ΤΟΥΣ ΘΕΡΜΟΥΣ ΜΗΝΕΣ του καλοκαιριού οι έγκυροι πολιτικοί αναλυτές του Τύπου πέρασαν τον χρόνο τους διαχωρίζοντας τα τρίρεύματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης: οι «μεταρρυθμιστές», οι «κοινωνιστές» και οι ενδιάμεσοι. Οι πρώτοι θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, να πάρουν σκληρές αποφάσεις, να διώξουν το τέρας της παλιάς Ελλάδας και ν’ αναστήσουν όλα εκείνα τα ιδεώδη που μας χαρακτηρίζουν απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σε αυτούς συγκαταλέγονται οι Μόσιαλος, Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου. Οι «κοινωνιστές» θέλουν να γίνουν οι αλλαγές, αλλά δεν θέλουν να διαταραχτεί ο κοινωνικός ιστός. Να μη θυμώνουν οι ταξιτζήδες, να μην αναστατώνονται οι φαρμακοποιοί και, προς Θεού, να μην στενοχωριέται ο δημόσιος τομέας. Ο κ. Παπουτσής, ο Παντελής Οικονόμου κ.ά. αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτού του μπλοκ. Οι ενδιάμεσοι, με προεξάρχοντα τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών, Βαγγέλη Βενιζέλο, προσπαθούν να πετύχουν τη μαγική ισορροπία μεταξύ των μελών της κυβέρνησης και της έκρυθμης κοινοβουλευτική ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
Διαβάζοντας την παραπάνω παράγραφο, καταλαβαίνουμε γιατί φτάσαμε, δύο μήνες περίπου μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, στο σημείο να μας λένε οι λογιστές ότι και την έκτη δόση να πάρουμε, δεν πρόκειται να κλείσουμε τις τρύπες του ελλείμματος για το φθινόπωρο.
ΘΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ ότι η «μάχη» για να περάσει το Μεσοπρόθεσμο ήταν μεγάλη. Το περίεργο με τις ελληνικές κυβερνήσεις, όμως, είναι πως θεωρούν ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να ψηφίζουν τα νομοσχέδια. Μετά αυτά, απ’ τη χαρά τους, θα εφαρμοστούν μόνα τους. Οι υπουργοί πέρναγαν την ώρα τους δηλώνοντας στις εφημερίδες πως κατέστρεψαν το πολιτικό μέλλον τους με τα αντιλαϊκά μέτρα που ενέκριναν. Πρώτος απ’ όλους ο υπουργός Οικονομικών. Αντί να σπάνε τα κεφάλια τους να δουν πώς θα γίνει ο νόμος πράξη, σκεφτόντουσαν τα συγκινητικά λόγια που θα ομόρφαιναν το κεφάλαιο «Μεσοπρόθεσμο» στα απομνημονεύματά τους.
Είναι δυνατόν να υποστηρίζουν γενικοί γραμματείς υπουργείων ότι δίνουν εντολές στα υπουργεία τους και δεν τις εκτελεί κανείς, επειδή για κάποιον λόγο στο Δημόσιο έχει ξεσπάσει «λευκή απεργία»; Κρίμα τα 3.000 δακρυγόνα που δαπάνησε ο «κοινωνιστής» Παπουτσής εκείνο το διήμερο στο Σύνταγμα.
ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ κυβέρνηση να διαχειρίζεται ένα προβληματικό σχέδιο, τότε φτάνουμε στα σημερινά αποτελέσματα. Το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο δημιούργησαν έναν εισπρακτικό μηχανισμό και όχι μια αναδιαρθρωτική μηχανή. Είχαμε τη μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουμε κάποια βήματα μπροστά (στα μάτια των δανειστών μας πάντα, μην ξεχνιόμαστε) και να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία της αναδιανομής των οικονομικών δεδομένων της Ευρώπης. Την ώρα που όλοι οι άλλοι θα έπεφταν, εμείς θα ήμασταν σταθεροί και η νέα οικονομική πολιτική θα μας έδινε κλοτσιά προς τα πάνω.
Εξάλλου, τώρα μας ζητάνε ν’ αλλάξουμε σε δέκα ημέρες τόσα, όσα δεν αλλάξαμε σε δύο χρόνια. Βλέποντας την αγορά να παραλύει, την κοινωνία να συγκρούεται και τους Ευρωπαίους να κοιμούνται, μου δημιουργείται η πεποίθηση ότι η μόνη μεταρρύθμιση που θα καταφέρει να περάσει αυτή η κυκλοθυμική κυβέρνηση είναι από το ευρώ στη δραχμή. Δεν είναι τυχαίο ότι η Άννα Διαμαντοπούλου μάς το πέταξε ως απειλή απ’ το βήμα της Βουλής.
σχόλια