Ευριπίδου
Ξηροί καρποί: Από το ύψος της Αιόλου μέχρι τη Σωκράτους. Ό,τι ξεραίνεται πωλείται, και μάλιστα σε τιμές 10-20% κάτω από εκείνες που έχουν οι κάβες. Ειδικά στο αράπικο και στο Αιγίνης. Αυτό που συγκλονίζει είναι οι ποικιλίες αποξηραμένων φρούτων. Χουρμάδες, δαμάσκηνα, σταφίδα, βατόμουρο, μύρτιλλο, ανανάς, μάνγκο και πολλά άλλα.
Μπαχαρικά: Παράδεισος στην Ευριπίδου, κάτω από την όδο Αθηνάς. Πέντε καταστήματα με καρυκεύματα. Ιστορικότερο το Μπαχάρ, από το 1940 (τρομερή συλλογή πιπεριού, φημισμένη ρίγανη και ξερά πορτοκάλια). Σκηνικό από την Πολίτικη Κουζίνα, όμως, είναι το Ελιξίριο. Κοκτέιλ από πιπέρια, σαφράν, χοντρό αλάτι ψημένο (€30 το κιλό), ξεραμένα φύλλα αγκινάρας και αρωματικά μείγματα για ό,τι ψητό βάζει ο νους σου. Οι hot τύποι θα δικαιωθούν και από τα πολλά είδη καυτερής πιπεριάς.
Παστουρμάς: Το γνωστό αφυδατωμένο κρέας κατσικιού, βοδιού, αρνιού ή καμήλας με την εξωτερική στρώση από τσιμένι (καρύκευμα από σκόρδο, τριγωνέλλα και πάπρικα). Αλλαντικό που το τρως σήμερα και ξεχνάς τη μυρωδιά του μετά από δέκα μέρες. Στην Αθήνα τα σκήπτρα του παστουρμά τα κρατάνε οι Αρμένιοι, με πέντε εργοστάσια (πέντε οικογένειες) παρασκευής στο λεκανοπέδιο. Δύο μέρη του σώματος του ζώου επεξεργάζονται: το κόντρα φιλέτο και το μπούτι, με το πρώτο να στοιχίζει πιο ακριβά, φτάνοντας τα €31το κιλό. Αυτοί που ξέρουν πάνε στον Μιράν και στον Αραπιάν (ο ένας δίπλα στον άλλο, στην Ευριπίδου). Για τα πιο light στομάχια βρίσκεις και με γαλοπούλα. Προσοχή! Ο παστουρμάς και το παστράμι είναι δύο τελείως διαφορετικά αλλαντικά.
Σουτζούκι: Σε διάφορα σχήματα. Πέταλο, κυκλικό, ίσιο, Καισαρείας. Μοιάζει με λουκάνικο, αλλά δεν είναι, καθώς τρώγεται και κρύο και ζεστό. Ο Μιράν είναι η Μέκκα του σουτζουκιού και το παρασκευάζει από πρόβειο και βοδινό κρέας, με όλα τα όμορφα και καυτερά καρυκεύματα του πλανήτη Γη.
Καβουρμάς: Πρόβειο ή βοδινό ή βουβαλίσιο κρέας, βρασμένο και ανακατεμένο μαζί με το ζωμό του. Μεζές για μερακλήδες με... δόντια και στομάχι.
Λουκάνικο: Κυριαρχεί το χωριάτικο. Πιο ελαφρύ από αυτό που βρίσκεις στην κρεαταγορά ή στα χασάπικα. Στην Αρμοδίου μεγάλη πέραση έχει το μοσχαρίσιο Τρικάλων. Στον Αραπιάν θα συναντήσετε πιο πρόστυχες γεύσεις (ξιδάτο, με περισσότερα πιπέρια και από διαφορετικά κρέατα).
