«Τουρισμός: Περήφανη "ναυαρχίδα" ή "γαλέρα-κάτεργο";» ονομαζόταν το ρεπορτάζ του Θοδωρή Αντωνόπουλου, όπου επιχειρούσε να σκιαγραφήσει την κατάσταση στον κλάδο αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Ο Harlan είχε κάποιες ενστάσεις: «O τίτλος, όπως και ολόκληρο το άρθρο, μπερδεύει δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι η σημασία του τουρισμού για τη χώρα μας. Το δεύτερο, οι εργασιακές συνθήκες στον τομέα του τουρισμού. Και τα δύο θέματα είναι σημαντικά, αλλά δεν παύουν να είναι εντελώς ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Γιατί ο εργαζόμενος που λιώνει στα 10ωρα, ανασφάλιστος και χωρίς να ξέρει πότε και αν θα πληρωθεί, αδιαφορεί εντελώς για το αν ο τουρισμός προσφέρει το 5%, το 10% ή το 40% στο ελληνικό ΑΕΠ.
»Το θέμα των εργασιακών συνθηκών είναι θεωρητικά εύκολο: υπάρχει εργατική νομοθεσία και αυτή πρέπει να τηρείται παντού, σε όλους τους κλάδους, σε όλες τις επιχειρήσεις. Φυσικά, και στον τουρισμό. Στις εργασιακές συνθήκες ο τουρισμός δεν (θα έπρεπε να) διαφέρει από κανέναν άλλο επαγγελματικό κλάδο. Το κράτος τον επιδοτεί έμμεσα, παραλείποντας τους ελέγχους, όπως θα 'πρεπε να κάνει. Όταν οι εργοδότες ξέρουν ότι τον νόμο δεν θέλει να τον επιβάλει κανένας, θα αυθαιρετήσουν βάναυσα εναντίον των εργαζομένων. Οπότε στο σκέλος των εργασιακών συνθηκών το ερώτημα είναι αν γίνεται εφαρμογή των νόμων ή όχι. Όλα τα άλλα στο στυλ "μου αρέσει το επάγγελμά μου, με σέβονται, τους σέβομαι, μπορώ, θέλω... κ.λπ." είναι δευτερεύοντα. Απαίτηση (οφείλει να) είναι η πλήρης, καθολική εφαρμογή των νόμων. Όχι θεωρητικολογίες.
»Το άλλο σκέλος (άσχετο με τα εργασιακά, αλλά εξίσου σημαντικό) αφορά το κατά πόσο προσφέρει ο τουρισμός ως κλάδος στο ελληνικό ΑΕΠ. Στο άρθρο παρατίθενται τα νούμερα του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων. Πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι ο τουρισμός αποτελεί το 99,99% της ελληνικής οικονομίας. Για να μη μιλήσουμε για το πώς βγάζουν αυτά τα στατιστικά νούμερα οι "εκτιμήσεις των ειδικών". Η ΤτΕ, δηλαδή το επίσημο "ταμείο" της χώρας μας, δίνει πολύ πιο χαμηλά νούμερα για τον τουρισμό. Στα δικά μου μάτια, η ΤτΕ είναι 100 φορές πιο αξιόπιστη από τον κάθε σύνδεσμο επαγγελματιών που προωθεί τα συμφεροντάκια του».
☛ Ο Νικόλας Σεβαστάκης στο άρθρο του με τίτλο «Η δυσφορία με την κριτική» υποστήριξε πως η εκάστοτε κυβέρνηση σε καιρό δημοκρατίας είναι πάντοτε υπόλογη, άρα οφείλει να μη δυσανασχετεί με την κριτική. Ο Βαγγέλης συμπληρώνει: «Η αστική δημοκρατία έχει ένα μεγάλο προσόν: δεν βασίζεται στην αλήθεια, η οποία στην πράξη συχνά ανατρέπεται, βασίζεται στην ανθεκτικότητα, την οποία επιτυγχάνει αφήνοντας πολλές δυνάμεις να ενεργούν παράλληλα.
»Για τα ολοκληρωτικά συστήματα, που βασίζονται στην αλήθεια και άρα σε έναν κεντρικό σχεδιασμό που την υπηρετεί, κριτική σημαίνει εκ θεμελίων αμφισβήτηση του συστήματος. Για τον κομμουνιστή, όποιος δεν είναι μαζί του, είναι εναντίον του. Ο καπιταλισμός, αντίθετα, αντί να βλέπει παντού εχθρούς, βλέπει ευκαιρίες. Σου λέει, όποιος δεν είναι εναντίον μου, είναι μαζί μου. Αντί να παλεύει μάταια να φιμώσει την κριτική, την αφομοιώνει. Πρόκειται για μια προσέγγιση ασύγκριτα πιο εξελιγμένη».
☛ Ο ακαδημαϊκός και ομότιμος καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Μιχάλης Τιβέριος, μιλώντας στον Γιάννη Πανταζόπουλο, σχολίασε τις αρχαιολογικές ανασκαφές σε Αμφίπολη και μετρό Θεσσαλονίκης, καθώς και όλα τα νοσηρά φαινόμενα της ελληνικής πραγματικότητας, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πως «δεν είμαστε περιούσιος λαός, εμείς σκοτώσαμε τον Καποδίστρια». Ο Άγελος σχολιάζει: «Είναι συνταρακτικό να αναλογίζεται κανείς ότι όντως η δολοφονία ενός πολιτικού πριν από 180 χρόνια περίπου επηρεάζει τις τύχες μας σήμερα. Ένα πιστόλι εκπυρσοκρότησε τότε και οι επενέργειες αυτού του συμβάντος καθορίζουν τη ζωή μιας κοινωνίας σήμερα. Η Ιστορία είναι μια εκπληκτική επιστήμη. Η Αρχαιολογία σπουδαίο εργαλείο. Και η αυτοκριτική αυτό που χρειαζόμαστε οι Έλληνες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο».
☛ «Πραγματικό ταλέντο ή επικοινωνιακό πυροτέχνημα;» αναρωτιόταν ο Άγγελος Κλειτσίκας στο άρθρο του για την Ariana Grande, με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της άλμπουμ. Ο smurf100 απαντά: «Γιατί να μην της είναι αρκετή η φωνή μαζί με μερικά catchy tunes, όταν τελειώσουν τα "τρικ", όπως λέτε; Αν η Grande συνεχίσει τα ποπ χιτάκια, συνδυασμένα με τις ομολογουμένως πολύ καλές φωνητικές της ικανότητες, αυτό θα είναι αρκετό για να εξασφαλίσει, μέχρι την ηλικία των 30 τουλάχιστον, την προτίμηση των teens και pre-teens της Αμερικής. Δείτε, δε, και τη Mariah Carey, με την οποία πολλοί έχουν συγκρίνει επανειλημμένα την Grande: αναρίθμητα πιασάρικα pop hits, παρόμοια μεταξύ τους, και μια καταπληκτική φωνή (που πλέον έχει αρχίσει να ξεθωριάζει). Ε, μια χαρά επιτυχία έκανε μέχρι τα 35 της».
