Τον Οκτώβριο ξεκίνησα yoga. Μέχρι τότε τα κορόιδευα όλα αυτά (ανάσες, inner peace και τα συναφή). Ό,τι κοροϊδεύεις, βεβαίως το λούζεσαι: στην πρώτη πρακτική της ζωής μου, ακόμη δεν ξέρω τι κανάλια άνοιξαν οι asanes και η αυτοσυγκέντρωση και βρέθηκα να κλαίω με λυγμούς στο τέλος.
Τρόμαξαν οι άνθρωποι -και να 'ναι καλά- να με καθησυχάσουν ότι δεν έκανα κάτι λάθος, ότι όλο αυτό ήταν για καλό. Ξεκίνησα για λίγη ενδυνάμωση στα χέρια και στη μέση –ας όψεται η καθιστική ζωή- και κατέληξα συγκρατημένη οπαδός.
Πάντα «άκουγα» το σώμα μου, έπεσα και σε καλούς εκπαιδευτές, μου άρεσε αυτή η ατμόσφαιρα έλλειψης κριτικής για τα ψεγάδια, να βλέπεις γυναίκες να μαθαίνουν να αγαπούν το σώμα τους και τις δυνατότητές του (οι άντρες είναι πάντα πιο σίγουροι για στερεοτυπικούς λόγους, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) και κάπως άρχισα να διαβάζω, να ακολουθώ λογαριασμούς με σχετικό περιεχόμενο στο Instagram, να προσπαθώ να βελτιωθώ στις ασκήσεις, να αγαπώ τις ατέλειες μου πιο ουσιαστικά και πιο αποφασισμένα.
Άλλωστε, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στην πρακτική –εκτός από το να ανασαίνεις σωστά!- είναι να συγκεντρώνεσαι στο κέντρο σου, να μην κοιτάς τι κάνει ή τι φορά ο διπλανός σου, να αυτοσυγκεντρώνεται σ' αυτό που κάνεις εσύ, στον δικό σου στόχο, να μη σε νοιάζει πώς φαίνεσαι σε μια δύσκολη asana, αν πετάει η κοιλίτσα μπροστά, αν τα μπούτια σου δείχνουν χοντρά (τι άγχος για πόσα κορίτσια!), να σου αρκεί μια μπλούζα και μια φόρμα για να κάνεις την πρακτική σου... «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο», κατά Γκάντι, σωστά;
Πριν από λίγο καιρό παρατήρησα την αντίδραση των απανταχού yogis και yoginis σε ένα instagram post του πασίγνωστου –στον κόσμο της yoga λογαριασμού- YogaJournal. Στα σχόλια η κριτική των followers ήταν σκληρή. Τι είχε εξοργίσει τους «εν ειρήνη» οπαδούς τόσο πολύ;
Οι διαχειριστές του λογαριασμού είχαν ποστάρει τη φωτογραφία μιας νεαρής γυναίκας που έκανε την πρακτική της με ένα τολμηρό outifit: μόνο ένα εξώπλατο κορμάκι και γκέτες εκτελούσε όλες εκείνες τις asanes που αν τις δεις έξω από την φιλοσοφία της yoga και την περί σώματος θεωρία, τις λες και προκλητικές.
Όσοι ξέρουν, έχουν ίδια άποψη για το τι εστί «κάτω σκύλος» (Adho Mukha Svanasana), πόσω μάλλον, για ένα γυναικείο σώμα ντυμένο με τα απολύτως απαραίτητα. Φυσικά, υπάρχει και η γυμνή γιόγκα, αλλά και πάλι δεν είναι εδώ το θέμα. Τα επικριτικά σχόλια στο YogaJournal αφορούσαν τη σεξουαλικοποίηση της yoga και την προβολή αμφιλεγόμενων προτύπων.
Το μένος είχε προκληθεί από το πώς μία πρακτική που υποτίθεται είναι για όλους –και για όλες!- απεικονιζόταν με έναν τρόπο που ίσως θα απέτρεπε κορίτσια και γυναίκες με τελείως διαφορετικό σωματότυπο να αγαπήσουν αυτό το είδος άσκησης που απευθύνεται σε σώμα και πνεύμα ταυτόχρονα και καθοριστικά. Προβληματισμένη, άρχισα να διαβάζω τα σχόλια, για να σιγουρευτώ ότι δεν επρόκειτο για κάποιο είδος αντίστροφου σεξισμού ή καθαρής ζήλιας.
