ΚΙΝΗΣΗ

#SupportArtWorkers: Υποστηρίξτε ή Υποστηρίζω;

#SupportArtWorkers: Υποστηρίξτε ή Υποστηρίζω; Facebook Twitter
Dora Maar, Tα μάτια, 1932-1935
1



To #SupportArtWorkers
αναδύεται ως μια grassroots κίνηση υποστήριξης των καλλιτεχνών που πλήττονται βάναυσα από την πανδημική κρίση. Είναι ένα μαζικό, 

 όπως φαίνεται, trend στα κοινωνικά δίκτυα που ζητά να υποστηριχθούν οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, όσοι τέλος πάντων θα δουν τα έσοδά τους να ελαχιστοποιούνται ή και να εκμηδενίζονται τους επόμενους μήνες. Πώς εκφράζουμε την υποστήριξή μας; Μα αλλάζοντας απλώς το πλαίσιο της φωτογραφίας μας στο facebook. Είναι εύκολο και κυρίως ανέξοδο. Με δύο κλικ το έκανα κι εγώ. Βοηθάει κι η αμφισημία των αγγλικών λέξεων. Το «Support» μπορεί να μεταφράζεται ως «Υποστηρίζω», αλλά και ως «Υποστηρίξτε».

Εικάζω βάσιμα ότι οι περισσότεροι εννοούν το δεύτερο. Απαιτούμε την υποστήριξη των εργατών τέχνης, χωρίς οι ίδιοι να διανοούμαστε καν ότι θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Είπαμε, είναι εύκολο να επιδεικνύω την ευαισθησία μου, αλλά όχι δα και να χρεωθώ. Η προστακτική άλλωστε είναι πιο βολική. Υποστηρίξτε λέμε, απαιτώντας από το κράτος –και δικαίως– να βοηθήσει τους καλλιτέχνες που θα ματώσουν. 

Ένας ηθοποιός που θα πρωταγωνιστούσε στην Επίδαυρο θα λάβει όσα κι ένας που θα περιόδευε με ΔΗΠΕΘΕ ή ερασιτεχνικό θίασο; Περιλαμβάνεται κι ο ηχολήπτης; Ο φωτιστής; Αυτός που κατασκευάζει τα σκηνικά ή ο άλλος που κουβαλάει τα καλώδια; Θεωρούνται αυτοί εργάτες τέχνης; Ο κομμωτής; Ο μακιγιέρ; Αυτός που πουλάει μπίρες ή σουβλάκια έξω από τα φεστιβάλ;

Τα ερωτήματα όμως προκύπτουν αμείλικτα: Ποιοι θα στηριχθούν; Με ποια κριτήρια; Πώς και για πόσο; Θα πάρουν τα €800 που πήραν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι (και αρκετοί καλλιτέχνες που εργάζονταν με συμβάσεις); Ή μήπως θα πάρουν όσα υπολόγισαν ότι θα κερδίσουν το καλοκαίρι; Ένας ηθοποιός για παράδειγμα θα αποζημιωθεί για το σύνολο των αμοιβών που θα λάμβανε σε μια καλοκαιρινή περιοδεία; Και πώς θα υπολογίζονται οι αμοιβές του; Βάσει των περσινών; Κι αν δεν δούλεψε πέρυσι; Ή αν η παράσταση δεν πήγε καλά; Οι τραγουδιστές πάλι πώς θα αποζημιωθούν; Βάσει των εσόδων τους από τις περσινές συναυλίες; Ή μήπως τις προπέρσινες; Και με τα «μαύρα» τι θα γίνει; Με τους μουσικούς που δεν δούλεψαν πέρυσι; Αυτοί που έπαιζαν στα μπουζούκια θα πάρουν τα ίδια με αυτούς που έπαιζαν στις μουσικές σκηνές; Ένας ηθοποιός που θα πρωταγωνιστούσε στην Επίδαυρο θα λάβει όσα κι ένας που θα περιόδευε με ΔΗΠΕΘΕ ή ερασιτεχνικό θίασο; Περιλαμβάνεται κι ο ηχολήπτης; Ο φωτιστής; Αυτός που κατασκευάζει τα σκηνικά ή ο άλλος που κουβαλάει τα καλώδια; Θεωρούνται αυτοί εργάτες τέχνης; Ο κομμωτής; Ο μακιγιέρ; Αυτός που πουλάει μπίρες ή σουβλάκια έξω από τα φεστιβάλ;