Μπακαλιάρος παστός: Φόρτε ολόκληρου του τετραγώνου. Προέλευση κυρίως η Ισλανδία. Στην ψαραγορά ορισμένοι σου τον δίνουν και ξαρμυρισμένο. Το Μπακάλικο του Μπενέτου στην Ευριπίδου (πάνω από την Αθηνάς) είναι το place to be στην περιοχή, αφού είναι και το πιο ενημερωμένο. Δοκιμάστε τη ρέγκα και τη λακέρδα του και θα με θυμηθείτε.
Τσάι, χαμομήλι: Τα βοτάνια πάνε χέρι χέρι με τα καρυκεύματα. Δεν υπάρχει τσάι στον κόσμο που να μη βρεις πλάι σε αυτά τα πιπέρια. Σάκοι με ελληνικό χαμομήλι, μέντα, τήλιο και ό,τι άλλο περιλαμβάνει η ελληνική βοτανολογία. Οτιδήποτε βρείτε με προέλευση από τον Όλυμπο ή τον Ταΰγετο να ξέρετε πως αξίζει να του δώσετε λίγη παραπάνω προσοχή.
Φέτα, κασέρι, βούτυρο: Στον Μπίτσικα ή αλλιώς «Η Στρούγκα του Μωριά». Η μέτρια φέτα του είναι γεύση υψηλής ποιότητας, όπως και το τριπολιτσιώτικο κασέρι του. Την τσίγκινη συσκευασία του φρέσκου βουτύρου θα τη ζήλευε ο Άντι Γουόρχολ.
Σωκράτους
Αυγά: Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου καταστήματα να πουλάνε μόνο αυγά. Ο Ιωσηφίδης (Αρμοδίου) και ο Τσακαλίδης (Αριστογείτονος) είναι τα πρώτα δύο. Ο πρώτος είναι από το Χιλιομόδι και ο δεύτερος έχει την πρωτοτυπία ότι τα έχει κατηγοριοποιήσει ανάλογα με τα γραμμάριά τους.
Σοφοκλέους
Μανούρι, ανθότυρο, φέτα: Στον Ζαφόλια. Εγγύηση.
Λαχαναγορά
Φρούτα: Αυτήν την εποχή παίζουν πολύ το μήλο, το ρόδι, ο λωτός, το αχλάδι, το σταφύλι, οι βανίλιες, καταπράσινα μανταρίνια και τα δαμάσκηνα. Αν θέλετε να έχει γεύση το φρούτο, πρέπει να είναι εποχής, να είναι ντόπιο και πάνω από όλα να μην τα αγοράζετε μαραζωμένα. Προσοχή, οι ειδικοί λένε να μην τρομάζετε, αν το φρούτο μοιάζει χτυπημένο ή βρόμικο, γιατί συνήθως τότε είναι και πιο φρέσκο.
Λαχανικά: Προτιμήστε της εποχής. Δηλαδή; Μην παίρνετε άλλες ντομάτες. Τώρα, όσο πιο πράσινο το λαχανικό, τόσο πιο θρεπτικό. Και το λάχανο καλό είναι. Τρίβετε καλά το λαχανικό πριν το αγοράσετε, μπας και είναι βαμμένο με χρώμα. Επίσης, πιέστε κουνουπίδια και μπρόκολα στην κορυφή και βάλτε τα στο καλάθι σας μόνο αν είναι σκληρά. Αν πάτε λίγο πριν κλείσει η αγορά, μπορεί να μη βρείτε τα καλύτερα, αλλά σίγουρα οι τιμές θα είναι ίδιες με της λαϊκής. Τέλος, τα λεμόνια τα ελληνικά είναι ακόμα πράσινα, τα κίτρινα είναι Αργεντινής.
Ελιές: Καλαμών, θρούμπες, κρητικές, Μαλεσίνας, πράσινες Ελασσόνας, με πιπεριές, με τουρσί. Στην Αρμοδίου θα συναντήσετε τον μεγαλύτερο πάγκο με ποικιλίες ελιάς που υπάρχει στην πρωτεύουσα. Δεν μπορεί, εκεί θα βρείτε και τις δικές σας.
