Μένω στο Λουτράκι, μια πολύ όμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη του νομού Κορινθίας, περίπου 70 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Το φυσικό τοπίο γύρω από το Λουτράκι κάνει την περιοχή πόλο έλξης για εξορμήσεις στη φύση και διάφορες θαλάσσιες ή υπαίθριες δραστηριότητες. Είναι άλλωστε εδώ και δεκαετίες ένας από τους πιο δημοφιλείς στους Αθηναίους κοντινούς προορισμούς.
Μένω εδώ από τον Απρίλιο του 2020. Η μετακόμισή μου συνέπεσε με το πρώτο lockdown του κορωνοϊού, και είχα πολλά θέματα με τους μεταφορείς και τις μετακινήσεις. Υπέφερα μέχρι να τακτοποιηθώ. Δεν με έφερε η μοίρα εδώ, μάλλον ήταν θέμα επιλογής. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πρωτεύουσα του νομού, την Κόρινθο, που είναι 7-8 χιλιόμετρα μακριά από το Λουτράκι. Αν και Κορίνθιος, είχα πάντα αδυναμία στο Λουτράκι, από τότε που ο πατέρας μου μας έφερνε οικογενειακώς για πίτσα στον παραλιακό πεζόδρομο της πόλης. Αργότερα, ως μαθητής, οι βραδινές έξοδοι με τους κολλητούς κατέληγαν πάντα στο Baby O, ένα από τα πιο ιστορικά κλαμπ της ευρύτερης περιοχής. Έφυγα για σπουδές το 1999, περιπλανήθηκα για 21 χρόνια και κάποια στιγμή είπα να γυρίσω να μείνω στον τόπο που σκεπτόμουν από πιτσιρικάς ως τον ιδανικό για να ζήσω μια μέρα. Γενικά, προσπαθώ να υλοποιώ στόχους και όνειρα που είχα ως παιδί. Μάλλον προσπαθώ να με κακομάθω ετεροχρονισμένα.
Νομίζω το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τόπου είναι τα ιαματικά του νερά και το πόσιμο νερό Λουτρακίου, το οποίο θεωρείται από τα καλύτερα στην Ελλάδα. Τα νερά αυτά πηγάζουν από φυσικές πηγές στα Γεράνεια Όρη και έχουν αναγνωριστεί για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, καθιστώντας το Λουτράκι ιδανικό προορισμό για λόγους υγείας και ευεξίας. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας εδώ και πολλά χρόνια, νομίζω, μιας και έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία.
Είναι ευλογία για μένα και η τηλεργασία που κάνω από το 2012. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσα καν να ζω στο Λουτράκι ή ακόμα και στην Ελλάδα.
Ο αγαπημένος μου περίπατος για να καθαρίσω το μυαλό μου ξεκινάει από το παλιό εργοστάσιο της Ήβη Λουτρακίου, το οποίο έχει μετατραπεί πλέον σε Eonio Loutraki. Διασχίζω όλο το κέντρο του Λουτρακίου, συνήθως από το παραλιακό μέτωπο, με τη θάλασσα να με συντροφεύει, και φτάνω ως τον περιφερειακό δρόμο, τον οποίο εγώ λανθασμένα και σκοπίμως αποκαλώ «Πανόραμα». Από εκεί πάνω, η πανοραμική θέα ολόκληρης της περιοχής είναι απίστευτη, εξού και ο τίτλος «Πανόραμα». Αυτή η βόλτα των περίπου 8 χιλιομέτρων (πήγαινε-έλα) είναι η ψυχοθεραπεία μου και την κάνω τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα.
Αγαπημένα μου μαγαζιά είναι τα υπαίθρια μανάβικα και τα ζαχαροπλαστεία στον κεντρικό δρόμο της πόλης, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου αρέσουν γιατί προσφέρουν έντονες μυρωδιές φρεσκάδας και ζωντανά χρώματα, με τα φρούτα και τα λαχανικά όμορφα παραταγμένα με τάξη, ενώ τα ζαχαροπλαστεία με τις φορτωμένες πάστες και τούρτες βιτρίνες τους προσθέτουν μια γλυκιά νότα. Επίσης, τα μαγαζιά με τουριστικά είδη κάνουν το Λουτράκι να φέρνει λίγο σε νησί του Αιγαίου τους καλοκαιρινούς μήνες.
Για να καταλάβει κάποιος αμέσως τι εστί Λουτράκι, θα τον πήγαινα στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Η πρόσβαση στη θάλασσα είναι ίσως η πιο γρήγορη και εύκολη που έχω δει σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Με μόλις μία στροφή προς τα κάτω από τον κεντρικό δρόμο του Λουτρακίου, βρίσκεσαι face to face με την παραλία και μια σειρά από μαγαζιά που προσφέρουν φαγητό, καφέ και ποτό. Ελπίζω να τελειώσει και η ανάπλαση πριν το καλοκαίρι, γιατί πραγματικά κοντεύει να εξελιχθεί σε νέο Γιοφύρι της Άρτας. Από παράταση σε παράταση πάει η αποπεράτωση των έργων.
Για να εξερευνήσει κάποιος επαρκώς το Λουτράκι και την περιοχή γύρω από αυτό υπάρχουν τρία σημεία, κατά τη γνώμη μου, που αποτελούν απαραίτητες στάσεις.
Λίμνη Βουλιαγμένης Λουτρακίου: Αυτή η λιμνοθάλασσα είναι γνωστή για τα κρυστάλλινα και πεντακάθαρα νερά της, ιδανικά για κολύμπι. Βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα από το Λουτράκι και είναι ένα υπέροχο φυσικό τοπίο που αξίζει να επισκεφθείς.
Ηραίο και Φάρος Μελαγκάβι: Δίπλα στη Λίμνη Βουλιαγμένης βρίσκεται το αρχαίο Ηραίο της Περαχώρας, ένας φοβερός αρχαιολογικός χώρος πάνω στη θάλασσα. Ο φάρος Μελαγκάβι, γνωστός και ως φάρος του Ηραίου, προσφέρει καταπληκτική θέα στον Κορινθιακό Κόλπο και είναι ιδανικός για όσους εκτιμούν τη ναυτική ιστορία και τις φυσικές ομορφιές.
Ισθμός της Κορίνθου: Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά τεχνητά έργα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Καθώς έρχεται κάποιος στο Λουτράκι, θα τον δει μπροστά του. Ό,τι πρέπει για selfie (γέλια).
Στην ευρύτερη περιοχή της Κορινθίας είμαστε πραγματικά τυχεροί στο θέμα του φαγητού, μιας και η περιοχή συνδυάζει ποιότητα και ποσότητα. Στο Λουτράκι, ειδικότερα, μπορεί κανείς να απολαύσει σε κάποιες από τις πιο γνωστές ψαροταβέρνες κατά μήκος της παραλιακής τα θαλασσινά και τα φρέσκα ψάρια που έχουν ψαρέψει λίγες ώρες πριν οι ψαράδες στον Κορινθιακό αλλά και στον Σαρωνικό, από την άλλη πλευρά.
Πέρα από τα θαλασσινά, δεν πρέπει να παραλείψει κανείς να δοκιμάσει τα περίφημα λουκούμια Λουτρακίου, μια γλυκιά παραδοσιακή λιχουδιά που θα σου μείνει αξέχαστη. Επίσης, η περιοχή είχε κάποτε ένα από τα πιο διάσημα ζαχαροπλαστεία σε όλη την Ελλάδα, το Καζινό, του οποίου τα γλυκά ήταν γνωστά για την ποιότητα και τη γεύση τους. Τα τοπικά ζαχαροπλαστεία εξακολουθούν και φτιάχνουν πολύ νόστιμα γλυκά, ειδικά πάστες και τούρτες, αλλά το αστείο είναι ότι αν πιάσεις κουβέντα με τους εργαζόμενους ή τους ιδιοκτήτες, όλοι ισχυρίζονται ότι έχουν την αυθεντική συνταγή των γλυκών του Καζινό. Είναι κάτι σαν τοπικός μύθος στον κύκλο τους, υποθέτω, και μάλλον δεν τις έχει κανείς τους τις αυθεντικές συνταγές του θρυλικού Καζινό.
