Δυοδεκαετίες πριν, το αξέχαστο φθινόπωροτου 1989, χρειάστηκαν μόνο 8 εβδομάδες:όλα ξεκίνησαν με την πτώση του τείχουςτου Βερολίνου το Νοέμβριο και τέλειωσανμε την εκτέλεση του Ρουμάνου δικτάτοραΤσαουσέσκου τα Χριστούγεννα της ίδιαςχρονιάς. Μια σειρά κομμουνιστικάκαθεστώτα ανατράπηκαν, αλλάζοντας τοχάρτη της Ευρώπης.
Τοτελευταίο τρίμηνο του 2008 είναι για τονκόσμο και την Ελλάδα μια ανάλογη εποχή.Τον Οκτώβριο η κατάρρευση τουχρηματοπιστωτικού συστήματος στις ΗΠΑκαι η διεθνής οικονομική κρίση διέψευσεπαταγωδώς τη θεωρία που ήθελε τηνανθρωπότητα να βαδίζει συνεχώς προς ταμπρος, κινούμενη από την περίφημη «αγορά»που θα αυτορρυθμιζόταν προσφέρονταςευημερία σε όλους. Μια οικονομική κρίσηδεν προσφέρεται για τηλεοπτική κάλυψηκαι οι συνέπειές της δεν έχουν ακόμηγίνει ιδιαίτερα αισθητές, στην Ελλάδατουλάχιστον. Πρόκειται όμως για γεγονόςανάλογης σημασίας με την πτώση τουτείχους του Βερολίνου:ο νεοφιλελευθερισμόςκυριάρχησε στην παγκόσμια σκέψη καιστις κυβερνητικές πρακτικές για περίπου30 χρόνια.
Ήταναναπόφευκτο οι ΗΠΑ, απ' όπου είχανξεκινήσει όλες οι σχετικές θεωρίες, ναβρεθούν στο μάτι του κυκλώνα. Η Ουάσινγκτονκαι η Γουόλ Στριτ χάνουν σταδιακά τηνπρωτοκαθεδρία στις παγκόσμιες πολιτικέςκαι οικονομικές εξελίξεις και αυτόισοδυναμεί με σεισμική δόνηση πουτραντάζει όλο τον πλανήτη. Η εκλογή τουΜπάρακ Ομπάμα είναι ακριβώς η τελευταίαπροσπάθεια της Αμερικής να διατηρήσειτην παγκόσμια επιρροή της, προβάλλονταςένα διαφορετικό ανθρώπινο πρόσωπο. Τογεγονός όμως ότι ένας μαύρος καταταλαμβάνειτο Λευκό Οίκο που οι πρόγονοί του είχανχτίσει δουλεύοντας -κυριολεκτικά- σανσκλάβοι έχει ιστορική σημασία.
Μετη σειρά της, η νίκη του Μπάρακ Ομπάμαδεν θα ήταν εφικτή χωρίς ένα νέο μέσοπου έχει ήδη αλλάξει δραματικά τηνεπικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, τοντρόπο που εργάζονται, πληροφορούνταιγια όσα συμβαίνουν γύρω τους αλλά καιδρουν. Μετά από 400 χρόνια η περίοδος τηςεφημερίδας τελειώνει, παρασύρονταςμαζί της έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης: ηεποχή «εγώ μιλάω εσύ άκου» έχει περάσειοριστικά.
ΣτηνΕλλάδα το τέλος εποχής ήρθε πιο γρήγοραεπειδή το παγκόσμιο οικονομικό-κοινωνικόμοντέλο εφαρμόσθηκε στην πιο χυδαίατου εκδοχή. Τα τελευταία 15 χρόνια οιφτωχοί φτωχαίνουν και οι πλούσιοιπλουτίζουν σε μια ανακατανομή πλούτουπου μπορεί να συγκριθεί μόνο με τηνπερίοδο της γερμανικής κατοχής. Το όποιοκοινωνικό κράτος διαλύεται: οι Έλληνεςγονείς πληρώνουν περισσότερα απ' όλουςτους Ευρωπαίους για την εκπαίδευση τωνπαιδιών τους, ενώ το σύστημα Υγείαςιδιωτικοποιείται, προσεγγίζοντας τααμερικανικά πρότυπα. Τα περισσότεραμέσα ενημέρωσης λειτουργούν απροκάλυπτασε όφελος των οικονομικών παραγόντωνπου τα ελέγχουν, χωρίς να κρατούνταιούτε τα προσχήματα, όπως συμβαίνει σεάλλες χώρες.
Ηκυριαρχία των επιχειρήσεων σε βάροςτων κυβερνήσεων οδηγεί αναπόφευκτα σεφαινόμενα διαφθοράς. Σε μια χώρα όπωςη Ελλάδα, όπου θεσμοί όπως η Δικαιοσύνηυπηρετούν την εκτελεστική εξουσία καιοι νόμοι δεν εφαρμόζονται, η διαφθοράκαι η ατιμωρησία απογειώθηκαν. Το σύστημαείχε φτάσει στα όριά του ήδη από το 2004,όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ήρθε σταπράγματα. Ακολούθησε μια ασυνάρτητηκαι ανάλγητη πολιτική που έξυσε όλεςτις ανοιχτές πληγές, χωρίς να αξιοποιήσεικανένα από τα υγιή στοιχεία τηςπροηγούμενης περιόδου.
Δεναπέμενε παρά η σπίθα που θα έβαζε φωτιάσε ολόκληρο τον κάμπο. Θα μπορούσε ναήταν η αδυναμία της κυβέρνησης ναπληρώσει τους μισθούς των δημοσίωνυπαλλήλων σε 6 μήνες, μια νέα κρίση μετην Τουρκία, νέες καταστροφικές πυρκαγιέςτο ερχόμενο καλοκαίρι ή ένα ακόμησκάνδαλο ανάλογο με αυτό του Βατοπεδίου.Έτυχε να είναι μια σφαίρα από ένα χέριπου είχαν θρέψει ανάλογα «μεμονωμέναπεριστατικά» που έμειναν ατιμώρητα.Ίσως είναι καλύτερα έτσι: αντί νακινητοποιηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοιγια τους μισθούς ή να κυριαρχήσουν οιεθνικιστικές κορώνες για κάποιο «εθνικόθέμα», στους δρόμους βγήκαν οι νέοι καιοι μαθητές. Αυτοί δηλαδή που δεν έχουνκαμιά ευθύνη για τη σάπια παλιά εποχήκαι δικαιούνται να ονειρεύονται ένανκαλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
σχόλια