☛ «Γιατί το "1 Ευρώ" του Bloody Hawk είναι ο καλύτερος ελληνικός ραπ δίσκος που βγήκε φέτος» εξηγούσε ο M. Hulot με αφορμή τη νέα κυκλοφορία του Έλληνα ράπερ και ο χρήστης Just a listener υποστήριξε σχετικά με τα σχόλια περί αντιγραφής του κομματιού από το «How much a dollar cost» του Κέντρικ Λαμάρ: «Εμένα μου φαίνεται ως πηγή έμπνευσης παρά αντιγραφή, αν υπάρχει σύνδεση μεταξύ των δύο τραγουδιών. Μόνο ο Bloody Hawk μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Άλλωστε και ο Λαμάρ από τη Βίβλο εμπνεύστηκε το κομμάτι, γι' αυτό ο θρησκευτικός χαρακτήρας είναι έντονος. Με την πληθώρα ερεθισμάτων που δέχεται ένας καλλιτέχνης σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει παρθενογένεση σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, πόσο μάλλον για αυθεντικούς καλλιτέχνες όπως ο Bloody, που από τη φύση τους είναι ευάλωτοι σε περισσότερα ερεθίσματα συγκριτικά μ' εμάς τους υπόλοιπους. Επίσης, το στόρι συνάντησης με ηλικιωμένους επαίτες συναντάται τόσο συχνά σε μυθιστορήματα, διηγήματα και τραγούδια, που είναι άδικο να κατηγορηθεί κάποιος για αντιγραφή».
☛ Αυτή την περίοδο έχει ανοίξει ξανά η αντιπαράθεση για τις αρχαιότητες στο μετρό της Θεσσαλονίκης. Ο Γιάννης Πανταζόπουλος κατέγραψε το χρονικό της υπόθεσης και συνομίλησε με την αρχαιολόγο Μαρία Βλαζάκη και τον δήμαρχο της πόλης Κωνσταντίνο Ζέρβα. Ο χρήστης whatyouseeiswhatyouget σχολίασε: «Η απόσπαση αρχαίων και η επανατοποθέτησή τους το 2019 φαντάζει γελοία και παρωχημένη. Ο αρχαίος πλούτος της πόλης ήταν γνωστός και το μετρό σχεδιάστηκε με αυτό ως γνώμονα. Ότι θα ήταν δηλαδή μια εξαιρετική ευκαιρία για ένα σύγχρονο έργο που θα δημιουργούσε ένα υπόγειο μουσείο "κατά χώραν" αρχαιοτήτων εξαιρετικής πολιτιστικής αξίας. Απόσπαση και επανατοποθέτηση αρχαιοτήτων θα γινόταν και στον σταθμό Αγίας Σοφίας, αλλά ξαφνικά τα μισά αρχαία δεν χωράνε, οπότε θα μείνουν στις αποθήκες. Είναι αστείο ότι διάφοροι συντηρητικοί κύκλοι κόπτονται για τη βυζαντινή κληρονομιά της πόλης επιλεκτικά. Έτσι κι αλλιώς, για να γίνει η απόσπαση θα πρέπει να δεσμευτούν νέα κονδύλια, να γίνουν νέες μελέτες, γνωστοί μηχανικοί ήδη τρίβουν τα χέρια τους. Η Θεσσαλονίκη έχει υποφέρει αρκετά με αυτό το έργο. Αν είναι να ολοκληρωθεί, ας ολοκληρωθεί σωστά, με σεβασμό στο παρελθόν, να μείνει τουλάχιστον κάτι από τον υπόγειο κόσμο της πόλης. Και για τις επιχειρήσεις που έκλεισαν στη Βενιζέλου, στη Δελφών, για την καθημερινή πολύχρονη ταλαιπωρία του κόσμου και για τις ατελείωτες λαμαρίνες που βλέπουν τα μάτια μας τόσα χρόνια, είναι αργά. Να γίνει το μετρό με τα αρχαία εκεί όπου ανήκουν».
☛ Η Βίβιαν Στεργίου έγραψε για «το διάβασμα σε τρένα, αεροπλάνα και σημεία αναμονής» μετά από ένα ταξίδι της στη Γερμανία. Ο χρήστης τυχαίος περαστικός σημείωσε: «Εξαιρετικό άρθρο. Νιώθω ακριβώς έτσι με τα βιβλία μου, όντας βιβλιόφιλος από μικρός. Τα κουβαλάω μαζί μου κάποια από αυτά, τα αγαπώ, τα φροντίζω. Βέβαια, ένα αγαπημένο μου βιβλίο είναι φθαρμένο και του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Πρόκειται για τον Υπνοβάτη της αδικοχαμένης Μαργαρίτας Καραπάνου. Το έχω αγοράσει από παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι, είναι από τις πρώτες εκδόσεις. Γράφει "τρίτη ανατύπωση, ημερομηνία κυκλοφορίας 1988" (η πρώτη έκδοση ήταν το 1985) και στο εξώφυλλο έχει ζωγραφιά του Αλέκου Φασιανού. Είναι φθαρμένο και πολυκαιρισμένο, αλλά το αγαπώ πολύ. Επίσης, ένα βιβλίο που αγαπώ υπερβολικά πολύ και το κουβαλώ καθημερινά μαζί μου είναι η συλλογική έκδοση των ποιημάτων της Κατερίνας Γώγου, μικρή, εύχρηστη έκδοση, σε μικρό σχήμα. Παίρνω δύναμη όποτε διαβάζω κάποιο ποίημα από κει, γι' αυτό το κουβαλώ πάντα μαζί μου. Κι ένα άλλο βιβλίο που κουβαλάω (σχεδόν) πάντα μαζί μου είναι το Καθώς Ψυχορραγώ του Φόκνερ. Λατρεύω τα βιβλία, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου».
☛ «Όταν η κόρη μου αποφάσισε να γίνει χορτοφάγος» ήταν ο τίτλος του άρθρου της Twominutes Angie και ο χρήστης ΕΜ ΤΙ σχολίασε: «Ευχαριστώ για το άρθρο, ήρθε την κατάλληλη στιγμή! Η μικρή μου κόρη, 7 ετών, μας ανακοίνωσε ότι θέλει να είναι οριστικά πια χορτοφάγος και πρέπει να το συζητήσουμε με την παιδίατρο για το πόσο επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Οι μόνες ζωικές πρωτεΐνες που παίρνει είναι από τα γαλακτοκομικά και πίεσα λίγο και για το αυγό. Η μεγάλη, 10 ετών, έχει πρόβλημα με τη γλουτένη και όλα τα γαλακτοκομικά, τα μοσχάρια και άλλα κρέατα, τα οποία κι αυτή απεχθάνεται. Τους αρέσει το φαγητό, δεν έχουμε τέτοιο θέμα. Παρότι είμαι περήφανη για την επιλογή τους –είναι καθαρά ethical–, είναι πια μεγάλη ιστορία το τι θα φάμε, ακόμα και το πρωί. Πρέπει να αλλάξουμε διατροφικές συνήθειες (γενικά ως τώρα μαγειρεύαμε στο σπίτι ιταλικά και όχι ελληνικά μαγειρευτά, καθότι, μεταξύ άλλων, είναι βαριά για τα παιδιά). Νομίζω πως ιδανικά θα ήθελα να ακολουθήσω τον Yotam Ottolenghi, αλλά πραγματικά δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε τη διάθεση για μαγειρέματα. Επίσης, δεν μου αρέσει να στοκάρω φαγητό, ούτε παρασκευάσματα στην κατάψυξη. Μήπως έχετε κάποια ιδέα να μου προτείνετε;».
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια