Σκέψεις μετά τον Hitchcock

Facebook Twitter
0

Αίθουσα κινηματογράφου. Προβάλλεται η ταινία: Dial M for murder. (Ελληνικός τίτλος: «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως» - 1954, μόλις είχε καθιερωθεί στην Ελλάδα η Άμεση Δράση και ήταν της μόδας.)

Στο κορυφαίο σημείο της αγωνίας ο δεκάχρονος πιτσιρικάς πίσω μου ψιθύρισε αρκετά δυνατά στη μητέρα του: «Μα καλά, δεν είχαν κινητά;».

Εύλογη η απορία του. Για κάποιον γεννημένο και μεγαλωμένο την εποχή του κινητού η υπόθεση της ταινίας φαινόταν απίθανη.

Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, με απασχολούσε το ερώτημά του. Η τεχνολογία θα ακύρωνε μερικά από τα μεγάλα έργα της ιστορίας. Με κινητό, GPS και κινητήρα θαλάσσης, η Οδύσσεια μεταβάλλεται σε ανώδυνη εβδομαδιαία κρουαζιέρα. Όλες οι σκηνές «αναγνώρισης» στην αρχαία τραγωδία ματαιώνονται αφού χαμένοι και εξαφανισμένοι θα μπορούσαν να επικοινωνούν συνεχώς και απρόσκοπτα.

Είναι πια δύσκολο να φανταστούμε τις συνθήκες ζωής όχι του Όμηρου και του Σαίξπηρ, αλλά ούτε καν του Μπαλζάκ και του Ροΐδη. «Ο πολιτισμός σας χάνεται όταν πέφτει το ηλεκτρικό» έγραφε ένα σύνθημα τοίχου στα Εξάρχεια. Δεν ωφελεί να σκεφθεί κανείς πρωτόγονους ή φτωχούς ανθρώπους: κινητά υπάρχουν και στον Τρίτο Κόσμο, και μάλιστα σε μέρη όπου δεν υπάρχουν σταθερά.

Ένα νέο βιβλίο του Gareth Williams με τίτλο The angel of death (Ο Άγγελος του Θανάτου) περιγράφει την ιστορία της ευλογιάς, μιας αρρώστιας που κυριολεκτικά αφάνιζε τους ανθρώπους. (400.000 νεκροί το χρόνο μόνο στην Ευρώπη). Από την ανακάλυψη του εμβολιασμού (το 1769) μέχρι την οριστική εξαφάνισή της από το πρόσωπο της Γης χρειάστηκαν 210 χρόνια.

Κι όπως εμείς μπαίνουμε σε προσομοίωση για να κατανοήσουμε τα ρομαντικά δράματα του 19ου αιώνα, όπου οι πρωταγωνιστές πέθαιναν από φθίση (τον θάνατο της Κυρίας με τις Καμέλιες - ή ακόμα και το Μαγικό Βουνό του Thomas Mann) έτσι ίσως και κάποιος πιτσιρικάς του 22ου αιώνα, βλέποντας ένα σύγχρονο έργο, θα ψιθύριζε: «Καλά - τότε πέθαιναν από καρκίνο;».

Για να μη φανταστώ την απίθανη (αλλά όχι αδύνατη) περίπτωση όπου (κάπως αργότερα) ο πιτσιρικάς θα ρωτούσε τη μητέρα του: «Καλά, τότε πέθαιναν; Τι θα πει θάνατος;».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