Θα σου πω μια κάπως σουρεαλιστική ιστορία. Είναι αργά τη νύχτα, γύρω στις 11-12, μέσα Δεκεμβρίου του 2021. Μόλις έχω χάσει τον πάτερα μου και κυκλοφορώ σαν σκιά μες στη νύχτα. Για κανένα μήνα και βάλε δεν μπορούσα να κυκλοφορώ μέρα, με το φως του ήλιου, δεν ξέρω, μου την είχε δώσει. Περπατάω λοιπόν κοντά στους τεχνητούς καταρράκτες με πολύ κρύο, χειμώνας, άδειο σκηνικό τελείως το Λουτράκι. Ειδικά σε εκείνη την περιοχή που έχει υποτυπώδη φωτισμό ήμουν εγώ παρέα με τις σκέψεις μου και κάτι αδέσποτα σκυλιά να με συνοδεύουν. Ξαφνικά, μπροστά μου αρχίζει να διαγράφεται μια τεράστια φωτεινή μάζα που κινείται αργά προς το μέρος μου. Έμοιαζε σχεδόν εξωγήινη. Καθώς πλησίαζε, συνειδητοποίησα ότι ήταν το εορταστικό φορτηγό της Coca Cola, που έκανε περιοδεία στην Ευρώπη εκείνο το διάστημα. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακά παράξενο για την ώρα και τον τόπο. Σταματάει το φορτηγό δίπλα μου, ενώ εγώ το έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό μου, ανοίγει η πόρτα και βλέπω μέσα 3-4 άτομα ντυμένα εξωτικά, Άγιος Βασίλης και πάει λέγοντας. Με ρωτάει μια γυναικεία φωνή: «Do you believe in magic? Do you believe in Christmas?». Χαμογελάω αμήχανα εγώ και λέω «Of course». E, μου πετάνε ένα συλλεκτικό vintage κουτάκι Coca Cola, μου λένε «Merry Christmas» και φεύγουν. Αυτό το κουτάκι το έχω ακόμα, και ορκίζομαι πως δεν θα το ανοίξω ποτέ. Το φορτηγό το είχα ξαναδεί από μακριά στην Times Square παλιότερα και σε πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση. Ότι θα το δω ακριβώς δίπλα μου στο Λουτράκι δεν το περίμενα ποτέ. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι έκανε στο Λουτράκι και πού πήγαινε τέτοια ώρα. Christmas magic, I guess!
Αν είχα τη δυνατότητα να αλλάξω κάτι, αυτό θα ήταν σίγουρα οι πολυκατοικίες. Οι μισές θέλουν γκρέμισμα και στη θέση τους να γίνουν καλόγουστα και μοντέρνα κτίρια. Οι άλλες μισές, που είναι καλοφτιαγμένες αλλά γερασμένες, θέλουν βάψιμο και αναπαλαίωση επειγόντως. Είναι γερασμένο το μέρος από πολεοδομικής άποψης. Ο τουρισμός του βασίζεται αποκλειστικά στη φυσική ομορφιά του (όπως οι περισσότερες περιοχές στην Ελλάδα άλλωστε) και αυτό είναι απαράδεκτο από άποψη υποδομών.
