Θέλωσήμερα να μιλήσω λιγουλάκι για μας. ΤουςΈλληνες. Αυτή την περίεργη ράτσα, πουδεν θα πάψει ποτέ να με εκπλήττει.Ευχάριστα και δυσάρεστα.
Υπάρχειπάντοτε καλή αφορμή για μια τέτοιακουβέντα. Ετούτη την εβδομάδα βρήκαπολλές.
• Μιαέρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίαςπου, ανάμεσα σε άλλα πολλά, διαπίστωνεότι: Ξοδεύουμε πολλαπλάσια απ' όσαεισπράττουμε, έχουμε τα υψηλότεραποσοστά δανεισμού από τράπεζες απ'όλους τους άλλους πολίτες της Ε.Ε., παρ'όλα αυτά εξακολουθούμε να πιστεύουμεότι οι τράπεζες (που μας δανείζουν ταλεφτά τα οποία εμείς οικειοθελώς ζητούμεαπό αυτές) είναι «ληστρικοί οργανισμοί»,και τις βρίζουμε σε κάθε ευκαιρία.
• Μιαδήλωση του Βασίλη Σπεράντζα, ενός εκτων κορυφαίων σύγχρονων ζωγράφων μας.Τα τελευταία 10 χρόνια ζει και εργάζεταιστο εξωτερικό. Επέστρεψε πριν μερικούςμήνες, για λίγο, για να παρουσιάσει σεέκθεση την καινούργια του δουλειά. Σεσυνέντευξή του στην εφημερίδα«Ελευθεροτυπία» είπε: «Για ναμπορέσω να εμπνευστώ ξανά, χρειάστηκενα φύγω μακριά από την Ελλάδα».
• Καιμια επιστολή. Αναγνώστριας που μουγράφει από το εξωτερικό: «Είμαι 100%Ελληνίδα, και δεν θα το άλλαζα αυτό μετίποτα. Όμως, μετά από έναν χρόνομεταπτυχιακών σπουδών στην Αγγλία καιάλλον έναν χρόνο εργασίας εδώ στηΓερμανία, όταν ακούσω τους Έλληνες ναφωνάζουν στο δρόμο, να ψευτοϋπερηφανεύονταιγια πράγματα για τα οποία μάλλον θαέπρεπε να παλεύουν να αλλάξουν, ή ότανλαμβάνω e-mailσαν αυτό που σας στέλνω ως attachment,τότε μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο καιμόνο οι λέξεις του Σεφέρη μου έρχονταιστον νου, ότι "όπου κι αν πάω, η Ελλάδαμε πληγώνει"».
Αςαρχίσουμε, λοιπόν, από αυτό το e-mailπου μου έστειλε η αναγνώστρια ΑθανασίαΧριστοδούλου από τη Γερμανία, και αςπαραθέσω, ενδεικτικώς, μερικές από τιςβαρύγδουπες διαπιστώσεις που εμπεριέχονταισ' αυτό το «μεταξύ σοβαρού και αστείουπόνημα» που φέρει τον χαρακτηριστικότίτλο «Γιατί πρέπει να είμαστευπερήφανοι που είμαστε Έλληνες».
• Γιατίέχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι.(Σωστό. Μόνο που δεν λέμε ποτέ ότι μόλιςτο 19% αυτού του υπερήφανου θαλασσινούλαού γνωρίζει κολύμπι, και ότι έχουμεαπό τα υψηλότερα ποσοστά πνιγμών,ετησίως, σε όλο τον κόσμο.)
• Γιατίμπροστά στο ραβανί, τι να μας πει τομιλφέιγ. (Σωστό κι αυτό. Αλλά, είμαστεβέβαιοι πως το ραβανί είναι ελληνικόεπιδόρπιο;)
• Γιατίτο καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο καιόχι σε φέτες. (Αληθές. Πόσο πετάμεόμως; Και πού;)
• Γιατί«σουβλάκι» και «καμάκι»είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε.(Κι αν είναι έτσι, που ευτυχώς δεν είναι,σιγά τα λάχανα! Κι άλλοι λαοί και τρώνεκαι πηδάνε.)
• Γιατίστην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει τοεπόμενο πρωί. (Ναι, και γι' αυτόπάμε στις δουλειές μας ντίρλα και μεαποδοτικότητα μηδέν.)