Γιατί να θυμώσω με ένα όμορφο κορίτσι που κάνει yoga; Γιατί να θυμώσω που είναι πιο ψηλή, πιο ευλύγιστη, πιο μυημένη από εμένα;
Άλλωστε, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στην πρακτική –εκτός από το να ανασαίνεις σωστά!- είναι να συγκεντρώνεσαι στο κέντρο σου, να μην κοιτάς τι κάνει ή τι φορά ο διπλανός σου, να αυτοσυγκεντρώνεται σ' αυτό που κάνεις εσύ, στον δικό σου στόχο, να μη σε νοιάζει πώς φαίνεσαι σε μια δύσκολη asana, αν πετάει η κοιλίτσα μπροστά, αν τα μπούτια σου δείχνουν χοντρά (τι άγχος για πόσα κορίτσια!), να σου αρκεί μια μπλούζα και μια φόρμα για να κάνεις την πρακτική σου... «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο», κατά Γκάντι, σωστά;
Αμ, δε. Λίγο καιρό μετά θα ξεσπούσε ένας –σε εξέλιξη ακόμη- πόλεμος στον κόσμο των yoginis και στο παράλληλο σύμπαν των social media.
(Σημειωτέον, ότι τόσο στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό οι yoginis «τρέχουν» με επαγγελματική συνέπεια τους λογαριασμούς τους στο Instagram, αναρτούν ασκήσεις και ολοκληρωμένα προγράμματα, απαντούν σε ερωτήσεις και... συνεργάζονται με εταιρείες ένδυσης και σχετικούς χορηγούς. Με λίγα λόγια είναι ταυτόχρονα influencers και ambassadors του τομέα τους, βγάζοντας συνήθως αρκετά χρήματα, εν ειρήνη...).
Η Dana Falsetti και η Kino MacGregor, αμφότερες εκπαιδεύτριες yoga και συνεργαζόμενες με την πλατφόρμα on line ασκήσεων Cody στην παρούσα φάση βιώνουν το μεγαλύτερο διαδικτυακό bullying, έχοντας απέναντι τους το μεγαλύτερο brand ένδυσης και εξοπλισμού yoga, τη φοβερή και τρομερή –και πάντα μπροστά στο αθλητικό στιλ- ALO.
Για την ιστορία, η Falsetti είναι μια όμορφη, δυνατή κοπέλα, με χυμώδες σώμα, κάποιοι την έχουν βαφτίσει Ashley Graham της yoga, πρέσβειρα του κινήματος που αγαπά όλους τους σωματότυπους, έμπνευση για τις απανταχού yoginis.
Έχει άπειρες φορές γράψει και μιλήσει για την πάλη με το ίδιο της το σώμα, για τις εκδικητικές δίαιτες στέρησης που την έκαναν να μισεί τον εαυτό της, για το πώς στη φιλοσοφία της Yoga βρήκε όχι απλώς την επαγγελματική της κατεύθυνση, αλλά τον τρόπο για να ευτυχήσει με αυτό που ήταν.
Η McGregor από την άλλη, μυώδης, αθλητική, από τις πιο ενθουσιώδεις yoga instructors στον κόσμο, είναι η προσωποποίηση της θετικής ενέργειας, της αυτάρκειας, του «θα περάσουμε καλά σ' αυτή την πρακτική, ό,τι κι αν γίνει», ένα hip είδωλο που παρά τις αθλητικές αναλογίες αντιμετωπίζει με παιδική χαρά αυτό που κάνει – και φυσικά αυτό το μετρά σε followers και αποδοχή, με ό,τι συνεπάγεται (χορηγούς, ακριβές συνεργασίες, φωτογραφίσεις σε ωραία μέρη, κ.λπ).
Τι συνέβη, λοιπόν, μ' αυτές τις δύο; Εν συντομία, τόσο η Falsetti όσο και η MacGregor, κατά τη διάρκεια των ετών 2014-2015 μαγνητοσκοπούσαν την πρακτική στις τάξεις yoga που δίδασκαν, αλλά και αρκετές ασκήσεις τους για λογαριασμό της πλατφόρμας Cody. Η πλατφόρμα πούλησε το περιεχόμενο στην Alo το 2017. Η Falsetti ως οπαδός του body positivity κινήματος, όταν πληροφορήθηκε αυτού του είδους τη συνεργασία, ζήτησε από την πλατφόρμα να «κατεβάσει» τα δικά της βίντεο.
Πόση σχέση θα μπορούσε να έχει η φιλοσοφία της Falsetti με τον χορηγό που αγαπά τα ψιλόλιγνα κάποτε αποστεωμένα μοντέλα που φορούσαν πανάκριβο yogini εξοπλισμό; Καμία.
H Falsetti δεν έμεινε εκεί. Στον λογαριασμό της στο Instagram ανέβασε ένα story με το οποίο εξέφραζε τα παράπονά της προς την Cody, εξηγώντας πως ποτέ δεν ενημερώθηκε για τη συνεργασία και πως αν γνώριζε επ' αυτού από την πρώτη στιγμή ποτέ δεν θα επέτρεπε δικό της περιεχόμενο να ανέβει στην πλατφόρμα.
