Όσο περνά ο καιρός, ακόμα κι οι πιο αδαείς αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν αρκετές λύσεις για την περίπτωση τη δική μας κι αυτήν της Ευρώπης. Ή η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται μια Ηνωμένη Πολιτεία της Γηραιάς Ηπείρου με μια δυναμική κεντρική διοίκηση και κυβερνήτες στην περιφέρεια ή οι αδύναμοι κρίκοι πετιούνται ευγενικά έξω απ’ το ευρώ και μετατρέπονται σε δορυφόρους της Ε.Ε., με κά- ποια ιδιαίτερα προνόμια χάρη στην παλιά, καλή σχέση. Το πρώτο συζητιέται και προωθείται έντονα απ’ τη Γαλλία, που βλέπει το τραπεζικό της σύστημα να καταρρέει εξαιτίας της μεγάλης έκθεσης στα ελληνικά ομόλογα. Μια τέτοια κατεύθυνση, άλλωστε, είχε και η αυγουστιάτικη γαλλογερμανική συνεννόηση, αλλά δεν υπολόγισαν τον ξενοδόχο, που πότε ονομαζόταν «ελληνική κυβέρνηση» και πότε «κερδοσκόποι». Το δεύτερο, ενώ τελευταία το αποκλείαμε και το ξορκίζαμε, τώρα ακούμε από διάφορα ευρωπαϊκά χείλη ότι «δεν είναι ταμπού». Η Ευρωπαϊκή Ένωση το αποκλείει, αλλά η Άνγκελα Μέρκελ έχει αρχίσει και το σκέφτεται. Και άμα της μπει κάτι στο μυαλό…
Όσοι σκέφτονται ελάχιστα με γνώμονα το κοινό καλό και δεν επιθυμούν την πτώχευση της χώρας, ασφαλώς και θα προτιμούν την πρώτη λύση. Το ενδεχόμενό της πιθανότατα θα μας τεθεί μ’ ένα κυνικό δημοψήφισμα που θα ρωτάει: «Επιθυμείτε την ένωση ή για τα επόμενα είκοσι χρόνια θέλετε να τρέφεστε με ρίζες και να κινείστε με ποδήλατα;». Η «ένωση», όμως, αυτή δεν σημαίνει ότι γλιτώνουμε τη χρεοκοπία και την έξοδο απ’ το κοινό νόμισμα. Η νέα ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν θα νοιαστεί αρκετά για τα δικαιώματα και τα καπρίτσια του κάθε Έλληνα ανθρώπου και συνδικαλιστή. Πρώτος της στόχος θα είναι να περικοπούν οι δαπάνες. Δεν θα κάνει τερτίπια, δεν θα μαγειρέψει νούμερα, δεν θα μας χρεώσει τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά θ’ «αλαφρύνει» το Δημόσιο και θα εφαρμόσει ένα σκληρότερο Μεσοπρόθεσμο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι συντάξεις να πληρώνονται στην ώρα τους, αλλά να εκτοξευθεί η ανεργία, να μεγαλώσει η κοινωνική ανισότητα και να έχουμε ισχυρές αναταράξεις. Ο κόσμος θα εξεγερθεί, θα ζητήσει την έξοδο και τότε θα βρεθούμε αγκαλιά με τις ρίζες.
Το μέλλον είναι σκοτεινό γιατί η καρδιά του οικονομικού κτήνους που μας έθρεψε είναι τέτοια. Εκτός αν η Ευρώπη ζήσει τον δεύτερο διαφωτισμό της και καταλάβει πως τα νούμερα δεν είναι αναγκαστικά και η αλήθεια. Αλλά και πάλι, πάει καιρός που έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε στα θαύματα.
σχόλια