• Γιατίλουλουδοπόλεμος δεν υπάρχει σε καμίαάλλη χώρα του κόσμου. (Συμφωνώαπολύτως. Και μένα μ' αρέσει, πού καιπού, σε νυχτερινό κέντρο να εμπλακώ σ'αυτόν τον ωραίο πόλεμο των ανθέων. Αλλά,έχουμε αναρωτηθεί άραγε ότι οι πλείστοιΈλληνες το κάνουν από φιγούρα; Καιέχουμε επίσης σκεφθεί ότι όλα αυτά ταλουλούδια που πετάγονται στα κέντραέρχονται απευθείας από τα νεκροταφεία,απ' όπου τα αγοράζουν «κοψοχρονιά»από τους νεκροθάφτες διάφοροι σκοτεινοίτύποι των σκυλάδικων;)
• Γιατίστην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο,αλλά όλοι κυνηγάμε μια θέση εκεί.(Σωστή η διαπίστωση, σωστή και ηαυτοκριτική.)
• Γιατίδεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη με άδειαχέρια. Ναι. Και αυτό το προτέρημα δενέχει «αλλά». (Πράγματι, ακόμακαι ο πιο φτωχός Έλληνας -για να μην πω«ιδίως ο πιο φτωχός»- όταν είναινα πάει σ' ένα σπίτι, ακόμα και αν δενυπάρχει ιδιαίτερος λόγος, όντως θαπάρει και κάτι μαζί του».)
• Γιατίόταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις,έκλεβαν τις δικές μας. (Τις οποίεςεμείς πρώτοι, πλέον, έχουμε ξεχάσει καικλέβουμε τώρα από τους ξένους τις δικέςτους.)
Λοιπόν. Πήραμε μιαμικρή γεύση από Έλληνα. Αυτόν το «μέγααντιφατικό», όπως τον έλεγε πολύτρυφερά και πολύ αγαπησιάρικα ο ΜάνοςΧατζιδάκις. Και πράγματι, αυτή η τάσημας να ελαχιστοποιούμε τις διαφορέςκαι τις αποστάσεις ανάμεσα στο καλό καιστο κακό είναι το στοιχείο που σίγουραμας διαφοροποιεί από πολλούς λαούς,αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί πρώτα σεμας «αβάσταχτη σύγχυση». Τόση πουκαταφεύγουμε πάντα σε ωραιοποίηση ακόμακαι των πιο τρανταχτών μας ελαττωμάτων.
Μεπληγώνει αφάνταστα όταν ακούω έναν απότους σπουδαιότερους καλλιτέχνες μαςνα λέει ότι έπαψε να αναζητά και ναβρίσκει έμπνευση στη χώρα του. Ιδίως σ'αυτήν τη χώρα, που με όποιο μάτι κι αντη δεις, ευλογημένη θα την πεις, θανιώσεις την ομορφιά της, θα γοητευτείς.
Είναιπροφανές ότι εκείνο που «χαλάει τοτοπίο», εκείνο που αποδιώχνει εκείνουςπου λαχταρούν να δημιουργήσουν, είναιτο σύστημα που ο ίδιος ο Έλληνας έφτιαξεστα μέτρα του - κάποτε από ανάγκη, πολλέςφορές από αρρωστημένη ιδιοτέλεια. ΟΈλληνας, που δεν σκέφτεται ποτέ τουςλόγους για τους οποίους κάποιοι άλλοισκέφτονται και ενεργούν διαφορετικάαπό αυτόν. Τους θεωρεί ντε φάκτο λάθος!Και συχνά τους βρίζει κιόλας. ΤουςΕγγλέζους δηλαδή, όταν θέλει να τουςπικάρει, τους λέει ομοφυλόφιλους. Εάντολμήσεις όμως να πεις στον σύγχρονοΈλληνα ότι ομοφυλόφιλοι ίσως και ναυπάρχουν περισσότεροι στον τόπο του,μπορεί και να σε μουντάρει. Εάν δε, τουυπενθυμίσεις τι γινόταν στην ένδοξηαρχαία Ελλάδα με την ομοφυλοφιλία, θασε πει και ιερόσυλο, ίσως και προδότη.
Τοπρόβλημα εδώ, είναι διττό. Πρώτον, δενσέβεται (όπως λέει) τις επιλογές τωνόποιων ανθρώπων. Και δεύτερον, δεν ξέρειτην Ιστορία του. Τη φαντάζεται...
σχόλια