7+3 παραστάσεις θέατρου και χορού

7+3 παραστάσεις θέατρου και χορού Facebook Twitter
0

» Φολκσμπίνε, «Η φρουτόμυγα»
(Πειραιώς 260, στις 21, 22, 23 Ιουνίου):

Μια καλή δόση γερμανικού θεάτρου, ίσως του πιο ενδιαφέροντος θεάτρου της Ευρώπης αυτή τη στιγμή, μας επιφυλάσσει το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών. Στη «Φρουτόμυγα» του Ελβετού Κριστόφ Μαρτάλερ το φαινόμενο του έρωτα εξετάζεται με πρωτότυπο τρόπο, που συνδυάζει άριες για τον αιώνιο έρωτα και ερωτικά συμπεράσματα. Ακολουθούν η παράσταση του τσεχωφικού «Ιβάνοφ» στη σκηνοθεσία του σπουδαίου Ντίμιτερ Γκότσεφ (στις 27 και 28 Ιουνίου) και ο «Βορράς» του Σελίν σε σκηνοθεσία του Φρανκ Κάστορφ (στις 14, 15 και 16 Ιουλίου).

» Θέατρο του Ήλιου, «Οι Εφήμεροι»
(Ολυμπιακό Γυμναστήριο Φαλήρου, 22-24, 27-30 Ιουνίου και 1η Ιουλίου):

Αντιρρήσεις πάντα υπάρχουν, αλλά θέατρο δουλεμένο με τον τρόπο που το κάνει το Θέατρο του Ήλιου της Αριάν Μνουσκίν είναι μια εμπειρία πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Μετά το υπέροχο περσινό «Καραβάν Σαράι», θα τρέξουμε να δούμε και τους «Εφήμερους».

» Μπαλέτο της Όπερας της Λυών, «Limb’s Theorem»
(Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 27 και 28 Ιουνίου).
Το υψηλό επίπεδο του χορευτικού συνόλου της Όπερας της Λυών εγγυάται για την παράσταση αυτού του έργου του Φόρσαϊθ (που επιπλέον εδώ υπογράφει τα κοστούμια και συνυπογράφει τους φωτισμούς και τα σκηνικά). Αλλιώς, υπάρχει και η Forsythe Company με μια πρόσφατη χορογραφία του Φόρσαϊθ, το «Three Atmospheric Studies» (6,7 και 8 Ιουλίου).

» Sylvie Guillem και Akram Khan
(Ηρώδειο, 29 και 30 Ιουνίου)
Δεν χρειάζονται συστάσεις: δύο σπουδαίοι χορευτές ανταλλάσσουν εμπειρίες και μνήμες με κοινό στόχο τη διάθεση να πειραματιστούν – όχι, να χορέψουν μαζί.

» Από τις ελληνικές θεατρικές παραστάσεις ξεχωρίζουν δύο – αν όχι για τη δυσκολία του θέματός τους, οπωσδήποτε γιατί είναι παραγωγές ενός μεγέθους (δείτε μόνο πόσοι ηθοποιοί παίζουν) που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Από 22 έως 31 Ιουλίου η Μάγια Λυμπεροπούλου παρουσιάζει στην Πειραιώς 260 (χώρος Η) τους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι, και στις 23, 24, 25 και 26 Ιουλίου (στο χώρο Δ) η Άννα Κοκκίνου παρουσιάζει τις «Ιστορίες του Δημήτρη Χατζή».

» Μεγάλου μεγέθους –υπερβολικά μεγάλου, αν συμπεριληφθούν και οι εκατοντάδες κομπάρσοι που συμμετέχουν– είναι και η παραγωγή του Τheseum Ensemble: «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.

» Η ομάδα DORKYPARK της Constanza Macras εμφανίζεται για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (1, 2 και 3 Ιουλίου), στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας. Tο έργο της έχει τίτλο «Sure, shall we talk about it?». Στoν ίδιο χώρο πάλι, στις 5 και 6 Ιουλίου η ελληνικής καταγωγής, εγκαταστημένη στο Βερολίνο την τελευταία δεκαετία Toula Limnaios θα παρουσιάσει το έργο της «Life is perfect».

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