Το καλοκαίρι η ζωή στο Λουτράκι πάει κάπως έτσι: πρωινό ξύπνημα, δουλειά στο σπίτι μέχρι και το μεσημέρι. Γύρω στις 2 βάζω το laptop και το μπουρνούζι μέσα στο backpack, γυαλιά ηλίου, αντιηλιακό και η επόμενη στάση είναι στην αγαπημένη μου καφετέρια στην παραλιακή. Δουλειά, μπάνιο, ηλιοθεραπεία, κουβεντούλα με γνωστούς θαμώνες και αγνώστους επισκέπτες, φαγητό το απόγευμα πιο δίπλα, στο αγαπημένο μου ταβερνάκι, και γυρίζω σπίτι αργά το βράδυ. Συνήθως κάνω ένα μπάνιο και ξανά έξω για να κλείσει η μέρα με ένα κοκτέιλ. Νιώθω ευλογημένος που περνώ τα καλοκαίρια μου στο Λουτράκι. Όπως επίσης είναι ευλογία για μένα η τηλεργασία που κάνω από το 2012. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσα καν να ζω στο Λουτράκι ή ακόμα και στην Ελλάδα.
Ο χειμώνας είναι άλλη φάση. Τον χειμώνα μου φαίνεται πολύ μικρό το Λουτράκι, αν και παραμένει γοητευτικό. Ταξιδεύω πολύ τον χειμώνα, εντός και εκτός Ελλάδας. Πολλές φορές συνδυάζω επαγγελματικά ταξίδια με αναψυχή. Επίσης πολλές νύχτες, μετά από 10-12 ώρες δουλειάς κάποιες φορές, απλώς μπαίνω στο αυτοκίνητο, βάζω μουσική και όπου με βγάλει. Ο προορισμός εξαρτάται από τη διάθεση κάθε φορά. Μπορεί να πάω μέχρι την Αρχαία Κόρινθο ή το Ξυλόκαστρο εντός του νομού, να βαρεθώ και να γυρίσω να βάλω καμιά ταινία να δω μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Άλλες φορές μπορεί να φτάσω μέχρι το Ναύπλιο ή να πάω Αθήνα, στην παλιά γειτονιά μου, να περπατήσω και να φάω στο αγαπημένο μου ψητοπωλείο στην Ιπποκράτους, που μένει ανοιχτό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πολλές φορές μένω σε φίλους ή σε ξενοδοχείο, γιατί βγαίνει όλη η κούραση της μέρας μετά το φαΐ και καμιά δυο μπίρες και δεν θέλω να οδηγώ σε τέτοια κατάσταση. Γυρίζω πίσω το επόμενο μεσημέρι, όλα καλά.
Έχω ζήσει τη μισή ζωή μου σε μεγαλουπόλεις. Αθήνα, Πίζα, Μασσαλία, Μπέρμιγχαμ, Νέα Υόρκη για ένα φεγγάρι. Ξέρω επίσης πολλούς Ελληνοαμερικανούς, Άγγλους, Ρώσους και Γάλλους που ζούσαν και εργάζονταν στην καρδιά διάφορων αστικών κέντρων με τεράστια πολιτιστική και οικονομική επιρροή σε όλο τον κόσμο και τώρα ζουν στο Λουτράκι και στις γύρω περιοχές που είναι ακόμα πιο μικρές. Συμβουλές δεν δίνω, το έχω ως αρχή αυτό. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όλα είναι μια απόφαση και αυτή την απόφαση την παίρνει κανείς μόνο όταν είναι έτοιμος μέσα του. Άλλωστε, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο ισόβιας διαμονής με το Λουτράκι. Του χρόνου μπορεί να ζω κάπου αλλού. Έχει αρχίσει και μου αρέσει επικίνδυνα η Κέρκυρα, όπου μένει η σύντροφός μου και την επισκέπτομαι συχνά. Άρα ας κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί σε κανένα χρόνο ή δύο μπορεί να κάνουμε παρόμοια συνέντευξη για την Κέρκυρα (γέλια).
O Θεόδωρος Καρασαββάς είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στον τομέα της Τεχνολογίας και του Δικαίου. Από το 2012 συνεργάζεται με πολλά ξένα έντυπα και διαδικτυακές πλατφόρμες, μεταξύ των οποίων τα Gizmodo, Ars Technica, Ranker, Mental Floss, Stack Overflow, Ancient Origins, UNESCO World Heritage TBS, AT&T Business, Gold Visa Japan και American Express. Το 2020, το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «OMG Stories» κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά από την Ελληνοεκδοτική.
