Ο «Σερ»

Facebook Twitter
0

Κυκλοφορεί τελευταίως εν Αθήναις άτομο διακεκριμένο και πολυτιτλούχο. Μέλος επτά ή δέκα Ακαδημιών, κάτοχος τίτλου ευγενείας (Sir!), σύμβουλος βασιλέων, διδάκτωρ και καθηγητής πολλών και φημισμένων πανεπιστημίων. Οι πρώτες εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν με ομοβροντίες δεκάδων τίτλων και αξιωμάτων, τόσο που να προκαλέσουν κατάπληξη.

Γιατί ορισμένοι άνθρωποι σαρώνουν τα παράσημα, τους τίτλους και τις διακρίσεις (ο περί ου ο λόγος πρέπει να έχει πάνω από πενήντα) και άλλοι, εξίσου ή και περισσότερο αξιόλογοι, δεν έχουν τίποτα να κρεμάσουν στο στήθος τους ή να παρατάξουν εμπρός ή πίσω από το όνομά τους; Δεν είναι τυχαίο. Οι διακρίσεις πάνε σε αυτόν που τις επιζητεί. Οι σεμνοί και ουσιαστικοί δεν τρέχουν πίσω από μετάλλια και κορδέλες - και, αν τους προταθούν, συνήθως αρνούνται.

Μπορεί να είναι πραγματικά σημαντικός - αλλά για την Ελλάδα φοβάμαι πως «έκαψε» ο ίδιος τον εαυτό του. Μάλλον δεν θα του έχει πει κανείς πως σ' αυτήν τη χώρα είχαμε μόνο έναν «Σερ», τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Αυτό τον τίτλο τού τον έδωσε ο λαός για τη λεβεντιά του και την φυσική του ευγένεια. Ένας μόνο Σερ στην Ελλάδα, αντίθετα με την Αγγλία όπου παράγονται κάθε χρόνο με τη σέσουλα. Μέχρι και αγροίκοι ποδοσφαιριστές και μαστουρωμένοι ροκάδες τιμήθηκαν με αυτό τον τίτλο.

Αν ένα καλό έχει αυτός ο λαός, είναι πως δεν θαμπώνεται με τίτλους, λιλιά και χάντρες. Αντίθετα, είναι πάντα δύσπιστος και σκωπτικός. Οι γαλαζοαίματοι βασιλείς που μας κυβέρνησαν για ενάμιση σχεδόν αιώνα ποτέ δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μία Αυλή με αξιωματούχους και τιτλούχους. Η πυραμίδα των ευγενών δεν οικοδομήθηκε εδώ, παρόλες τις προσπάθειες των εστεμμένων. Κι όποιος το έπαιζε αριστοκράτης γινόταν αντικείμενο λοιδορίας πίσω από την πλάτη του - καμιά φορά και κατάφατσα.

Ο Σερ Τάδε θα ήταν καλύτερα να λεγόταν κύριος Τάδε και να παρουσιαζόταν απλά και ταπεινά, χωρίς φρου φρου και αρώματα. Ο λόγος του θα έπαιρνε κύρος από τα ίδια του τα λεγόμενα. (Προς το παρόν, εκστομίζει κοινοτοπίες και κινδυνολογίες.) Είναι περίεργο πως μερικοί -κατά τεκμήριο ευφυείς- άνθρωποι πυροβολούν το ίδιο τους το πόδι (για να χρησιμοποιήσω έναν αγγλισμό...).

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