

Στήλες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