 

 

Κι αφού το πιάσαμε, αλήθεια, με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες τι θα γίνει; Τους εικαστικούς και τους γλύπτες; Τους videographers και τους κομίστες; Τους φωτογράφους; Με τους συγγραφείς άραγε; Απαιτούμε να στηριχθούν κι αυτοί; Πώς θα αποζημιωθούν για παράδειγμα όσοι πούλησαν ελάχιστα αντίτυπα λόγω των κλειστών βιβλιοπωλείων; Ή αυτοί που έμαθαν ότι οι εκδόσεις του αναβάλλονται επ’ αόριστον; Δικαιούνται αυτοί κάτι; Ή απλώς τους θεωρούμε χομπίστες που δεν πρέπει να ονειρεύονται χρηματικές απολαβές; 

 

Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε στα μινιμαλιστικά ή μαξιμαλιστικά αιτήματα, ακόμη κι αν καταλήξουμε στις κατηγορίες καλλιτεχνών ή εργατών τέχνης που οφείλουν να στηριχθούν, είναι σκόπιμο να ρωτήσουμε από πού θα αντληθούν οι πόροι; Από τα κρατικά ταμεία; Από το ΕΣΠΑ; Από ένα έκτακτο πρόγραμμα στήριξης; Μήπως να υιοθετήσουμε έναν νέο φόρο; 

 

Είναι πολλές ακόμη οι ερωτήσεις που ψάχνουν απάντηση. Οι απαντήσεις όμως δύσκολα θα βρεθούν και όταν βρεθούν, φοβάμαι ότι δεν θα είναι όλες ευχάριστες. Θα προσθέσω και μια τελευταία απορία: Μήπως θα ήταν θεμιτό εκτός από την προστακτική να επιλέξουμε και την οριστική έγκλιση; Μήπως αντί να αφεθούμε στη βολική αμφισημία της αγγλικής λέξης όταν γράφουμε «Support», να εννοούμε ΚΑΙ «Υποστηρίζω» αντί απλώς να απαιτούμε από άλλους να υποστηρίξουν; Δεν είναι τόσο δύσκολο, ούτε ιδιαίτερα σύνθετο. Μπορούμε όλοι να αγοράσουμε δυο τρία βιβλία περισσότερα απ’ όσα σκοπεύαμε να πάρουμε, μπορούμε να ενισχύσουμε με συμβολικό έστω αντίτιμο όσους μοιράζονται στο YouTube συναυλίες και παραστάσεις, μπορούμε να δώσουμε τον οβολό μας σε κάποια δημοπρασία ή κίνηση χρηματοδότησης εργατών τέχνης.

 

Ή μήπως όχι; Μήπως απλώς αρκεί να αλλάξουμε το πλαίσιο στη φωτογραφία μας στο facebook;

Στήλες
1

ΚΙΝΗΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν ξέρω το νομοθετικό υπόβαθρο αλλά το art workers είναι γενικευμένο όσο δεν πάει. Για μια ακόμα φορά η επίκληση γίνεται στο συναίσθημα και όχι στην λογική και στο επιχείρημα. Θεωρούμε όσους είναι γραμμένοι στο Επιμελήτήριο Εικαστικών Τεχνών; Στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών; Εντάσσονται ή εντάσσονται και αυτοί στο 800άρι και αν εντάσσονται προς τι η γκρίνια; Εκτός και αν μετράμε ως καλλιτέχνη οποιονδήποτε ασκεί μια "καλλιτεχνική ασχολία" χωρίς απαραίτητα να δουλεύει με μπλοκάκι. Τότε τι ακριβώς συμβαίνει; Από την άλλη τα support του facebook είναι σαν τα λαικ: άτομα που δεν έχουν πατήσει ποτέ σε μια θεατρική παράσταση, δεν έχουν αγοράσει ένα δίσκο ή ένα πίνακα ξαφνικά ευαισθητοποιούνται για το πως θα την βγάλει ο καλλιτέχνης. Προφανώς με τα support γενικά και αόριστα θα μπορεί να ψωνίσει από το σούπερ-μάρκετ.