Φέτες μπέικον: Απέναντι από τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα στην Αρμοδίου έχει αρκετά αλλαντικάδικα. Ξεχάστε οτιδήποτε ξέρατε από συσκευασμένα. Μεγάλα και (θα το πω) λαχταριστά κομμάτια μπέικον, που θες να τα φας επιτόπου ωμά. Είναι ακόμα πιο γευστικά και κρατάνε και πιο πολύ από τα συσκευασμένα.
Παστές σαρδέλες: Στο ρωσοπολωνικό μπακάλικο (Αρμοδίου). Εκτός από πολλά άλλα προϊόντα του τόπου τους (χαβιάρι, μπίρες, λουκάνικα, αλλαντικά), στο κατάστημα θα βρείτε και μερικά εξαιρετικά παστά ψάρια, όπως οι σαρδέλες. Ρίξτε μια ματιά και στις διάφορες επεξεργασίες του σολομού (αμέ! Και παστός).
Ψαραγορά: Αρχικά κάποιες συμβουλές που μαζέψαμε σκόρπια από τους επαγγελματίες τους είδους.
Το ψάρι είναι φρέσκο όταν:
- Είναι σκληρό το δέρμα και δεν ζουλιέται.
- Τα βράγχια του είναι κόκκινα.
- Το δέρμα του έχει ζωντανό χρώμα.
- Τα μάτια του είναι καθαρά.
- Βασικότερο: Δεν βρομάει.
- Πηγαίνετε χαράματα, αν θέλετε τα καλά και μεσημέρι αν θέλετε τα φτηνά (μπορείτε να βρείτε «πολυτελή» ψάρια σε τιμές που δεν ξεπερνάνε τα €10 το κιλό).
Γαύρος: Ο βασιλιάς των ψαριών. Όποιο ψαράδικο έχει, προσελκύει και περισσότερο κόσμο. Είδαμε αρκετό και σε χαμηλή τιμή (από €2,5).
Βρίσκεις αυτήν την εποχή: Ξιφία, μαγιάτικο, μπαρμπούνια, γόπες, τσιπούρες, σολομό (Νορβηγίας), σφυρίδα, κέφαλους, κάθε μέγεθος γαρίδες (της Κύμης είναι εξαιρετικές και οι jumbo είναι μεγαλύτερες και από το κεφάλι ώριμου άντρα), χταπόδια, θράψαλα, σαρδέλες και φρέσκο μπακαλιάρο. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι έχουν ελληνική προέλευση. Επίσης, ρωτήστε επίμονα τους ψαροπώληδες πριν τους εμπιστευθείτε για τα οστρακοειδή (γυαλιστερές, μύδια και άλλα). Αν θέλετε κατευθείαν να βρείτε τον καλύτερο και τον ακριβότερο, πηγαίνετε στον Κοράκη. Στην Αθηνάς, έξω από την Αγορά, θα βρείτε και μεγάλη ποικιλία σαλιγκαριών. Κάθε Σάββατο επίσης μια γριά, βγαλμένη από δημοτικό παραμύθι, πουλάει αρωματικά χόρτα.
Κρεαταγορά: Το χρώμα οποιουδήποτε κρέατος να είναι ροζουλί. Μην εμπιστεύεστε τα γκρι και τα καφέ-μαύρα (λογικό).
Βρήκαμε και μας εντυπωσίασαν: Πολλή ντόπια γίδα. Πρόβατο και προβατίνα. Μπριζόλες χοιρινές λαιμού. Μοσχαρίσια σπάλα. Μοσχάρι Καρδίτσας, Σερρών και (με κλειστά τα μάτια) μοσχάρι Ορεστιάδας και Έβρου. Κουνέλι Ελευσίνας (!) και τα γνωστά συκωτάκια πουλιών.
σχόλια