Όπως είχε εξηγήσει, φανερά εξοργισμένη, μια τέτοια συνεργασία θα έβλαπτε τη φήμη, τις πεποιθήσεις και τη βιοθεωρία της εν γένει. Τώρα τόσο η Alo όσο και η Cody τρέχουν την Falsetti στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση και για βλαπτική μεταβολή των όρων συνεργασίας τους.
Και κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία η MacGregor. Βλέποντας τις συναδέλφους της να σιωπούν –ειδικά στα σχόλια μίσους που μάζευε το τελευταίο διάστημα η Falsetti στον λογαριασμό της στο Instagram και όλα κινούνταν στο μοτίβο «χοντρούλα, κάνε στην άκρη! Δεν σου αξίζουν τα ρούχα μας!»- αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Με ένα ωραίο άρθρο στο "Elephant Journal" η yogini αποστόμωσε τα trolls του brand που χλεύαζαν την Falsetti και υπενθύμισε το απλό απλούστατο: δεν είναι yoga όλη αυτή η αλητεία.
Η ίδια, μέσω crowdfunding, έφτιαξε έναν λογαριασμό για να καταφέρει η Falsetti να πληρώσει την αποζημίωση που της ζητά η θιγόμενη εταιρεία..! Κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί στον κόσμο της yoga ή ακόμη χειρότερα συνέβαινε και δεν είχε πάρει έκταση και δημοσιότητα.
Το αποτέλεσμα; Τόσο η Falsetti όσο και η MacGregor δέχονται ακόμη και απειλές για τη ζωή τους, εμπλεκόμενες σ' όλο αυτό το χάος που «αγκαλιάζει» τους απανταχού yogis και yoginis, τον κόσμο της αθλητικής μόδας, τις βιομηχανίες ένδυσης των πολλών εκατομμυρίων και τα social media.
«Οι τελευταίες τρεις εβδομάδες με γέμισαν με άγχος και απόγνωση. Δέχθηκα απειλητικά μηνύματα ακόμη και για τη σωματική μου ακεραιότητα, τηλεφωνήματα γεμάτα μηνύματα μίσους, θυμωμένα μηνύματα. Κάθε μέρα κόσμος μου λέει να παρατήσω αυτό που ξεκίνησα γιατί θα με κάνει unfollow, μου λένε να το βουλώσω, με βρίζουν, αμφισβητούν την αξιοπιστία μου και με αποκαλούν ναρκιστικό αρπακτικό χρημάτων», έγραψε η MacGregor, που όμως, δεν το βάζει κάτω.
Από την άλλη, η Falsetti, έχοντας ήδη παραδεχτεί ότι ήταν λάθος το οργισμένο story που ανέβασε στο Instagram, όταν πληροφορήθηκε τη χρήση δικού της περιεχομένου από μία εταιρεία ρούχων που δεν εξέφραζε τις δικές της πεποιθήσεις, με λύπη δηλώνει ότι όλο αυτό κάνει κακό στη yoga.
Η υπόθεση των δύο γυναικών θεωρείται ήδη μία από τις πιο δύσκολες στα νομικά χρονικά, καθώς το content (περιεχόμενο) και το σε ποιον ανήκει τελικά στην εποχή των social media και των influencers κάνει ακόμη πιο δύσκολη την τελική έκβαση.
Σε κάθε περίπτωση –κι όσο κυνηγητό κι αν πέσει στις δύο κυρίες- εκείνο που μοιάζει λίγο με παραβίαση ιερών θυρών είναι το bodyshame και ο τρόπος με τον οποίο εμφιλοχώρησε στις τάξεις της yoga.
Φαντάσου τώρα, εκεί που στα yoga studios όλου του κόσμου έγινε σκληρή προσπάθεια για να αγαπήσεις το σώμα σου, ξαφνικά να υπάρχει το παραμικρό υπονοούμενο ότι είσαι κοντή, παχιά, αδέξια, δυσκίνητη και όχι η λαμπερή ύπαρξη που προσπαθεί για την αυτοβελτίωση της.
Φαντάσου κάποιον που υπογραμμίζει όλες σου τις φοβίες και τις ανασφάλειες, τη στιγμή που είσαι πιο ευάλωτη στην πιο δύσκολη asana. Κάποιον που θεωρεί ότι δεν θα 'πρεπε να φοράς κολάν κι ότι αυτό είναι και φτηνιάρικο και το yoga mat σου παρακατιανό. Κάποιον που και εδώ, όπως παντού –ας είμαστε ειλικρινείς- θα σε κρίνει από την εικόνα και όχι για την ουσία και το περιεχόμενο σου.
Φαντάσου, ξαφνικά να αρχίσεις να αμφιβάλλεις για τον δάσκαλό σου που με αγάπη και πίστη σε κρατάει σε ένα headstand, εμποδίζοντας σε να τσακίσεις τον αυχένα σου. Φρίκη και κόλαση.
Namaste, εννοείται...
