Για το ρόλο της τέχνης.
Δεν ανατρέπει κανείς τον κόσμο με την τέχνη. Εγώ, προσπαθώ να περνάω απαρατήρητος σαν τους κατασκόπους. Που δεν τους ξέρει και δεν τους φαντάζεται κανείς. Βάζω μικρές φιτιλιές που δεν είναι σίγουρο ότι θα αντέξουν. Ούτε και απαραίτητο. Η τέχνη και γερνάει και πεθαίνει. Ζωντανός οργανισμός είναι. Στην τέχνη δεν είναι το έργο αυτό καθαυτό. Ερχεται και παρέρχεται. Είναι η λογική που σε σπρώχνει να κάνεις ένα έργο τέχνης και πόσο το απολαμβάνεις εσύ ο ίδιος. Η τέχνη είναι χρηστικό αντικείμενο. Γι' αυτό με ενδιαφέρει η σημερινή εποχή με τους νέους, που φτιάχνουν, φτιάχνουν. Πιο πολύ από τη διδασκαλία της τέχνης υπάρχει η δημιουργία της τέχνης από πολύ κόσμο. Αυτή η σύγχυση είναι γενεσιουργός. Στο τέλος θα μείνει κάτι πιο πλούσιο που θα διευρύνει τη σχέση μας με την τέχνη.
Μαρία Κατσουνάκη, Καθημερινή, 18/01/2009
Για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Το άσυλο έχει καταργηθεί από μόνο του. Απλώς, όλοι έχουν μια δειλία απέναντι στην Αριστερά που ξεκινάει από πολύ παλιά και από την οποία κάποια στιγμή πρέπει να απαλλαγούμε. Είναι σαν τις παιδικές αρρώστιες. Φοβούνται να καταργήσουν το άσυλο και νομικά, γιατί θα βγουν όλοι στον δρόμο... Μα το άσυλο έχει καταργηθεί εκ των πραγμάτων. Οταν μπαίνουν μέσα και δεν αφήνουν το Πολυτεχνείο να λειτουργήσει.
Μαρία Κατσουνάκη, Καθημερινή, 18/01/2009
Για την ελληνική κατάσταση.
Ποτέ, άλλωστε, δεν έπεσε μια κυβέρνηση από τα σκάνδαλα. Άλλοι λόγοι τις ρίχνουν σιγά σιγά. Εξάλλου οι μισοί Έλληνες και το κράτος κλέβουν τους άλλους μισούς. Δεν είναι θέματα προς απάντηση όλα αυτά. Εκείνο που μπορώ να πω είναι πως λύση δεν είναι το να σπάει κάποιος βιτρίνες. Πιστεύω στην ψήφο. Δεν τη θεωρώ μικρό όπλο. Είναι όμως πολύ δύσκολο να είναι κάποιος πολίτης. Απαιτεί ελευθερία στο μυαλό, σκέψη, κρίση. Το παλιό ρητό που λέει «η Δημοκρατία χρειάζεται δημοκράτες» είναι πάντα επίκαιρο. Πάντως ό,τι κι αν λέγεται, χούντα δεν έχουμε.
Mαίρη Αδαμοπούλου, 27/11/2008
Για την πρωτοπορία.
Η πρωτοπορία δεν λειτουργεί επ' άπειρον, κάποτε τελειώνει. Δεν παλιώνουν μόνο τα έργα αλλά και εμείς. Για να ανήκει κάποιος στην πρωτοπορία πρέπει να επιδιώκει να κάνει πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει. Oχι όμως για να είναι στην πρωτοπορία αλλά γιατί εκεί τον πάει η δουλειά του. Ορισμένες φορές βέβαια, δημιουργείς πράγματα που σε κατατάσσουν στην πρωτοπορία, αλλά αυτό δεν κρατάει πολύ. Η πρωτοπορία ήταν πάντα κάτι σχετικό. Ο καλλιτέχνης με τα χρόνια ολοκληρώνεται, ωριμάζει, το έργο του διαφοροποιείται. H πρωτοπορία πρέπει να έρχεται σε αντίθεση, να συγκρούεται για να έχει λόγο ύπαρξης.
Πέγκυ Kουνενάκη, Kαθημερινή 25/05/03
Για τον Γιάννη Τσαρούχη
«Ο Τσαρούχης είναι ένας πολύ μεγάλος ζωγράφος. Είναι ένας ζωγράφος στον οποίο μπορεί να δει κανείς τη διάκριση που υπάρχει μεταξύ ζωγραφικής και τέχνης. Ο Τσαρούχης έκανε τέχνη. Ακόμα, όλα αυτά που έγραψε τα θεωρώ πολύ σημαντικά, ήταν εξαιρετικά οξυδερκής παρατηρητής της καθημερινότητας κι αυτό έχει περάσει στο έργο του. Αν και όλη η συζήτηση περί ελληνικότητας δεν με αφορά καθόλου, σας λέω πως ο Τσαρούχης ήταν ένας κατεξοχήν Έλληνας ζωγράφος, ένας καλλιτέχνης που διερεύνησε την ελληνικότητα και ως θέμα αλλά και ως τεχνική».
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, LifO, 17/12/2009
σχόλια