Ο Καλογήρου μας έλεγε πάντα ότι κρίση είναι η απρόοπτη και συχνά απότομη αλλαγή των δεδομένων. Κάτι που δεν μπορείς να προβλέψεις. Κάτι σαν το ξαφνικό μπουρίνι. Μια δουλειά έχεις στο μπουρίνι, να κουμαντάρεις (ακόμα) καλύτερα το σκάφος σου. Ειδικά αν δεν τα πήγαινες καλά στις μπουνάτσες, έχεις έναν λόγο παραπάνω να αλλάξεις αυτό που έκανες. Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι παράνοια είναι το να κάνεις αυτό που έκανες και να περιμένεις άλλο αποτέλεσμα.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η λέξη κρίση, που είναι και διεθνής, προέρχεται από την ελληνική λέξη «κρίνω», δηλαδή αποφασίζω. Την εποχή της κρίσης καλούμαι να κρίνω, άρα και να επιλέξω ακόμη καλύτερα. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί, να βουτήξω τη γλώσσα στο μυαλό.
Στην κρίση δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα. Βασικά, ποτέ δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να βρεις τρόπους να μαζέψεις καινούργιο. Άσε που στην ανηφόρα έχεις να κάνεις ακόμα πιο δυνατά πετάλι. Όσο πιο πολύ κλαις για το γάλα, τόσο λιγότερη δύναμη θα σου μένει για να μαζέψεις καινούργιο.
Η κρίση ποτέ δεν φέρνει κάτι καινούργιο. Η κρίση αποκαλύπτει αυτό που έχουμε μέσα μας. Σαν μια λίμνη. Στην κρίση δεν αλλάζει η λίμνη, απλώς κατεβαίνει η στάθμη της και φανερώνεται το μέσα.
Στην κρίση, ακόμα πιο πολύ, οι λέξεις έχουν τεράστια σημασία. Ακόμα και μία λέξη μπορεί να σου αλλάξει στη ζωή. Την ερώτηση ΓΙΑΤΙ την κάνεις μία, δύο το πολύ φορές για να καταγράψεις το πρόβλημα. Γιατί δεν έχω λεφτά, γιατί δεν έχω δουλειά, γιατί δεν έχω τη σχέση που θέλω, γιατί δεν έχω την υγεία που θέλω. Στην κρίση θες ερωτήσεις που ξεκινούν με ΠΩΣ. Πώς θα βρω δουλειά, πώς θα βγάλω παραπάνω λεφτά, πώς θα θωρακίσω την υγεία μου, πώς θα έχω τη σχέση που ονειρεύομαι; Το ΓΙΑΤΙ θα σε γυρίζει στο πρόβλημα, το ΠΩΣ θα σε πηγαίνει στη λύση.
Η κρίση ποτέ δεν φέρνει κάτι καινούργιο. Η κρίση αποκαλύπτει αυτό που έχουμε μέσα μας. Σαν μια λίμνη. Στην κρίση δεν αλλάζει η λίμνη, απλώς κατεβαίνει η στάθμη της και φανερώνεται το μέσα.
Κάτι άλλο σημαντικό. Κάθε κρίση, είτε ανθρωπιστική, είτε οικονομική, είτε πανδημική, όπως αυτή, έχει ένα χαρακτηριστικό. Αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τη σημασία του ανθρώπου. Όσο προχωράει η τεχνολογία, τόσο καταδεικνύεται η σημασία του ανθρώπινου παράγοντα. Ο άνθρωπος είναι το παν. Στην οικονομία, στη θρησκεία, στην πολιτική, στο περιβάλλον, στις επιχειρήσεις. Αν δεν καταλαβαίνεις από ανθρώπους, δεν μπορείς να καταλάβεις από επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις ήταν, είναι και θα είναι πάντα άνθρωποι. Τον κόσμο δεν τον προχωράνε ούτε τα ρομπότ ούτε τα κομπιούτερ. Τον κόσμο τον προχωράνε τα όνειρα και η φαντασία μέσα στην καρδιά αυτού που δημιούργησε τα κομπιούτερ.
Στην κρίση έχεις να έρθεις πιο κοντά στους δικούς σου, στους συνανθρώπους σου, γνωστούς και αγνώστους, πιο κοντά στον σκοπό της ζωής σου. Πάνω απ' όλα, όμως, έχεις να έρθεις πιο κοντά στον εαυτό σου. Όπως έλεγε ο Kobe Bryant, όλη σου η ζωή είναι η συμφωνία που έχεις κάνει με τον εαυτό σου.
Στην κρίση έχεις να πλησιάσεις τον εαυτό σου. Να τον συναντήσεις και όχι να τον αποφύγεις. Να τον αποδεχτείς και όχι να τον κρίνεις. Να τον αγαπήσεις και να τον προχωρήσεις ακόμη πιο πολύ. Να κόψεις κακές συνήθειες και να φέρεις καλές. Όσο του δίνεις τόσο θα σου δίνει.
Κάθε φορά που προχωράς τον εαυτό σου, θα προχωράς μαζί του κι εσύ.
Η ποιότητα της ζωής σου είναι η ποιότητα της σχέσης σου με τον εαυτό σου.
Ένα πράγμα έχεις να του πεις.
ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.
Πιάνει πάντα.
σχόλια